Zucht... Ik zal het waarschijnlijk nooit 100% goeddoen.
Want wat gebeurde er? Het is vandaag wasdag voor mij en ik was dus ook druk bezig. Nu is ons jongetje van twee maanden vaak heel tevreden in z’n box, dus daar lag hij ook nu. Leuk op z’n buik want dat is een plezierige afwisseling, omrollen, weer terug gelegd worden door mamma en weer omrollen en als pappa thuiskomt, niks doen. Ontzettend gezellig met z’n tweetjes zo.
Maar vandaag wilde het toch niet echt. John Garret kwam mee naar beneden nadat hij gevoed was, even kletsen en daarna lekker in de box, want ik wilde verder met mn werk. Maar hij zette toen een keel op! Niks wilde hij meer, niet op de arm, niet bij de honden, niet mee naar buiten, niet drinken... Wat kon het toch wezen?? Ik werd al hoe gekker. Nou, moe misschien? Slapen in de wieg resulteerde in nog meer gebleer, in wagen beneden werkte ook niet, in de draagzak dan maar? Niet ideaal omdat dat heel erg trekt aan mn rug, dus drie minuutjes later, toch maar op de arm. Speentje? Nee ook niet.
WAT DAN??? ZEG HET DAN???
Bleek meneer een poepluier te hebben van zo niet... na een flinke verschoning inclusief bad want hij had t tot op zn rug gewerkt, was hij weer helemaal het ventje... Al dat gehuil was waarschijnlijk kramp geweest want hij heeft al een paar dagen geen erge poepluier meer gehad. Iets dat heel gewoon is onderhand, maar zoveel... arm kind. En ik liet m zo maar huilen! Vieze billetjes die begonnen te jeuken.
Ontaarde moeder, ik...
En nu ligt hij weer heerlijk in de box te kletsen tegen zijn spiegelbeeld.
Zucht
Edited by - Sje on 22-4-2007 10:40:27 PM