Hoi,

Ik zou toch eens willen weten hoe het toch komt dat sommige ouders zieke kinderen naar de peuterschool of keuterschool sturen!!.

Pas weer gehoord. Een aantal kinderen op de kleuterschool die behoorlijk grieperig waren. Ze steken zo andere kinderen ook aan!
Heb het niet over een verkoudheid.
Je kind mag toch thuis uit zieken??
Of zullen die ouders problemen hebben met oppas, omdat ze werken?

Tijgertje



Edited by - Sje on 13/07/2006 22:28:07

Edited by - Sje on 22-4-2007 10:58:26 PM

ik merk dat bij ons op school idd ook wel eens... Vind dat niet kloppen. Mijn kinderen en anderen zijn daar ook de dupe van. Heb er 1 gehoord die dat idd deed omdat ze geen oppas kon vinden. SORRY hoor maar dan neem je zelf een dag vrij. Als mijn kinderen ziek zijn gaan ze NIET naar school. Blijven ze lekker thuis tot ze weer beter zijn. Niet meer dan normaal.(lijkt mij)

Als mijn zusje (8) ziek is, blijft ze lekker thuis totdat ze 24 uur koortsvrij is geweest. Dat gaat al 8 jaar zo, gelukkig is ze echt zeer zelden ziek :-)

Hallootjes, Onze grote kleine dame gaat sinds kort naar de peuterspeelzaal. We hebben een boekje gekregen met allerlei reglementen. Hierin staat dat kindjes die ziek zijn niet mogen komen en als ze ziek worden in de loop van de ochtend of middag dat ze op de peuterspeelzaal zijn worden de ouders gebeld met het verzoek om het zieke kindje op te halen. Verkoudheden/snotneusjes zijn geen probleem, maar griepgevallen, diarree (erg besmettelijk!), kinderziektes enzo, moeten echt thuisblijven. Ik vind ook eigenlijk dat onderwijzend personeel hier beter op moet letten en strenger op moet treden. Want niet alleen onze kindjes worden aangestoken op deze manier, maar ook wij worden niet gespaard. En ik zit er toch eigenlijk niet op te wachten om om de paar weken met een griep te zitten. Ik heb een gezin om voor te zorgen en dan wil ik geen last hebben van nalatigheid van andere ouders en van onderwijzend personeel. Kijk, ziek worden, verkouden worden kan een keer gebeuren, maar ik kan het niet uitstaan dat het makkelijk voorkomen had kunnen worden. Zodra je kinderen krijgt heb je een verantwoordelijkheid en daar hoort bij: het zoeken van een oppas op momenten dat dat nodig is. Dat is nou eenmaal de consequentie van papa en mama zijn. Ik vind dan ook dat een van de ouders vrij moet nemen als er geen oppas te vinden is, in plaats van een ziek kind naar school te sturen. En voor al die ouders die hun kind ziek naar school sturen: hoe zou je het zelf vinden als je ziek was en toch naar je werk moest? Je zou toch ook liever thuis in bed liggen? Ga dus geen beslissingen nemen die alleen in het belang van jezelf zijn. Je zieke kind heeft nog altijd voorrang. Phoe, dat moest er even uit. Ik ben niet boos ofzo hoor, ik ben gewoon heel principieel in dat soort dingen. Simpel voorbeeld: als een van mijn kindjes verkouden is, ga ik er niet mee naar de zwemles. Ik vind die zwemles zelf superleuk en zou het liefst gewoon gaan, maar in het belang van het verkouden kindje ga ik per definitie niet. Edited by - Sje on 19/11/2005 13:05:36

Principes zijn natuurlijk prima, maar je moet in de gelegenheid zijn ze te hebben. Als ik niet zou werken zouden de kinderen ook moeten inleveren. En omdat ik een baan heb, heb ik ook de verantwoording naar mijn werkgever toe. Als mijn kinderen koorts hebben gaan ze niet naar school of naar het kinderdagverblijf. Maar als ze verkouden zijn wel. Het kan gewoon niet anders. Ik kan niet zomaar vrij nemen en mijn man al helemaal niet. Op hele korte termijn oppas regelen is soms ook niet te doen. Toen mijn dochter waterpokken had, moest ik wel, maar als ze naast het snotneuzen zich niet ziek voelen/gedragen zullen ze toch naar school of het KDV moeten. Ik moet nou eenmaal werken om een beetje leuk te kunnen leven. Wat ik overigens wel heel raar vind is dat ze tijdens een sollicitatiegesprek aan een vrouw vragen: wat doe je als je kinderen ziek zijn. Bij mannen bijna nooit.....

Hoi Kristel, Begrijp me niet verkeerd: snotneuzen en verkoudheid gaf ik al aan dat dat een ander verhaal is. Daar hou ik ze ook niet voor van de peuterspeelzaal weg. (Sterker nog, mijn dochtertje moest gisteren naar de peuterspeelzaal en was hartstikke verkouden). Met een verkoudheid hou ik mijn kindjes ook niet thuis, ik ga alleen niet met ze naar zwemles. Maar zodra ze griep of een kinderziekte hebben ofzo, vind ik niet dat ouders ze naar school mogen sturen maar dat ze de gelegenheid moeten hebben om uit te zieken hetzij thuis, hetzij bij een oppas. Raar inderdaad dat wat zieke kindjes betreft verschil gemaakt wordt bij sollicitatiegesprekken. Wist ik niet. De maatschappij wil erg graag geëmancipeerd zijn, maar ze gaan soms dus wel erg selectief te werk. Raar toch eigenlijk dat de moeders altijd de eersten zijn van wie verwacht wordt dat die het wel regelen he?! (Sterker nog, mijn zus en haar vriend hebben een hond en zelfs dan is mijn zus altijd degene die vrij neemt als er iets met die hond is!). Stof voor een column! Gaat goedkomen! Hihi! Edited by - Sje on 19/11/2005 15:10:41

Hoi, Vaak zie je toch dat de werkgevers tegemoet komen hierin. Is dat niet het geval kun je toch proberen te onderhandelen? En het is heel makelijk voor de man om te zeggen dat hij geen vrij kan krijgen. Vaak is het wel mogelijk. Op mijn werk is het tegenwoordig zo geregeld dat voor die dingen tijd mag worden opgenomen, max 24 uur. Je krijgt zo tijd om of oppas te zoeken, of vervanger voor je werk,of de eerste dag zelf thuis te blijven. Voor deze regeling heb ik gewoon mijn baas opgebeld met de mededeling dat mijn zoon ziek was. Dat ik niet gelijk kon komen, omdat ik eerst oppas moest regelen. Gelijk kreeg ik als antwoordt dat ik een uur later mocht komen en als het niet lukte dat ik dan terug moest bellen. Misschien is dit wel de beste baas die in Nederland rondloopt. Verder kun je toch in je omgeving kijken wie eventueel op je kind kan passen?? Hoe veelal niets te kosten , omdat je ook zeker iets terug kan doen voor die persoon. Soms vind ik mijn kind te ziek, maar hij/zij wil toch naar school. Alleen bij een flinke verkoudheid of zo, hebben ze die keuze. Dan ga ik altijd even langs de juf of meneer om dit aan te geven. Gelijk geef ik door dat ik altijd gebeld mag worden als het niet gaat. Mijn kinderen mogen lekker thuis uitzieken. Worden ook wel een beetje verwend. Ik vind dat dat erbij hoort. Wanneer ik werk zorgt mijn man voor de kids of is er een oppas. Sommige werkgevers zijn huiverig voor moeders. Dat betekend veel ziekte dagen en onrust. Ook problemen met vakantie nemen hoort erbij. IK denk dat ze dat best mogen vragen. Verder moet je dan een goed antwoord geven. Niet zo moeilijk toch. De opvang van de kinderen is toch al besproken voor dat je gaat solliciteren. Voor mij telt dat als mijn kinderen het niet goed hebben ik niet ga werken!!!! Dus heb ik eerst goed over de opvang nagedacht en toen pas besloten dat ik wilde blijven werken. Ook bij mij was het eigenlijk wel noodzakelijk dat ik bleef werken. Tijgertje

Op zich heeft mijn werkgever ook wel calamiteiten verlof. Ik heb daar wel eens gebruik van gemaakt toen mijn dochter waterpokken had. Het probleem alleen is op mijn werk (tenminste dat vind ik zelf) is dat er op mijn werkdagen gerekend wordt dat ik er ook ben, en dat ik de poli open, er zitten immers patienten te wachten op de dokter, en die wil ook aan het werk. Dat is de consequentie van het werken met mensen. Ik ben ook zo voor mezelf... In de tijd (18 jaar) dat ik werk ben ik twee keer met zwangerschapsverlof geweest en een keer een week ziek. Ik ga altijd, hoe beroerd ik me soms ook voel. Ik weet best wel dat ik niet onmisbaar ben, maar dat komt voort uit een verantwoordelijkheidsgevoel waar ik niet omheen kan. Collega's die zich vaker ziekmelden veroordeel ik niet, ik geef ze groot gelijk, maar ik kan dat niet. Ik voel me dan schuldig. (waarschijnlijk omdat ik vroeger ook eerst moest proberen op school en als het dan niet ging mocht ik naar huis komen????)

Nou moet ik ook zeggen, nog uit de tijd dat ik in loondienst werkte, dat sommige collega's zich wel erg snel ziek melden hoor. Ik heb me ook zelden ziek gemeld, ging koste wat het kost werken en werd nog liever naar huis gestuurd zodat ze zagen dat ik ook echt te ziek was om iets te doen. In de 14 jaar dat ik gewerkt heb, is het op 1 hand te tellen dat ik me ziekgemeld heb. En dan praten we o.a. over een bronchitis, een behandeling aan mijn oog waardoor ik een dagje niet kon werken, etc. Ik zat op een secretariaat en daar kwamen meldingen binnen als: "Ik blijf liever thuis want ik voel een verkoudheidje opkomen". IK VOEL EEN VERKOUDHEIDJE OPKOMEN?! Van dat soort mensen begon ik dus te steigeren. Kristel, jij hebt mijn instelling, zeker omdat je werk het inderdaad ook nog eens eigenlijk niet toelaat dat je er niet bent. Een combinatie van verantwoordelijkheidsgevoel en niet te flauw zijn om met een verkoudheid te gaan werken. Nou keur ik het ook niet altijd goed dat mensen toch ziek gaan werken overigens (en ik verwacht ook niet dat iedereen net zo wordt als Kristel en ik), want je moet echt weleens aan jezelf denken omdat je sommige gezondheidsproblemen echt niet moet verwaarlozen, maar "Ik blijf liever thuis want ik voel een verkoudheidje opkomen", dat heeft bij voorbaat altijd al mijn afkeuring. Dat is naar mijn idee gewoon goedkoop vakantiedagen op willen nemen.

Als mijn kleine ziek is hou ik haar altijd thuis. Dat lijkt me voor haar ook het lekerste. Ze kan slapen wanneer ze wil en rust is wel heel belangrijk als je ziek bent.

Hoi, Dan maar een collega, die in de ogen van een ander vaak ziek is. Als mijn kind ziek is en ik zie geen andere oplossing dan meld ik mij ziek. Gelukkig is dat nooit gebeurd. Maar liever dat, dan dat ik weet dat mijn kind ziek op school zit!!!! Dom om ten koste van alles altijd maar te blijven werken. Zo ben je toch een besmettingsbron voor je collega's. Voor een wissewasje thuis ziek blijven is natuurlijk ook zeer oncollegiaal. Maar wie oordeelt daar over. Vaak wordt op het werk ten onrechte geroddeld over een collega die ziek is en of in hun ogen vaak ziek is!! Tijgertje

Hoi Sje, Ken je die collega ook die elke maand twee dagen thuis bleef? Of die zich ziekmeldde omdat haar haar te donker geverfd was? Of eerlijk meegemaakt: Ik blijf een nog een dagje ziek thuis, dan kan ik wat leuke dingen gaan doen???? Natuurlijk ben je een besmettingsbron voor je collega's, mar dat ben je ook als je op straat loopt, winkelt en noem maar op. Ik werk trouwens in een ziekenhuis, dus dat verkoudheidje van mij zal niet veel uitmaken. Ook op school en KDV is het een besmettingsbron van jewelste, maar je kunt nou eenmaal niet alles ontlopen, dan moet je je isoleren. En verkouden zijn of je wat grieperig voelen is natuurlijk vervelend, maar als je er niet aan toe geeft knap je sneller op.... Maar er is natuurlijk een heel groot verschil tussen verkouden zijn en griep hebben..... En begrijp me goed: Koorts is voor mij ziek. Kinderen met koorts horen niet op school. Mijn zoontje was 1,5 toen hij de griep kreeg (influenza) en heeft daar 5 dagen voor in het ziekenhuis gelegen... Gelukkig in "mijn" ziekenhuis zodat ik mijn halve dag gewoon kon blijven werken, en daarna de hele middag en avond en nacht bij hem kon zijn, en 's-ochtends vanuit de afdeling naar mijn werkplek... Heerlijk was dat, even van die ziekenzaal af! Edited by - kristel on 22/11/2005 10:41:47

Sorry, Iemand op zijn teentjes getrapt??? De tekst is al weg gehaald. Ben misschien te direct geweest in mijn woorden. Maar schoppen tussen de regels door daar hou ik weer niet van. Tijgertje

Hallootjes luitjes, Voordat er nou misverstanden ontstaan over welke teksten voor wie bedoeld zijn: Ik weet niet of in mijn bericht iets stond wat als schoppen tussen de regels door geïnterpreteerd zou kunnen worden, want dat is zeker niet mijn bedoeling geweest. Dus mocht het zo zijn, dan daarvoor mijn excuses. Ik probeer namelijk ook altijd zo open en eerlijk mogelijk mijn mening te geven, het is zeker niet mijn bedoeling om mensen bewust te kwetsen. Ik hoop ook dat mensen die mij al wat langer meemaken op hhp, me goed genoeg kennen om te weten hoe ik ben.

volgens mij heb ik wat gemist. Teksten die zijn weggehaald??!? Nou ja voordat het een oeverloze discussie wordt.. Ik vind dat iedereen datgene met doen waar hij zich prettig bij voelt. Helaas ben ik er een die vind dat je het eerst moet proberen en als het niet gaat, mag je naar huis. Voor mezelf maar ook zeker voor mijn kinderen. (geen misverstand: het gaat hier om een verkoudheid oid, en geen griep!)

Hoi Dames, Mijn excuses. Ik heb niet goed de berichtjes gelezen. Dacht dat er inderdaad een stuk uit de tekst bij mij gehaald was. Dom, dom , dom....... Kunnen we dit als een blunder van mijn kant aan de kant schuiven???? En Sje, Met die laatste op merking over schoppen tussen ... Was niet persoonlijk bedoeld , maar als vergelijking!! Misschien dat dit onderwerp voor mij wel wat gevoelig ligt. Ik zelf zit nu in de ziektewet. Ik weet dat ik niet kan werken , maar voel me zo schuldig!!!! Tijgertje

Ha die Tijgertje, Dan is het inderdaad allemaal een misverstand en zijn we gewoon nog hhp-vriendinnetjes met z'n allen. Ik zat ook al in mijn tekst te zoeken waar ik dan mist in was gegaan en ik kon al niet echt iets vinden. Hihi! Vervelend dat je in de ziektewet zit. Kan me voorstellen dat je niet lekker thuis zit en dat zo'n topic als dit je dan iets directer raakt en je mogelijk anders reageert dan wanneer je gewoon lekker aan het werk had kunnen zijn. Beterschap in elk geval! Edited by - Sje on 22/11/2005 14:02:20

Hee Tijgertje, iemand die al een tijdje in de ziektewet zit heeft vast geen verkoudheid toch? Daar ging het mij om. Ik kan natuurlijk ook nooit uitsluiten dat ik in de ziektewet kom. Maar ik mag het nu wel afkloppen, ik heb gewoon nog nooit iets ernstig (lichamelijk of geestelijk gehad). Mijn moeder is net zo'n doorgaand tiepje als ik, zelfs toen mijn vader ernstig ziek was en uiteindelijk overleed heeft ze zo veel mogelijk ochtenden gewerkt, als therapie. Maar na 4 jaar kreeg ze een vreselijke burn-out en heeft ruim 1,5 jaar thuis gezeten. Zij voelde zich hier ook schuldig bij, omdat het niet bij haar hoorde. Pas toen ze zich daar los van kon maken ging het haar beter en inmiddels is ze weer helemaal de oude. Dus houd moed! en sterkte.

Dat is inderdaad het verraderlijke, als je zo'n door-doe-type bent waarvan niemand gewend is dat die zich ooit ziek meldt, dan voel je je ook extra schuldig als je je eens echt ziek meldt. Precies zoals je vertelt over jouw moeder, Kristel. Even iets anders: wat ik wel opvallend vond een aantal jaren geleden toen die regeling inging dat werkgevers vrije dagen mochten aftrekken bij ziekmeldingen, dat toen het ziekteverzuim landelijk ineens een stuk lager lag. Wel heel vervelend overigens dat ook mensen die zich nooit ziekmelden daar de dupe van zijn op het moment dat ze wel een keertje te ziek zijn om te komen werken. En een waterdichte regel is het niet, want zo kunnen er ook mensen die besmettelijk zijn komen werken omdat ze geen vrije dagen kwijt willen raken, met als gevolg dat ze weer mensen aansteken die ze normaal nooit aangestoken hadden. Al met al: het blijft vervelende materie. En kijk naar mij: zelfs als je geen werkgever hebt, ga je niet ziek in bed liggen. Ik ben namelijk vanaf vrijdag grieperig geweest, maar je wilt toch je huishouden door kunnen laten gaan dus je neemt gewoon de tijd niet om goed uit te zieken en daardoor blijf je langer niet fit rondlopen. Mijn moeder riep vroeger altijd al: Mama's hebben geen tijd om ziek te zijn. En dat vond ik toch onzin, want ze hoefde niet naar school, ze had geen werk, ze kon de hele dag in bed liggen. Nu begrijp ik haar veel beter................ Hihi!

Nou inderdaad, Mamma's kunnen nooit ziek zijn, ik ken dat.... Als ik me soms niet lekker voel en ik heb toevallig geen werkdag zegt mijn man ook altijd "fijn, dat je vandaag niet hoeft te werken". Nou soms zit ik liever een beetje rot op mijn werk dan thuis. Pappa's mogen overigens wel ziek zijn, en hoe!! Als ik thuis zou blijven omdat de kinderen ziek zijn, kost mij dat ook een vrije dag. Ik heb er maar 10 per jaar (ik werk 20 uur) en dat is ook een drempel. Ik heb immers die uren hard nodig om schoolvakanties ed op te kunnen vangen.....