ja oudste heeft weer wat nieuws meteen gaan huilen als het hem niet aanstaat, naar huis gaan als hij bij een vriendje spelen is, als het eten nog niet klaar is, als ik niet meteen klaar sta voor hem,en ga zo maar door, misschien denkt hij dat hij zo zijn zi krijgt maar mooi niet dus dat werkt bij deze mama dus net averechts, ik wordt er helemaal krankjorum van een jongen van vier hoort niet meer te huilen als het hemniet zint vind ik hoe ler ik hem dit irritante gedrag af

alvast geweldig bedankt


Edited by - Sje on 22-4-2007 10:21:11 PM

Niks van aantrekken, doorgaan met wat je aan het doen was, en vooral niet laten merken dat het je raakt, dan heeft ie je!

Dat is ook mijn advies:Geen pijn?,geen echt verdriet om iets? Negeren!!!Gewoon doen alsof je het niet hoort.

ja thuis negeer ik hem vaak ook wel maar wat doe je als je hem bij een vriendje op gaat halen en hij begint meteen hard te huilen en te zeggen ik wil niet naar huis, of als hij met een kindje af wil spreken na schooltijd en dit op het schoolplein vraagt, maar dit kindje kan niet dan barst meneer meteen in tranen uit, wat doe je dan

oppakken en meenemen, dus ook dan zijn gehuil negeren! En als het thuis gebeurt direct als hij begint apart zetten (gang, eigen kamer). Succes en laat je niet gek maken!

een hele goede vraag, ik heb hetzelfde met mijn zoon, dus ik houd deze topic goed in de gaten...

Vervelend Moeke, maar ik zou zeggen gewoon blijven negeren. Als er hier eentje huilt omdat ze haar zin niet krijgt, kan ze kiezen "stoppen met huilen of in de gang verder blèren". Nou dan is het huilen snel gestopt hoor! En ook dat voorbeeld wat je geeft op het schoolplein: gewoon negeren! Welke mensen zien jou daar zo met dat huilende kindje? Andere ouders! Nou geloof maar dat die echt wel begrip voor je hebben hoor. Die kijken je er echt niet verkeerd op aan. En net wat Margreeth zegt: oppakken en meenemen.

Wat je kunt doen, is een afspraak maken (van te voren) Hij is 4 jaar en snapt dit heel goed. Je zegt tegen hem precies welk je gedrag je niet wilt zien. Wanneer je hem ophaalt en hij gaat gewoon mee dan krijgt hij thuis een kleine beloning Je moet even uit die cirkel van altijd maar huilen, door elke keer die afspraak te maken wordt hij er zich van bewust en de beloningen worden vanzelf minder belangrijk naarmate het gedrag wordt zoals je graag wilt. Edited by - willy v on 04/09/2006 23:11:34

Als hij luid huilt/gilt, zal ik die situatie aanpakken om bv de telefoon te pakken en te gaan bellen ofje hem kan uitlenen als sirene. Mijn zoon vond dat helemaal niet leuk. Scheelt enorm als hij toch huilt, maar door gering geluid niet te veel aandacht krijgt van al die goed bedoelende mensen. En verder als hij merkt dat hij er niets mee opschiet dan houd hij wel op. Echter soms heeft je kind wel een hele lange adem. Nou jij ook dus. Wat je ook kunt doen is de situaties bekijken wanneer hij zo huilt. Heeft hij een andere verwachting, heb je hem wel verteld wat er gaat gebeuren. Heb je iets beloofd voor op een ander moment, maar hij denkt misschien gelijk?? Soms kan het maar zo iets kleins zijn. Mijn zoon was toen wel wat jonger. Ik had hem verteld dat we naar een autobeurs gingen. We hadden net gezwommen en ik moest toch even de spullen thuis afgooien. Nou dat was ik vergeten te vertellen, je had zijn verdriet moeten zien. Zat helemaal te snikken toen hij ons huis zag. Gelukkig had ik het gelijk door. Vertelde wat ik ging doen en de zon begon gelijk te schijnen!! Heel de dag geen kind aan hem gehad, zo blij!!! Je had die verhalen de volgende dag moeten horen!! Tijgertje

Mijn dochter heeft het ook uitgevonden. Sinds een week gaat ze huilen, krijsen, schoppen, slaan, knijpen etc als ze haar zin niet krijgt. Of het nu gaat om het weigeren van een snoepje of dat de tv niet aan mag, ze wordt boos. In het begin praatte ik nog wel tegen haar maar het had geen zin.

Ik negeer het sinds 2 dgn en het werkt een beetje. Dus even volhouden, vingers in de oren bij het huilen en hopelijk trekt ze een beetje bij.

gr, chichi

ps ergens ben ik blij dat ik niet de enige ben die dit meemaakt. Een troostende gedachte

Hallo,

Mijn zoontje heeft dit ook een tijdje gedaan (en af en toe nog).
Bij zo’n huilbui negeer ik hem gewoon. Houdt hij niet op, pak ik hem op en zet hem op een stoel in de bijkeuken. Ik zeg hem heel duidelijk dat ik dit gedrag niet nodig vind. Laat hem 3 minuten zitten en dan.......weer het liefste kereltje. Voor ik hem van de stoel haal vraag ik hem wat hij niet mag doen. Hij kan dan precies benoemen wat hij fout doet........
Dan even een sorry en een dikke knuffel.

Groetjes,

Isa