Afgelopen maandag het eerst bezoek aan het CB gehad (1 mnd). De KV was 3cm en 750gram gegroeid. Volgens de arts een gezond en sterk knulletje.
Dat hij sterk was vermoedde we zelf ook al.
Leg hem op zijn rug en hij draait richting zijn zij, leg hem op zijn buik en werkt zijn hoofd flink omhoog, doe je handen onder zijn voetjes en hij zet af met een enorme kracht.
Verder heeft de arts mijn andere, veel belangrijkere, vermoeden bevestigd. De KV had sinds enkele weken enorm veel pukkeltjes in zijn gezichtje. Even gekeken op internet en ik kwam tot babyacne.
De laatste week begonnen mensen echter steeds vaker tegen me te zeggen: "Nou het duurt wel erg lang, misschien is ie wel allergisch" of zelfs "Dat is niet goed hoor, dat is abnormaal ik zou eens langs de dokter gaan."
Ik laat mezelf niet gemakkelijk gek praten, dus ook in dit geval niet. En het werd ook snel bevestigd. De arts zei "Zo, mama had vrouwelijke hormoontjes genoeg, je hebt 'prachtige' babyacne"
Tada, dacht ik stiekempjes trots bij mezelf. Ik weet wel dat ik niet aan mezelf of mijn kind hoef te twijfelen.
Inmiddels is het ein-de-lijk aan het wegtrekken, want eerlijk is eerlijk, mooi is anders natuurlijk!
Eind maart mogen we weer naar het bureau, dan krijgt hij ook zijn eerste prik.
Ik ben erg tevreden tot nu toe, een lieve geduldige vrouwelijke arts. En 2 vrolijke, gezellige verpleegkundige.
De arts begon zelfs niet te 'zeuren' toen ik aangaf dat de KV nog op zijn zij slaapt, dat schijnt not done te zijn op het CB. Natuurlijk slaapt hij niet 'los' op zijn zij, maar tussen
twee rollen. Op deze manier voorkomen we toch maar mooi afplatting van zijn hoofdje en daar was de arts het mee eens.