Ik ben er eentje, en zoals ik elders al meldde, is het een stokpaardje van me. Ik vind dat er diverse mogelijkheden zijn om zorg en werk te verdelen, als je kinderen krijgt:

1. Man werkt fulltime, vrouw thuis voor zorg en huishouden.

2. Man werkt fulltime, vrouw thuis en deeltijd werk buitenshuis, kind(eren) deeltijd in KDV of particuliere opvang.

3. Beiden deeltijd werk en deeltijd thuis voor zorg en huishouden. Bij goede verdeling is buitenshuis opvang vrijwelonnodig.

4. Beiden fulltime werk en kind overdag in de opvang. Huishouden in de weekends. Soms heeft een van beide partners (of allebei) onregelmatige of ploegendiensten, wat de opvangtijden   vergemakkelijkt.

5. Vrouw werkt fulltime, man parttime, zie verder 2.

6. Vrouw werkt fulltime, man thuis voor zorg en huishouden.

Voor mij is geen van deze mogelijkheden beter of slechter dan een van de andere mogelijkheden. Wij hebben voor 6 gekozen, uit praktische overwegingen maar zeker ook uit principiële overwegingen,  In onze situatie was dat de beste oplossing.

Wat ik om me heen zie is grotendeels 2 of vier, af en toe 1 (bij oudere echtparen vooral, of tijdelijk gedurende de eerste jaren) en alleen 5 of 6 als de man in WAO zit, werkloos is geraakt of op andere manier verplicht thuis is komen te zitten. Vrijwel nooit 6 uit volle overtuiging, zoals bij ons.

Wat is het toch dat deze mogelijkheden niet of nauwelijks worden overwogen als die keuze gemaakt moet worden? Is Nederland nog zo ouderwets dat er gedacht wordt dat moeders beter kunnen zorgen? Of zijn mannen zo onzeker dat ze zich geen echte man vinden als ze niet het grootste deel van het inkomen binnen brengen? Is het zo dat in Nederland de man gewoon altijd meer verdient dan de vrouw, waardoor 5 en 6 gewoon praktisch onhaalbaar zijn?

Wat is bij jullie de keuze geweest om hety te doen zoals je het doet? 

Vind het leuk Pepo. Ik las laast in de libelle (?? geloof het wel) verhalen van vaders die full time voor de kinderen zorgt en waarvan de vrouw werkt. Inderdaad schreven ook zij dat veel mensen het maar vreemd vinden. Ik vind het leuk, denk dat de mensen er gewoon nog aan moeten wennen.
Wij hebben het zo gedaan (man werkt, ik full time mama, help wel mee op de boerderij) omdat wij er zo ingerold zijn. Wij hebben het melkveebedrijf overgenomen, waar mijn man altijd opgezeten heeft. Dus na de overname ging dat automatisch zo door.

Goeie vraag Pepo. Wij hebben heel bewust gekozen voor optie 2. Meerdere afwegingen hebben een rol gespeeld.


Jeroen en ik hebben allebei een hoge opleiding. Het verschil tussen ons, is dat ik al sinds mijn achttiende werk en daarnaast altijd heb gestudeerd en dus in mijn baan al op een niveau zit waar ik me lekker bij voel. Jeroen heeft eerst voltijd gestudeerd en heeft dus wat minder werkervaring. Wij vonden het wel zo eerlijk dat hij nu ook de kans krijgt om zijn carrière verder uit te bouwen. Verder ziet hij veel meer uitdaging in zijn werk en carrière als ik in de mijne.


Een ander punt is dat het op zijn werk minder geaccepteerd is dat mannen in een hogere positie deeltijd werken. Dat kun je ouderwets noemen, maar eigenlijk komt het voort uit praktische overwegingen. Het is nu eenmaal erg lastig als je als medewerker of klant iets wilt vragen en je leidinggevende of contactpersoon heeft weer een parttime-dag.  Voor vrouwen is het meer geaccepteerd en ik weet zeker dat, als ik er later voor kies om toch weer meer te gaan werken, dit geen probleem hoeft te betekenen.

Ik heb er ook bewust voor gekozen om te blijven werken. Ten eerste is het inkomen dat je extra krijgt natuurlijk erg prettig. Verder betekent stoppen  heel vaak dat je na een aantal jaar, als je weer aan de slag wilt , op een lager niveau terechtkomt. Ook vind ik het erg fijn om buiten de deur te werken en op die manier contact met anderen te hebben. 

Ik werk nu 3 dagen in de week en dat vind ik ook zeker genoeg. Als het meer zou zijn, zou ik veel te veel van ons kereltje missen. Dat zou ik ontzettend jammer vinden. 

Ik ben benieuwd wat de afwegingen van anderen zijn geweest bij hun keuze.

Groetjes,
Miriam 

Ik zou ook graag vier dagen willen werken en een dag in de week voor Esther zorgen, maar wij hebben bewust gekozen om Esther zelf op te voeden.

Overigens is het voor mannen minder geaccepteerd dat je minder gaat werken en het is ook nog eens slecht voor je carriereopbouw binnen veel organisaties. Tuurlijk in CAO´s staan mooie regelingen, maar voor mannen is het in de praktijk heel erg lastig.

Ik vind overigens dat vrouwen meer kwaliteiten hebben in de opvoeding dan mannen.

Dank je voor het compliment, schat.

Mocht ik ooit een geschikte job tegen komen voor 2 of 3 dagen in de week, dan gaat Hans 1 dag minder werken (mits zijn werkgever daar mee akkoord gaat) en gaat Esther 1 of 2 dagen naar de opvang. Dit omdat het bij mij toch wel weer begint te kriebelen en Hans zoals hierboven aangegeven ook graag een dagje voor Esther zou willen zorgen.

In het begin hebben we er zeker voor gekozen om zelf voor Esther te zorgen, omdat we dan zelf de basis kunnen leggen voor de opvoeding. En ik had op dat moment door faillisement geen baan meer (nog wel even een uitzendbaan, maar er zijn weinig werkgevers die je aan willen nemen als je zwanger bent), dus kwam het mooi uit dat ik voor Esther kon zorgen.

citaat:
Susje wrote:
Vind het leuk Pepo. Ik las laast in de libelle (?? geloof het wel) verhalen van vaders die full time voor de kinderen zorgt en waarvan de vrouw werkt.



Kan dat de Margriet zijn geweest? Dan heb je mijn verhaal gelezen... ;-)) 

Wij hebben sinds vorige week optie 7.

Dat is: vrouw thuis voor zorg en huishouden en man werkt deeltijd.

Ik heb altijd al geroepen "Als ik ooit moeder word, wil ik stoppen met werken". Ik heb ook nooit per se een ambitieuze carrière gewild ofzo, hoewel ik altijd graag gewerkt heb in de tijd dat ik nog geen moeder was. En als ik had moeten blijven werken, dan had ik dat ook gedaan.

Ik heb na het atheneum voor een eenjarige studie Medisch Secretaresse gekozen en heb altijd als secretaresse gewerkt. Er waren best mogelijkheden om door te groeien, heb ook 1 stap daarin gemaakt, maar verder hoefde het voor mij niet per se.
Mijn man heeft een hoge opleiding en een goede baan in de ICT+ een eigen bedrijfje in dezelfde branche.

Financieel gezien was er dus eigenlijk al geen moeilijke keuze toen ik zwanger werd. Maar......................stel, ik had wel al een carrière gehad en ik had daarin door gewild, dan was mijn man zo gestopt met werken. Hij zou wat dat betreft zo met me willen ruilen. En dan natuurlijk wel vanuit de zorg/huishouden-situatie nog deeltijd met zijn eigen bedrijfje aan de slag.

Dus wij zijn qua denken in elk geval ook modern geweest als het gaat om de beslissing "wie stopt er (gedeeltelijk) met werken". Alle opties zouden bij ons open zijn geweest, maar we waren er eigenlijk zonder woorden zo uit.

Inmiddels werkt mijn man sinds vorige week 4 uur per week minder. De andere 4 uur smeert hij uit over de overige 4 dagen (dus 4x9 uur) en daardoor is hij elke vrijdag vrij. Daarnaast heeft hij sinds een jaar ook 1 thuiswerkdag. Dus eigenlijk is hij 4 dagen thuis, 3 dagen op kantoor.

Zodra de jongste naar de basisschool gaat, ga ik weer eens om me heen kijken wat er parttime voor leuks op de arbeidsmarkt is. Extra luxe is dat ik dan in de situatie zit dat ik niet voor het geld hoef te werken, dus ik hoef niet per se op zoek naar een extra goed betaalde baan. Dat maakt het zoeken makkelijk.

We zien het tegen die tijd wel. Duurt nog een kleine 2 jaar.



Edited by - Sje on 8-5-2007 9:02:13 PM

ja dat was dan vast de margriet (krijg van mijn schoonmoeder altijd een tas vol libelles en margrieten vandaar)
leuk dat jij er in stond! Er waren meerdere, maar ik heb ze allemaal gelezen!

Ik blijf het vreemd vinden dat er zo vaak de traditionele keuze wordt gemaakt. Natuurlijk prima, als erover is nagedacht en het een bewuste keuze is. Maar om me heen hoor ik toch vaak klagende vrouwen die best (meer) willen werken, en klagende mannen die zeggen dat ze best meer willen zorgen, maar dat het niet kan... En als ik dan uitleg dat het best kan, maar dat het wel ene bewuste keuze is die (ook financiële) consequenties heeft, krabbelen ze terug...

Wij hebben nr. 2
Maar beter kunnen we zeggen: allebei fulltime zorgen en fulltime werken.
We zijn 's morgens al vroeg op en gaan voor half 12 niet slapen.
Veel te veel te doen qua huishoudelijk wer, kinjdes, buitenshuis werk en ga zo maar door. Voor half 10 's avonds zitten we nooit op de bank te hangen.

Of we blij zijn met regeling 2??
Zal wel moeten, he??
Ik wil niet fulltime buitenshuis werken, en ben gelukkig het grootste gedeelte van de dag bij de kindjes. Oma past op als ik eens 'smiddags werken moet, en manlief werkt 38 uur per week + dan nog 'savonds thuis.
Ach, het lukt zo goed en we kijken over 10 jaar maar weer eens hoe of wat.

Patricia

citaat:
patricia1707 wrote:
Of we blij zijn met regeling 2??
Zal wel moeten, he??
Patricia
Waarom? Keuzes kan je altijd maken. Toen wij kinderen kregen, gingen we door onze keuze (6) een heel salaris achteruit in inkomen. Maar het moet kunnen, rondkomen van 1 inkomen, hele groepen doen het van de bijstand per slot. De eerste jaren waren geen vetpot, maar mijn vrouw maakte gelukkig carrière en heeft zich door avondstudie een HEAO-diploma verworven. Iedere keuze heeft consequenties, als je die keuze bewust maakt, moet je met de consequenties leven. Als je met die keuze niet tevreden / gelukkig bent, moet je een andere keuze maken.

Ik heb gemakkelijk praten hoor, wij hebben het goed en zijn gelukkig. Door de diabetes van M2 hebben we ook geleerd dat er andere dingen zijn die je als gezin kunnen overkomen, die veel erger zijn, en dat relativeert. 

Ik denk dat het voor veel mensen voelt alsof ze geen keuze hebben, omdat ze gewend zijn aan een bepaalde levensstandaard en zich niet kunnen voorstellen hoe het zou moeten als je met minder geld moet rondkomen. Als de keuze je wordt opgedrongen, bijvoorbeeld door ziekte, zie je pas dat je ontzettend flexibel bent als mens en dat je je ook met minder wel kan redden. Mensen passen zich over het algemeen vrij snel aan aan hun situatie. Maar de angst om zo'n stap te zetten, is niet vreemd vind ik.

Groetjes,
Miriam

Hier hebben we een jaar of 17 geleden toen we graag een gezinnetje wilde gaan stichten de keuze gemaakt dat ik full-time voor de kinderen zou gaan zorgen.

Op dat moment verdiende ik zelfs meer dan mijn man, dus misschien een rare keuze.

Ik zelf ben niet ambitieus, maar wel een echte zorgmiep, laat mij maar lekker aanmodderen met kinderen, huis en tuin. Manlief wilde wel echt hogerop en heeft intussen zijn eigen bedrijf.
Daar werk ik nu wel op parttime basis in mee (alhoewel de zaak aan huis betekent toch wel full-time eigenlijk).

En inderdaad een heel salaris moeten missen is best heftig, daarom was ik atlijd dolblij als mijn zus haar kledingkast ging uitmesten, hoeveel ik daar wel niet van gekregen heb!!
Je kunt ook heel gelukkig zijn met een gezond gezin, zelf de eerste stapje zien en niet iemand van de kinderopvang, je eigen moestuintje, zelf kinderkleertjes naaien, thuis vakantie vieren, op de fiets een dagje er op uit, het is maar net waar je voor kiest.

Ik zou het zo weer doen!!

Ook wij zijn hier een heel salaris aan inkomen gaan missen. En dat betekent dat je niet meer hetzelfde kunt doen als voorheen. Maar, ik mis het ook haast nooit meer en met een beetje creatief zijn, kun je toch nog veel leuke dingen doen.

Bovendien profiteren wij ervan dat we voor Esther bijna nooit zelf kleertjes hoeven te kopen, omdat we kleertjes krijgen van mijn schoonzusje waar haar dochtertje al een paar jaar uitgegroeid is.

Vanaf ons huwelijk ging een salaris op aan het huishouden en het andere bijna in zijn geheel aan de verbouwing van ons dijkhuisje (stond zowat op instorten), dus eigenlijk altijd al gewend om het zuinigjes aan te doen.
Als we een keer nieuwe kleren gingen kopen, sloegen we een maandje over met klussen.

Als we voordat we kinderen kregen al op vakantie gingen, was het hooguit eens in de 2 jaar een weekendje weg.

Dus al met al viel er best te leven met een salaris en een opgroeiend gezin.

Overigens ter aanvulling op Karin hebben we ook een huis gekocht zodat we niet allebei hoeven te werken, maar dat het ook met een inkomen kan.

Dat hebben wij ook gedaan Hans. Ik moet er niet aan denken dat je die vrijheid niet hebt. Wij hebben de hypotheek een paar jaar geleden op 1 salaris berekend. Inmiddels is dat salaris ook al weer gestegen dus in dat opzicht zit er gelukkig nog wat rek in. 

Groetjes,
Miriam

Wij hebben dat ook gedaan toen we dit huis kochten omdat we er vanuit gingen dat we binnen een tijdje op 1 salaris over zouden gaan.

Wij hebben het gedaan, zodat je geen risico loopt mocht 1 van de 2 geen baan meer hebben om wat voor reden dan ook. En in eerste instantie was ik eigenlijk gewoon van plan om deeltijd te blijven werken, maar toen het uiteindelijk zo ver was, wilde ik stoppen en voor Esther zorgen.

Maar ja, ik kon dus niet minder gaan werken.