Aangezien dit onderwerp onafhankelijk van leeftijd is, zet ik dit topic maar even hier.

Onze meiden hebben er op het moment sterk een handje van om als ze bij papa iets niet gedaan krijgen, het gewoon bij mama te proberen die net terug de huiskamer in komt.

We hebben ze al verschillende keren uitgelegd dat een "nee" van papa meteen ook een "nee" van mama betekent, maar het dringt niet helemaal door geloof ik. (En als mama het niet eens is met de "nee" van papa dan bespreekt ze dat niet waar de kinderen bij zijn.).

Gelukkig zitten mijn man en ik helemaal op 1 lijn wat de kinderen betreft dus op het moment dat ik de huiskamer in kom en er komt een kind op me af gelopen met bijvoorbeeld de vraag "Mama, mogen we kleien?", dan kijk ik eerst even papa aan. Hoeft vaak al niet eens want die is er dan al tussengesprongen met een "Wat heb ik nou net gezegd?".

Maar wat een typisch verschijnsel is dat toch dat ze, ondanks herhaalde uitleg dat nog een keer bij de ander proberen geen zin heeft, toch blijven proberen om het voor mekaar te krijgen.

Geen verkeerde eigenschap natuurlijk want in het grote-mensen-leven is het wel degelijk weleens nodig om het op verschillende plekken te proberen, dus ik probeer er het positieve maar in te zien.

Een van de redenen waarom wij na het eten gaan wandelen is precies dit dilemma: zorg dat je samen op een lijk komt en blijft... Pubers zijn er meester in om van de een gedaan te krijgen wat bij de ander niet lukt. Standaard antwoorden op vragen hier:
- Heb je het al aan mamma gevraagd?
- Wat zei mamma ervan?
En inderdaad, als mamma en pappa het niet eens zijn, bespreken ze dat niet waar de kinderen bij zijn, ook al weten die best wat van pappa mag, en wat van mamma... Ze weten ook dat ze het een aan mij moeten vragen, en het ander aan M1...

 

citaat:
Peter P wrote:
Een van de redenen waarom wij na het eten gaan wandelen is precies dit dilemma: zorg dat je samen op een lijk komt en blijft...

 

PEPO toch, en wat doe je dan met dat lijk.......


Hier zijn ze al zover dat ze het eigenlijk altijd aan mij vragen en dat aangeven of ik het even met papa wil overleggen. Maar dan wel het liefste binnen een uur.

De gewone dagelijkse dingen beslis ik zelf, er zijn vaste regels voor. Uitzonderingen worden besproken.

Wat we op dat lijk doen, wil je niet weten.... ;-)

 

Van de week hadden we zoiets... hoort ook bij "principes" maar ook hier: ik kom de keuken inlopen en dochterlief ook net. Wil chips gaan pakken. Tja, ik zei gelijk: nee, er worden nu geen chips opengemaakt, 't is geen weekend. Zij: o, dus als de zak in het weekend was opengegaan, dan mocht het nu wel en nu is het niet opengegaan en mag het niet. Ik: nee, heb je goed begrepen. Toen nog het punt dat papa net al gezegd had dat het wel mocht... papa gaf aan dat ze misbruik maakte van de situatie: hij was er met z'n gedachten niet helemaal bij want aan het werk. (klopt, hij zegt vaak gedachteloos ja). Na enige discussie, waarbij ik vasthield aan het principe (toch daar posten??) van "nu niet openmaken" droop ze af, deze keer wel... Wel met de aankondiging dat alle zakken (extra ingekocht ivm verjaardag vorig weekend) komend weekend opengaan! (en ze is er toe in staat: gewoon alles openmaken: dan mag het op maandag bv. nog wel opgemaakt worden...)

Chips blijft ook nog wel een tijd goed als je de zak dichtvouwt en er dan een wasknijper opzet. Doen wij hier nog wel eens. Zeker nu we ook doordeweeks niet meer willen snoepen. Dus misschien is dat een idee, zodat ze niet op maandag chips gaan eten, omdat de zak toch open is.

Zo herkenbaar.. zonder het inderdaad gevraagd te hebben tegen de andere ouder zeggen dat het van de ene ouder wel mocht terwijl die nog van niks weet. En als dan de andere ja zegt naar de ene gaan van ja van de andere mag het wel :-)

gr

Herkenbaar: jezelf van vroeger dan waarschijnlijk? Want je hebt nog geen koters rondlopen.

Euhhhhhhhh ;-)

Het was eigenlijk niet eens een vraag, meer een constatering! Dus antwoord niet nodig. ;-)

;-))

Wij kopen hier kleine zakjes chips, die gaan gewoon in 1 keer leeg en dan heb je die discussie niet. Nou eten alleen de meiden chips. 

geen discussie? o jawel, want zo'n klein zakje is zo gepakt en gegeten... ook doordeweek!

Nee hoor, diediscussie is simpel. We kopen het alleen als er visite komt, de restjes mogen op, en op is op. Ik koop nooit chips tijdens de gewone boodschappenrondes, alleen voor verjaardagen enzo...

Dat op is op geldt voor meer dingen, en is gemakkelijk: ik koop dingen eens per week, en als ze het na twee dagen hebben opgemaakt, hebben ze de rest van de week pech. Dat voorkomt een heleboel discussie. 

Gebeurt het niet (vaak) dat eentje erg veel opmaakt en de ander misgrijpt? Bijkomend probleem hier is dat papa nogal eens opmaakt wat voor de meiden bedoeld was...   (hoewel die nu toch wat serieuzer aan de lijn doet, die lijn ging langzaam maar zeker omhoog...)

Weet je hoe mijn moeder dat deed met eentje die ongeveer alles pakte en een ander die misgreep?

Bij ons was het nogal eens discussie over dingen als chocopasta en pindakaas. Wij kregen van tijd tot tijd ieder een pot chocopasta of pindakaas op de eerste van de maand. Daar konden we een week mee doen maar ook de rest van de maand. Moet je eens kijken hoe zuinig je dan gaat smeren! Op die pot stond wel onze naam. Op de pot zelf, niet op het deksel..................... ;-)

En het was maar net waar discussie over was. Ging het een tijdlang over chocoladehagel dan kregen we ieder ons eigen pak chocoladehagel waar we een maand mee moesten doen. Net zo makkelijk!

Ik heb ook een tijdlang 2 snoeptrommeltjes gehad, voor elke dochter een eigen trommeltje, heeft toch echt wel een hele poos gewerkt.

Leuk detail...... als de een iets niet zo lekker vond gingen ze ruilen.
Of een dag een shirtje dragen van je zus in ruil voor 2 snoepjes.

Mooi toch dat ze daardoor ook handelsgeest ontwikkelen?! Kunnen ze later nog zat profijt van hebben.

Mooi, dat handelen. En nee, spullen voor samen zijn voor samen, leren delen. Op die manier gebeurt het maar weinig dat een meer heeft dan de ander, ze corrigeren elkaar wel en spreken elkaar er op aan.