Hallo dames,

Van mijn 1e zwangerschap staat me nog heel duidelijk bij, dat ik heel snel moe was door een tè laag HB, en dat het huishouden meestal op mijn partner terecht kwam.

Nu ben ik weer zwanger, zij het nog heel pril, en loopt er een lekker jochie door de kamer. Mijn zoontje kan vrij druk zijn (en ook zeer lief, hoor), hij kan ook vrij veel aandacht vragen.
Vrij druk voor een aanstaande mama dus

Daarnaast werk ik ook nog in de zorg. Vrij zwaar, maar wel fijn werk. Ik werk vanaf 15 uur tot max. 23 uur. De tijden verschillen nogal omdat ik oproepkracht ben. Ik kan dus zelf indelen hoelang en wanneer ik wil werken. Maar ik wil zowiezo tot 20 uur per week blijven werken, omdat we dan net genoeg centjes hebben om te overleven.

En aangezien het leven van een moeder 24 uur per dag doorgaat, is het vrij intensief allemaal bij elkaar!! Gelukkig heb ik een zeer lieve vriend die heel veel voor mij en zijn kind over heeft. Hij kan zichzelf goed wegcijferen (beter dan ik kan ).

Dus hier mijn vraag.............
Hoe doen of deden jullie het?? Zwangerschap combineren met het huishouden, kindje en werk??

groetjes, Patricia

Edited by - Sje on 22-4-2007 10:49:38 PM

Ik heb natuurlijk maar 1 kindje, en ben niet zwanger..... maar toch.... Mijn zwangerschap was echt vreselijk! Ik heb vanaf dag 1 heel erg buikpijn gehad. Met een maand of 6 zat ik in een rolstoel. Heel veel onderzoeken gehad maar niks gevonden. En ondertussen heb ik nog steeds buikpijn!!!!! Omdat ze niks kunnen vinden, en dus ook niet kunnen voorspellen dat dit bij een volgende zwangerschap even erg terug komt, wil ik de aankomende jaren niet aan een 2e zwangerschap beginnen (Ik zeg nooit nooit, maar adopteren wordt ineens ook heel aantrekkelijk!) Ik zie gewoon niet hoe ik dit zou moeten combineren met Mirthe. Ik werk niet, ik ben heerlijk de hele dag bij Mirthe. Ik studeer wel, dat doe ik als Mirthe slaapt (heb vandaag 3 examens gehad en morgen weer 1!!!!!) Joan

Ik heb inmiddels twee kinderen. Bij mijn eerste zwangerschap werkte ik 40 uur per week (ook in de zorg) en dat ging prima, al ben ik wel 6 weken voor de datum gestopt. Bij de tweede zwangerschap werkte ik 20 uur en dat ging ook prima. Ik vond het wel moeilijk om toen mijn dochter was geboren er een ritme in te vinden. Mijn zoon moest gehaald en gebracht worden en dat 4 keer op een dag, en dat gesjouw met de maxicosi en slaaptijden en ook nog 20 uur per week werken. Maar dat gaat nu perfect. Alles loopt op rolletjes, maar dat mag ook wel na ruim 2 jaar.

Hoi Kristel, Ik ben dus van plan te blijven werken, ik probeer 20 uur in de week, maar dan wel de middagen en avonden. Vindt ik persoonlijk erg fijn, maar als ik om 19:00 uur moet beginnen ben ik al best wel moe van het zorgen van mijn kindje en het huishouden. Maar idd, na 2 jaar mag je best je ritme wel gevonden hebben. Gek is dat hè, dat het soms zo moeizaam kan gaan? Enne Joan.......... wat heerlijk dat je fijn thuis kan blijven. Ik zou dat ook dolgraag willen, maar helaas lukt ons dat niet. Hoe zijn trouwens je examens gegaan?? Patricia

en soms gaat het nog zeer moeizaam hoor, er moet niets gebeuren of alles loopt mis. Zoals waterpokken, of studiedagen op school van mijn zoon, en dan tegelijk met de vakantie van mijn ouders..... Dan zit er niks anders op dan vrij nemen, maar dat is dan wel op hele korte termijn. Mijn collega's zijn daar niet altijd gelukkig mee... Maar ik wacht het af! Zij krijgen ook nog wel een kindjes.....

SPIJT Ik heb eigenlijk maar van één ding echt spijt in mijn leven, en dat is het feit dat ik 3 mnd na de geboorte van mijn zoontje weer aan het werk ben gegaan. -In de tijd van mijn verlof, hoopte ik al stiekem dat ik door mijn rug zou gaan of zoiets van die aard (te erg om te kunnen werken, maar verder niet iets dramatisch), ik wist niet hoe ik het anders moest doen om thuis te blijven, want ik wilde ook mijn baan niet kwijt en we hadden ook het geld nodig. Je snapt al dat er niets van dat alles gebeurde, dus trok ik die eerste dag met een zwaar gemoed naar de creche om mijn moppie af te leveren, In de auto naar mijn werk heb ik vreselijk gehuild. Maar ja uiteindelijk heb ik doorgezet en besloot ik dat ik toch wel een té leuke baan had om zo maar aan de wilgen te hangen. Dus ik ging er voor de volle 100% tegenaan. Het was ontzettend vermoeiend, mijn kleintje sliep de eerste 8 maanden van zijn leven bijna alleen maar overdag, vooral de 2 dagen dat hij naar de creche ging (en 1 dag paste mijn schoonmoeder op). Ik werkte al 10 jaar in de catering als vestiging beheerster, en vond écht dat ik de leukste baan van de wereld had, daarbij had ik ook nog eens 2 hele leuke collega's......tenminste dat dacht ik, achteraf bleek dat één van mijn collega's vond dat zij mijn werk beter zou kunnen doen (fulltime), dan ik (parttime), zij heeft dus ook alles op alles gezet om mij eruit te werken, daarbij speelde op de vestiging zelf ook nog van alles, (nieuw computer systeem, waardoor wij veel moesten overwerken, ze waren met de contracten aan het stoeien waardoor er bij ons 20 uur minder zou worden ingezet en bovenop dat alles kreeg ik in 2 jaar tijd 4 x een nieuwe baas). Nou ja, je snapt het al, ik heb uiteindelijk het onderspit gedelft, en zat na bijna 3, echt zware jaren, met een dikke vette burn-out thuis, en zat mijn collega op mijn plek. (van je werkgever moet je het hebben hoor) Dus dames, de reden dat ik dit alles vertel is dat jullie echt heeeel goed moeten nadenken of je nou wel of niet wilt werken als de baby er is, want heus, je mist zoveel, niet alleen omdat je dan werkt, maar ook omdat je daarnaast je huis moet doen en er nog allerlei andere dingen op je pad kunnen komen en je daarnaast ook erg moe bent om op leuke dingen te letten of te doen. Als ik alles had geweten, dan had ik echt een jaartje langer met die kleine thuisgebleven, zodat ik daarna weer veel beter "de strijd" had aangekund, doordat ik beter in mijn ontzwangerde vel had gezeten. En er zijn ook best wel heel veel mogelijkheden om vanuit huis te werken of een aanvulling via de belasting, je moet alleen even zoeken. Nu heeft het me niet alléén 3 jaar werk gekost waarin ik een hoop miste van mijn schatje, maar óók tijdens zo'n burn out ben je er niet helemaal bij en is al je energie naar de noordenzon vertrokken en heb je zomaar nog een jaar gemist. groetjes yvon P.S; ik draai weer helemaal lekker mee hoor en ik werk ook weer gewoon, alleen nooit meer in de catering, dat mogen ze nu wel in de wilgen hangen van mij :-)

Toen ik zwanger was van de eerste was ik zeker van plan te stoppen met werken.Maar helaas werd onze zoon levenloos geboren en zat ik eerst thuis maar na verloop van tijd heb je het gevoel dat je alleen nog maar bezig bent met je verdriet. Om hier beter mee om te kunnen gaan heb ik dus maar weer besloten te gaan werken. Ruim een jaar later werd ik opnieuw moeder en nu ging alles gelukkig wel goed en heb toen dus opnieuw besloten om niet meer te gaan werken. Nu is dat 12 jaar geleden en in die 12 jaar hebben we alweer de nodige ontwikellingen doorgemaakt, (de kinderen zijn al zo "groot")dat ik nu dus alweer 3 jaar aan het werk ben bij de thuiszorg in de nachtdienst. Hte voordeel van 'snachts werken is dat de kinderen er niets van merken, voor dat de kinderen uit bed zijn ben ik alweer thuis en als de kinders naar school gann ga ik op bed en tussen de middag eten ze bij mijn schoonzus die er een zakcent voor krijgt en na schooltijd ben ik weer wakker en ben aanwezig voor hun. Een ideale combi in ons gezin vinden wij. Groet'n Janny

Toen onze oudste werd geboren ben ik gestopt met werken. Hij is te vrorg geboren en ik heb geen seconde spijt gehad van het feit dat ik toen mijn baan heb opgezegd. Ruim 3 jaar later werd onze 2e zoon geboren en ik ben weer begonnen met werken toen hij ruim 2 jaar was. In de avonduren; man thuis en de kinderen sliepen...hebben ze nooit iets van gemerkt. Toen de jongste naar de kleuterschool ging ben ik in de ochtenden gaan werken en 6 jaar geleden kreeg ik zo'n leuke baan dat ik van half 9 tot 5 ging werken. Maar.... in de buurt en dus iedere dag tussen de middag thuis. Mijn man ook want die werkt op een school in de buurt. Ideaal want hij is alle schoolvakanties vrij en dat scheelt een enorm stuk op praktisch gebied. We hebben nooit oppas nodig gehad; op een uitzondering na en de kinderen hoefden nooit naar de creche of buitenschoolse opvang. Nu zijn ze 15 en 18 en ik werk 36 uur per week. Nu ik hier de verhalen lees realiseer ik me weer eens wat een geluk ik heb gehad mede door de werktijden van mijn man. Ik ben ruim 6 1/2 jaar "er uit geweest" maar ik heb genoten van die jaren!!! Het was een heerlijke tijd; zo onbezorgd en de kinderen worden al zo snel groot. Ik heb niets gemist en ik besef hoe rijk je dan bent. Ook wij hebben het niet makkleijk gehad; ook mijn man is een tijdje werkeloos geweest en we hebben echt moeten rekenen. Niet makkelijk maar we hebben het gered. En voor iedereen die moet kiezen; vooral de eerste jaren zijn zo ontzettend leuk. Als het maar enigzins kan; blijf lekker bij je kind en geniet!!!

Tja, als het aan mij ligt, blijf ik ook lekker thuis, maar helaas!! De werkelijkheid is echt anders. We moeten nu al gaan sparen voor de maanden dat ik dalijk met verlof thuis ben, want ik krijg weinig tot niks uitgekeerd (het lot van een oproepkracht). Maar eerlijk!! wat zou ik graag dag en nacht voor mijn gezin willen zorgen!! Alles is zo duur tegeneoordig dat je als moeder echt bij moet verdienen. Nu ik weer zwanger ben, merk ik echt wel dat de combinatie met kind, werk en hh best wel zwaar is. Ik doe het rustig aan, verdeel de werkjes per dag, om zo toch een schoon huis te houden. Patricia

Hoi, Ik ben van mening dat kinderen en werken valt of staat met een goede oppasregeling voor de kinderen. Toen ik mijn zoon kreeg,stond oma al te trappelen om op te gaan passen. Ik werkte toen in de verpleging en kon zo best goed mijn werk en thuis combineren. Heb toen ook niet veel van de eerste jaren gemist. Bij mijn dochter was mijn man in middels thuis. Eerst in de WW daarna voor zichzelf aan de gang. Als ik werk dan is hij er altijd. Een heerlijk gevoel. Ik ging na beide bevallingen weer met zin werken, ik had het ook nodig. Even er tussen uit. Even niet in het kleine wereldje. Het was goed voor moeder en kind!!! Verder begrijp ik best dat veel moeders thuis willen blijven. Als dat kan is dat toch goed. Maar als je wilt of moet blijven werken, probeer het dan goed geregeld te krijgen,zodat alle partijen niet te kort komen. Zorg dat je geniet van je kleintjes, ze zijn zo groot!!!! Tijgertje

Hier kan het financieel ook maar nét...... Maar ik krijg er zóveel voor terug, dat ik zeker nog een jaar niet wil gaan werken! Verder dan boodschappen en de hoognodige spulletjes komen we niet, dus vakanties ed al helemaaaaal niet, maar daar kiezen we dus bewust voor. Mijn ouders zouden graag 2 dagen oppassen, dus mocht ik moeten werken is dat wel een oplossing. o ja, Patricia, ik heb 3 van de 4 examens gehaald!!! Joan

We hebben hier 4 kinderen rondhuppelen. van 1,2,3 en 4 jaar. De oudste gaat sinds kort naar school. De andere gaan 2 dagen in de week naar het KDV. Waar ze genieten en zoveel dingen leren. Op mijn werk kom ik tot rust en kan ik zelf mijn dag indelen. Thuis niet daar bepalen de kids hoe mijn dag loopt. Soms wil ik niet meer werken. Maar dan wordt ik de hele week geleefd en dat wil ik niet. Ik zit in het onderwijs dus heb lekker alle schoolvakanties vrij. Het KDV lijkt duur maar de belasting en de werkgevers betalen mee. Dus het is goed te doen. Jolanda

Hoi Jolanda, Ik heb zelf ook vier kinderen,alleen wat ouder (8,7,4en 3)en ik zou niet weten hoe ik een baan zou moeten combineren met de zorg voor hun en het huishouden.ik vind het heel knap van je!!!! groetjes Lana

Het is nu onderhand mei 2007 en mijn jongste is nu 10 maanden oud.
3 maanden na haar bevalling ben ik weer met werken begonnen.
Nog steeds in de zorg en als oproepkracht.
Het leven is er niet minder moe op geworden, het is hardstikke druk met 2 kindjes, ik ren me een slag in de rondte, maar ik ben wel blij dat ik werk.
Zo kan ik ook eens ergens anders zijn, zonder gehuil, gejammer, poepluiers (al heb ik die ook regelmatig op het werk), maar ook zonder gemama, zonder geschaterlach, zonder kusjes.............
*zucht*............. was het leven toch maar wat makkelijker en goedkoper..............

Patricia

Korte opmerking: Ik hoor hier alleen moeders roepen over kiezen, over combineren, over zwaar, gezin huishouden en werk. Nergens nagedacht over vaders die ook kunnen minden of stoppen, bijspringen in het huishouden en de zorg? Of leeft hier nig steeds het ouderwetse idee dat moeders dat veel beter kunnen, vaders zorgen voor brood op de plank enz.?

Sorry, even mijn stokpaardje beklommen, ga er gauw weer af. 

Ik heb een man die sinds vorige week een dag minder werkt!
Waar haal je zo'n stokpaardje Pepo? Ga ik er voor mijn man ook eentje aanschaffen.

Dank!

Slacht het paardje maar hoor, want een paardebiefstuk is lekker hoor.

Ik hoor jullie weer denken, wat zielig, maar waarom is het van een paard wel zielig en van een koe niet.

Ooowww..................... schaamschaamschaam..................... Ik vergeet helemaal te vertellen dat ik samen met manlief een heleboel in het huishouden verdeel.
Hij zorgt, poetst en doet evenveel als mij.
Alleen het denkwerk (over het poetsen en zorgen) laten we aan mij over , hier in huis is dat beter hahahaha.
Maar mijn manneke poetst, strijkt, doet de was, dweilt, zuigt en klopt als de beste (in het huishouden he!! hahahaha) en ook nog zonder te mopperen!!
Als ik 'savonds werk, kookt hij voor hem en de kindjes, zorgt dat de kindjes met een volle buik naar bed gaan, doet de vuile was in de wasmand en doet de kindjes met liefde naar bed toe.

Eerlijk is eerlijk, zonder hem zou het nog vuiler zijn hier whahahahahaha

Patricia

Zuinig zijn op zo'n echtgenoot!

lamsvlees is ook lekker.

citaat:
Peter P wrote:
lamsvlees is ook lekker.




HUH??????????? wat heeft dat met dit topic te maken??
Mis ik wat??

Ik reageerde op Hansover Paardevlees, en bij mij kwam jouw berichtje pas later zichtbaar inbeeld, vandaar....

Maar wees trots op jezelf, een goede verdeling van de zorg- en huishoudelijke taken is heel belangrijk!

(Ik word soms zo moe van al die mensen die trots zijn op hun man omdat ze ook huishouden... Ik hoor nooit iemand die trots is op zijn vrouw omdat ze meewerkt in het huishouden! )

Edited by - Peter P on 8-5-2007 23:40:20

citaat:
Peter P wrote:
Ik reageerde op Hansover Paardevlees, en bij mij kwam jouw berichtje pas later zichtbaar inbeeld, vandaar....

Maar wees trots op jezelf, een goede verdeling van de zorg- en huishoudelijke taken is heel belangrijk!

(Ik word soms zo moe van al die mensen die trots zijn op hun man omdat ze ook huishouden... Ik hoor nooit iemand die trots is op zijn vrouw omdat ze meewerkt in het huishouden! )

Edited by - Peter P on 8-5-2007 23:40:20

Maar mijn man is ook erg trots op mij, hoor, dat we dit zo samen kunnen bolwerken.
Ik denk dat als ik fulltime thuis was, het huis er minder schoon aan toe was dan nu we er samen zorg voor dragen hahahaha

patricia

Wij hebben hier de afspraak, dat ik de centen binnenbreng en dat Karin ze weer opmaakt.

Even alle gekheid op een stokkie, ik doen niks hier behalve dingen opeten en vuil maken en Karin doet hier het huishouden en ben ook trots op haar.

We hebben gewoon tegen elkaar gezegd dat wie er volledig thuis is de zorg voor het huishouden heeft.

Als Karin weer zou gaan werken zou ik ook zorgtaken op mij nemen.

Zo doen wij het ook, alleen dan andersom. ;-))

Dat mag toch gezegd worden.

Ik leef thuis in een uitstekend resort.

Bericht van Bien:

Hallo allemaal,

Ik had dit berichtje gepost op www.huishoudplaza.nl maar wist niet af van deze site. Sje wees me daar even op (  ) , dus ik dacht dan plaats ik dit opnieuw.

Sinds december vorig jaar zit ik werkloos thuis. Dit was een bewuste keuze omdat ik heel ongelukkig werd van het werk wat ik deed. Mijn man verdient voldoende voor ons beide, dus ik heb de luxe om om me heen te kijken. Helaas is me niet gelukt een leuke baan te vinden. Inmiddels ben ik helemaal gewend aan het thuis zijn en heb het best wel naar mijn zin. Soms mis ik wel het werk qua uitdagingen die werk kan bieden. Sinds 2 maanden ben ik ook nog zwanger en sindsdien staat het zoeken naar een baan op een erg laag pitje. Ik twijfel of ik wel wil werken. Sowieso lukt het me nog niet om een passende baan te vinden en ik vermoed dat ik iets bij moet leren om dit wel te vinden. Leren kost ook weer tijd (een HBO diploma halen zal ik niet in 1 jaar kunnen). Daarnaast staat het idee me erg tegen dat ik moet rennen en vliegen straks omdat ik zonodig moet werken. Al met al denk ik dat ik het heel fijn ga vinden gewoon thuis te zijn met onze aanstaande kleine. Mijn man denkt hier helaas heel anders over en vindt dat ik moet gaan werken. Niet om het geld, maar om mijn economische afhankelijkheid. Dat hij dit zo stellig vindt doet mij vaak verdriet en krijg ik het gevoel dat het heel fout is dat ik waarschijnlijk liever thuis zit met de kleine. Mijn man kan niet part-time werken trouwens. Dit is voor mij des te meer een reden om thuis te zijn.
Om mij heen merk ik ook enige verbazing als ik vertel dat ik niet zo opzoek ben naar een baan en eerst wil kijken hoe het gaat als de baby er is. Sommige gaan er mee om alsof ik een ziekte heb (het is niet gezond niet te werken hoor ik dan).
Zijn er mensen die hier ervaring in hebben of tips hoe ik hiermee om moet gaan?
Ik voel me soms schuldig tegenover mijn man dat ik liever thuis wil blijven met de kleine dan wil werken.

Groetjes Bien

Doe wat je hart je ingeeft en trek je niets aan van wat anderen denken of van wat jij denkt dat anderen over je denken. Ze denken toch wel iets! Ga je fulltime werken dan hebben ze commentaar, parttime is niet goed en niet werken ook niet. Besluit je te gaan werken dan is of de creche niet goed of opvang door familie niet....Hoe je het ook doet, goed is het toch niet ;-)

Als je graag thuis wilt blijven en je toch een steentje bij wilt dragen aan het gezinsinkomen kun je misschien gastouder worden. Of een strijkservice aan huis beginnen. 

En laat je vooral niet gek maken door mensen die hun mening hebben over het feit dat je liever straks thuisblijft met de kleine mop. Niks mis met thuisblijfmoeders! Het beroep thuisblijfmoeder wordt nog altijd onderschat. Ik noem mezelf consequent "gezinsmanager".

Dus opmerkingen als "Ja maar dan stel je niks meer voor in de maatschappij", "ja maar werkende moeders zijn leukere moeders", en "Je stompt af als je niet werkt" allemaal het ene oor in en het andere oor uit laten gaan! Allemaal onzin. Zulke dingen zijn heel persoonlijk.

Mijn zus moet er niet aan denken om thuisblijfmoeder te zijn, maar die heeft bijv. ook geen hobbies. Die werkt liever 3 dagen en is daardoor een veel leukere moeder.
Ik heb zat te doen zonder betaalde baan, zat hobbies, zat bezigheden met de meiden, dus ik ben een veel leukere moeder als ik geen betaalde baan heb. Het is dus voor iedereen anders. Dus meningen prima, maar laat ze je niet opdringen.

Doe waar jij je lekker bij voelt en laat je omgeving maar lekker in eigen sop gaar koken. En zeg dat ook eerlijk, dat je lekker op je eigen gevoel af gaat.

Want weet je, hier stopt het niet mee. Straks krijg je ook mensen die hun mening klaar hebben over borstvoeding of niet, over katoenen luiers of wegwerp, over peuterspeelzaal of niet, over openbare school of niet, over merkkleding of niet.

Het stopt niet. Je blijft ongevraagde meningen van anderen krijgen. Dus wapen je daar nu al tegen.

Zie deze column.

Bedankt voor jullie bemoedigende reacties!

Ik zeg dit ook regelmatig tegen mezelf, maar soms vind ik het toch knap lastig. Gelukkig ziet mijn man ook wel dat ik me heel gelukkig voel en me absoluut niet verveel of dat muren op me af komen. Ik probeer ook wat voor anderen te betekenen sinds ik thuis zit. Met enige regelmaat help ik mensen die hulp nodig hebben (in het huis, hun tuin, of gewoon gezellig een bakkie voor wat leuke afleiding).
"gezinsmanager"  Leuke omschrijving! Zo zag ik mijn moeder ook altijd. Zij kozen er bewust voor dat zij thuis zou blijven. Voor mijn vaders werk was dat een stuk relaxter en mijn moeder wou ook graag thuis zijn voor ons. Mijn moeder is echt een duizendpoot en ik vind haar zelfstandiger dan mijn vader.
Het doet me goed dat het toch niet door iedereen als 'raar' wordt gevonden, dat maakt mij een stuk zekerder in mijn beslissing.

Groetjes Bien

Wij vinden je niet raar in elk geval! Dus blijf maar lekker hier op de site wonen voorlopig!

Precies. Maar het is wel belangrijk dat je het er met je man over eens wordt, want daar moet je het toch samen mee rooien...

Toen ik stopte met werken vond mijn man dat prima, maar hij had liever gehad dat ik zou blijven werken, omdat hij het ook wel goed vond als ik gewoon werkzaam bleef in de maatschappij en het ook voor ons kind toen wel goed vond om met andere kinderen in een dagverblijf te leren omgaan.

Afgelopen week zei hij dat hij steeds meer de voordelen begon in te zien van het feit dat ik nu volledig thuis ben en voor onze twee kinderen zorg. Hij ziet dat we doordat ik thuis ben een hele stabiele basis kunnen bieden aan de kinderen en dat we ze de opvoeding kunnen geven zoals wij dat graag willen.

Dat doet een mens goed, om dat te horen! denk ik...

Zeker!

Karin,

Inderdaad, dat vind ik ook heel fijn om te horen. Ik ga er ook vanuit dat het goed komt. Onze relatie is super en we genieten heerlijk samen van het idee dat er een kleine aan zit te komen (alhoewel ik het wachten op de echo nog erg spannend vind), dus het komt ook goed met ons. Het is ook best wennen en uitzoeken natuurlijk wat voor ons het beste werkt. Je (in het algemeen) bent zo snel geneigd te kijken naar andere mensen.