Bjek, onze dochter van anderhalf plakt en hangt de laatste week constant aan me. Vooral als oudste er niet is, is ze niet bij me weg te branden. Ik probeer haar consequent op de trap te zetten, maar het kwartje valt nog niet echt. Hopelijk is dit maar een fase. Iemand goede tips?

Miriam... dit is echt een fase en heeft ze echt even nodig. Geef haar veel (positieve) aandacht en probeer het plakken te accepteren en tegelijkertijd te negeren. Heus, het gaat over! Waarom zou je haar op de trap zetten? Dat versterkt alleen maar een onveilig gevoel denk ik?

Ja, ik sluit me bij Louise aan. Het is een fase, ga er maar in mee, dan is het het snelst over want dan gaat de lol eraf voor die kleine meid. Wel proberen op momenten dat je merkt dat ze evt. even zonder je kan om haar ook van je los te weken.

Ik denk ook niet dat het zin heeft om haar te "straffen" omdat ze zo plakt. Maar ik vind wel dat je haar duidelijk moet blijven maken dat ze nou eenmaal niet de hele dag aan mama vastgeplakt kan zitten omdat mama ook dingen moet kunnen doen. "Wie moet er anders eten koken?", "Wie moet er anders jullie kleertjes wassen en strijken?".

Ik zou haar op die manier duidelijk proberen te maken dat het niet handig is dat ze als een magneetje aan je hangt. Laat haar desnoods meehelpen met wat jij moet doen. Is vaak wel van de regen in de drup maar dan is ze wel afgeleid en jij hebt even geen kind aan je been.

Logisch dat ze juist plakkerig is als de oudste er niet is. Dan heeft ze mama helemaal voor zichzelf! Geef haar eens ongelijk! Slimme meid hoor!

Onze oudste heeft ook zo'n fase gehad dat ze het liefst de hele dag bij me op schoot zat en dan stond ze maar aan mijn been en arm te jengelen. Toen ben ik het om gaan draaien. Zodra zij lief zat te spelen, ging ik aan haar lopen plukken en jengelen. Keek ze heel raar! En dan zei ik erbij dat het zo voor mij ook voelde als ze aan me stond te trekken als ik met iets anders bezig was.

Als het echt te erg wordt, zou je kunnen overwegen met een kookwekker te werken. Dat je de wekker op een kwartier of half uur zet (afhankelijk van hoe hoog het plakgehalte is) en dat jullie als de wekker gaat even lekker een paar minuten op de bank gaan zitten knuffelen.

En tjoepa, wekker weer een kwartier of half uur verder. Of misschien tijd gaan rekken: kwartiertje langer zetten elke keer.

Edited by - Sje on 7-9-2009

Voor de kookwekker is ze nog iets te jong, denk ik. Zelf heb ik een beetje het gevoel dat ze niet goed weet wat ze moet doen als oudste er niet is. Die situatie is ook helemaal nieuw voor haar sinds hij naar de psz gaat. Ik heb al geprobeerd haar actief te helpen met spelen en me vervolgens terug te trekken, maar zodra ik dan weer een geluidje maak, springt ze weer op om me vast te grijpen.

Het is trouwens niet zo dat ze uren op de trap zit. Ik gebruik het alleen om haar even te laten nadenken. Vertel duidelijk dat ik het niet fijn vindt dat ze constant huilt, piept en aan me hangt en dat ze daar maar even over moet nadenken. Die pauze accepteert ze wel en ze wacht rustig een minuutje om daarna sorry te zeggen. Het helpt alleen niet zo lang...

Ach mijn jongste deed het vanochtend ook toen Esther naar de peuterspeelzaal was. Denk je even lekker zelf bezig te kunnen, wil zij alleen op schoot. Ik laat het toe en probeer af en toe toch wat tussendoor te doen. En meehelpen wil ze ook altijd graag.

Ze worden zich steeds meer bewust dat de wereld steeds groter wordt en willen dan graag bij mama zijn, want dat is veilig. En het ineens alleen moeten spelen is wel wennen. Ik probeer ook wat meer te sturen en op die manier haar aan het spelen te krijgen. Verder zorg ik gewoon dat ik dicht in de buurt blijf.

Enne...ik vind ze nog erg jong om ze al op de trap te zetten. Ze zijn net anderhalf.

Jongste zit sinds kort wel af en toe even op de trap. Ze heeft een erg pittig karakter en soms is dat de enige manier om haar tot rust te laten komen. Een minuutje per keer is al genoeg. Ze komt er tot nu toe steeds rustig van af, ongeacht hoe overstuur ze ervoor was.

Persoonlijk vind ik haar niet te jong. Oudste was de eerste keer op de trap waarschijnlijk wel iets ouder, maar dit dametje heeft duidelijke grenzen nodig. Ze heeft een ruime woordenschat en begrijpt goed het verschil tussen goed en fout.

Op dit moment is oudste weer thuis en is er geen enkel probleem. Ze vindt het geweldig als hij er is. 

Het klinkt alsof de trap in haar geval inderdaad niet te snel is... ze zeggen trouwens toch een minuut per leeftijdsjaar, dus 1 minuut klopt precies?! Een 2e is inderdaad vrijwel nooit alleen met een ouder geweest als het oudere broertje/zusje nog niet naar pspz/school is, nooit bij stilgestaan! (bij ons zit er meer leeftijdsverschil tussen, niet bewust overigens).

1 Minuut is zeker genoeg op haar leeftijd. Ze is nu 20 maanden en die ene minuut maakt bij haar genoeg indruk.

Zeker als oudste ook nog thuis is, is de trap soms de enige handige oplossing. Doordat het leeftijdsverschil zo klein is, jutten ze elkaar ook wel eens op. Als de één dan iets doet wat niet mag dan vindt de ander dat erg grappig en gaat het ook doen. Ik zie ook geen andere mogelijkheid dan ze op zo'n moment te scheiden. De starter moet dan op de trap. 

Het plakken zal vast en zeker door afwezigheid van de oudste worden veroorzaakt. Ineens heeft ze mama helemaal voor zichzelf. Eigenlijk heeft ze ook wel gelijk dat ze er flink misbruik van maakt ;-)

En geef haar eens ongelijk..;-) Maar ik snap dat het rete irritant kan zijn als er 1 de hele tijd aan je loopt te hangen en daarbij ook loopt te miepen en te huilen.

Is het ook Daanie! Maar 't gaat echt weer over... (vroeger zeiden ze als ik wat had: "gaat wel over voordat je een jongetje bent")

Het klinkt alsof die van jou veel pittiger is dan die van mij. Al kan Maria er ook wel wat van.

Overal waar we komen, is er wel weer iemand die een opmerking plaatst "goh, lekker pittig ding, of niet?! Schattig.". Ja superschattig, maar niet de hele dag ;-).

Maar het is ook wel een schatje hoor. En het pittige is soms ook wel grappig. Maar dat geplak van afgelopen week, daar kan ik dus echt niet tegen!

Ik snap het helemaal Miriam ;P

Het zal een fase zijn. Ik heb even gegoogled op "koppige peuter" nadat onze dochter zich vanochtend een uur lang heeft laten gaan en herken dat ze gefrustreerd raakt als ze iets wil dat ze nog niet kan.

Vanochtend wilde ze persé op het potje plassen nadat ze het stickerplasboekje van de oudste had gevonden. Nadat ze er 3 kwartier op had gezeten en er omheen had gelopen, vond ik het wel tijd worden om er mee te stoppen. Daar dacht zij anders over. Een uur lang heeft ze krijsend op de grond gelegen, omdat ze een sticker wilde verdienen. Zo zielig dat ze iets zo graag wil, maar het niet lukt. 

Ik las ergens een tip dat peuters in deze fase hun "ik" ontdekken en dat het kan helpen ze kleine keuzes te geven. Vanmiddag even uitgeprobeerd en gevraagd of ze smeerkaas of appelstroop op brood wilde. Helemaal gelukkig was ze! Het is ook wel fijn om weer eens te horen dat ze iets wél wil in plaats van het eeuwige 'NEE!".

Groetjes,
Miriam

Fijn dat het helpt om keuzes te laten maken.

Dat moet wel een behoorlijke eye opener zijn geweest voor je. Misschien dat je er dan zelf ook op een andere manier naar gaat kijken. Wel sneu dat het met dat plassen op het potje nog niet ging maar misschien kun je haar nu dus een paar keer per dag vragen of ze op het potje wil? Dan geef je haar het idee dat ze al groot is.

Dat is inderdaad wel een goeie tip. Ze is erg gefascineerd door stickertjes. Dat heeft ze natuurlijk gevolgd bij het potjes-gebeuren van oudste. Ze begrijpt volgens mij het plasgebeuren alleen nog niet echt. Maar wie weet, krijgt ze het wel snel door en hebben we dat ook meteen achter de rug ;-)

Vanmiddag wilde ze heel graag met de mini loco van oudste spelen. Ook iets waar ze dus veel te jong voor is en dan raakt ze weer gefrustreerd. Het werkt ook niet mee dat we behoorlijk wat speelgoed hebben waar ze nog niet echt wat aan heeft.

Arm kind, ik herken van onze jongste. Die heeft het ik ook syndroom zoals wij dat noemen. Alles wat de oudste doet of deed wilde hij ook doen. Ik wilde dat ik toen mijn eigen tips in de praktijk had gebracht die ik nu aan jou geef.

Ik denk nog even na of ik iets briljants weet over dat speelgoed wat het aantrekkelijker maakt om met haar eigen speelgoed te spelen.

Goeie woordkeuze. "Ikke ook" vliegt hier dagelijks honderden keren over de tafel. Oudste wil puzzelen en.... ikke ook puzzelen! Maar dan niet de puzzels voor haar leeftijd, maar alleen die met 50 stukjes of meer.

En als ze zo graag stickers wil verdienen, is het dan mogelijk een idee om haar een sticker te laten plakken als ze een keer een hele dag niet zo heeft lopen krijsen omdat ze haar zin niet krijgt?

2 vliegen in 1 klap!