Voordat we het zelf meemaakten hadden we ook echt niet door dat zoiets zoveel impact zou hebben en realiseerden we ons niet dat het zo verdrietig zou zijn. Nu weten we dat helaas wel.

Inderdaad heb ik dat ook wel eens gelezen Sje van die engeltjes en bengeltjes. Maar dat past weer niet zo goed bij mij.

Robijntje, ik krijg helemaal kippenvel van jullie verhaal. En o, wat kan ik me goed jullie gevoel voorstellen toen de hartjes niet meer te vinden waren. Wat gaat er dan door je heen!
Ook snap ik zo goed dat je niet meer onbezorgd kon genieten van de vakantie en dat je geen babykamer in durfde te richten. Ook wij hebben lang daarmee gewacht en pas op het allerlaatst heb ik ook alle kleertjes enzo klaargemaakt, want ik durfde al die tijd niet te geloven dat het goed zou gaan.

Wat een mooie bijnamen hebben jullie voor de overleden kindjes. Daar spreekt al uit hoeveel jullie van die kindjes houden.

En wat fijn dat jullie je elke dag nog weer gezegend voelen met jullie 2 jongens.

Robijntje, wat een ingrijpend verhaal. Wat hebben jullie ook veel door moeten maken. Gelukkig mogen jullie nu al een hele tijd genieten van jullie 2 kostbaarheden. Voor jou ook een hele dikke digitale knuffel! Die heb je wel verdiend.

Kunnen jullie ook zo uit je vel springen als je mensen de term "Kinderen nemen" hoort gebruiken? Ik snap dat niet dat daar zo gewoon over gedaan wordt. "Eerst willen we nog op reis, en dan willen we een huis kopen en als we dan getrouwd zijn, dan nemen we kinderen".

Oh verschrikkelijk vind ik dat als ik dat zo hoor! Ik zeg dan ook steevast "Kinderen neem je niet, je mag heel erg blij zijn als je ze mag krijgen". En dan is het meestal even stil...............................

Inderdaad die term kan ik ook niet goed horen, dan kan ik ook heel verdrietig van worden. Je mag inderdaad erg blij zijn als je ze krijgt.

Robijntje wat een verhaal!!! Prachtige namen voor jullie sterretjes!

Het is cliché-
maar tijd heelt (alle) wonden

en het is heel bijzonder om kinderen te mogen krijgen, 
ze te verzorgen en ze te mogen begeleiden naar volwassenheid.

Maar uh..........Af en toe kunnen die twee bengels
                          weleens achter het behang hoor!!!!

Bedankt voor jullie lieve reacties
en Karin bedankt  voor jouw verhaal
er kwam bij mij weer veel naar boven
en kon ik het nu van me afschrijven

Groetjes van Robijntje

Fijn Robijntje dat je het nu van je af kon schrijven. Daarvoor is dit topic bedoeld.

En het is toch logisch dat je je kinderen ook wel eens achter het behang kunt plakken? Dat heeft iedere ouder, denk ik.

Had ik vandaag nog, maar wij hebben geen behang..............................

wij ook niet, gelukkig maar voor de kids.......

Nou Robijntje, da's een heftig verhaal. Jullie hebben een hele zware tijd gehad. Knap hoor dat jullie het gebeuren een plekje hebben kunnen geven en verder zijn gegaan met het leven. Zal niet makkelijk zijn geweest.
Wat fijn dat jullie nu twee van die achter het behang-plakkers hebben. Een rijk bezit. Lekker van genieten!

Hoi allemaal ook Ik heb een miskraam gehad in 1998, ik was toen 12 weken zwanger. Elk jaar als het 3 juni is dan denk ik er aan. Heb het kindje nooit mogen leren kennen, of het een jongen of meisje is dat weet ik niet en daar heb Ik spijt van. Groetjes Willeke900

 

Reden edit: Het bericht wat leesbaarder gemaakt door alle woorden die overbodig met een hoofdletter begonnen te vervangen door gewone letters. Gelieve alleen de zinnen te beginnen met een hoofdletter en leestekens zoals komma's en punten te gebruiken, dit verhoogt de leesbaarheid van het forum.

Edited by - Daanie on 19-7-2009

Je blijft je dat volgens mij je leven lang herinneren. Bij mij is het al lang geleden, 1 september 1986. Maar ieder jaar op 1 september voel ik me rot, nog steeds.

grtz

Marion

Hallo Willeke, het blijft een moeilijk iets... en vaak een verstopt verdriet omdat weinigen ervan weten... hoe is dat bij jou?

Moeilijk, Willeke. Sterkte!

citaat:
Louise wrote:
Hallo Willeke, het blijft een moeilijk iets... en vaak een verstopt verdriet omdat weinigen ervan weten... hoe is dat bij jou?

Hoi Louise,


Bij mijn fam wordt er niet meer over gepraat. Over de miskraam die ik heb gehad. Als ik erover begin zeggen ze "dat is voorbij". Ze willen er niks meer over horen. Maar ik sta er altijd bij stil op 3 Juni. Dan is de uitgerekende datum. Elk Jaar doe ik dat.

Groetjes Willeke 900

Wat ontzettend naar dat je je verhaal niet bij je familie kwijt kunt, Willeke. Zijn er wel andere vrienden of vriendinnen met wie je erover kunt praten?

Willeke, ik heb trouwens je berichtje hierboven iets aangepast. Doordat je elk woord begint met een hoofdletter wordt het erg moeilijk leesbaar. Daarom heb ik alle overbodige hoofdletters vervangen. Dat was nogal veel werk ;-). Zou je in toekomstige berichtjes willen letten op de opmaak? 

Bij voorbaat dank!