Helaas verkeren sommige mensen in de vervelende situatie dat hun kind is weggelopen van huis. In dit topic kun je hierover je ei kwijt.

Onze dochter van 16 is weggelopen, wij hebben haar door de politie terug laten halen (ze zat bij haar vriend). Helaas bleef ze dreigen met opnieuw weglopen. Wij hebben toen besloten om haar naar haar vriend teug te brengen. Nu weten we waar ze zit. Wij hebben gelijk jeugdzorg gebeld deze nemen met ons zo spoedig mogelijk contact op na de feestdagen. Dit is erg moeilijk voor ons we weten niet wat jeugdzorg gaat doet enof  de situatie met onze dochter nog goed komt ze is zo volhard in haar doen en laten. we weten het niet meer.

gr mir

Sterkte!

Inderdaad, sterkte. Ik kan je niet helpen, maar probeer goed in de peiling te houden wat jeugdzorg doet, en zit ze op de huid. Via mijn werk af en toe met ze te maken gehad, en het verschil in begeleiding is van persoon tot persoon zeer verschillend, zorgen dat ze weten dat je er bovenop zit, helpt.

 

Alle sterkte!

Ook van mij, sterkte!!

Groetjes, Anja

Hallo hoe gaat het inmiddels met jullie dochter?

Ik zit nu namelijk in deze situatie maar zie dat dit toppic al 2 jaar oud is.

groetjes Speranza

Speranza, ook sterkte. En hetzelfde advies. Maar probeer eerst met dochter en vriend in gesprek te blijven, zonder de politie en jeugdzorg. Ik hoop wel dat  het daarvoor niet te erg is. Sterkte nogmaals!

Speranza, allereerst welkom op OK.  

Wat een rotsituatie met je dochter. Hoe oud is ze en zit zij momenteel ook bij haar vriend of weet je niet waar ze is?

Sterkte! Het lijkt me ontzettend lastig. 

Sterkte zeg.
Vrienden van ons hebben het ook meegemaakt.
Van vrij dichtbij hebben we het dus gezien.....
Het kind zelf zit meestal ook niet goed in zijn/haar vel.
Wat zou het fijn zijn als je weet wat het is!

Ook ik struin maar wat over internet. Mijn dochter is weggelopen, althans, ze heeft besloten dat ze het beter heeft bij een ander gezin waar alles natuurlijk veel leuker lijkt. Nu komt morgen iemand van jeugdzorg om te praten over alle leugens die ze heeft verteld om te 'regelen' dat dit ook mogelijk is. Ze had het zo slecht, ik aan de alcohol en absuluut geen aandacht voor haar.

Ik vraag me een beetje wanhopig af wat ik uberhaupt nog kan doen. Ze is 14 en enfin, beslist dus gewoon. Terwijl er twee weken geleden nog niks aan de hand was. Mama, ik ben zo blij dat wij het gewoon gezellig hebben samen, dat zie ik bij anderen wel eens anders hoor.

Nu is het, ik hou van je, maar kom nooit meer thuis wonen. Degene bij wie ze is wil graag dat ik toestemming geef om het buiten jeugdzorg te regelen. Maar ik ga toch niet vrijwillig mijn kind opgeven? En dat alleen maar omdat ze wil kunnen doen en laten wat ze zelf wil? Hoevaak ik haar al heb moeten redden uit penibele situaties is niet te beschrijven. Dan was het altijd, dank je wel mama, ik wist zelf niet meer wat ik ermee aanmoest. Enfin, vanwege gekonkel onderling bijna geen vrienden, ze raakte steeds iedereen kwijt en de laatste tijd ging ze ook spijbelen. Was ik dan te streng toen ik per direct eiste dat ze toch naar school ging zogauw de telefoon weer ging? Dan was ze meestal trouwens gewoon thuis of net de deur uit met de mededeling ik was de eerste uren vrij maar ben nu weg.

Ook vindt ze het ronduit schandalig dat ik haar gedrag op internet bijhield. Totaal gebrek aan privacy. Terwijl ik echt alleen maar wilde voorkomen dat het mis zou gaan met haar en geloof me, dat is al meerdere keren bijna gebeurd.

Nu dus niets meer, ik vermoed dat er sprake is van een vriendje aldaar, niet in onze eigen woonplaats, dus dat het daar veel mee te maken heeft. Maar ik ben bang dat ze nu ergens aan begint waar ze alleen maar verder in zal doorrollen. Ik ben radeloos maar heb daarnaast wel besloten om te zorgen dat ik sterk ben en blijf. Wat nu allemaal zal komen moet ik maar zien te doorstaan, in de hoop dat ze inziet dat ik hier ben en alleen maar van haar hou.

Wat ik lees op het internet word ik ook niet direct gelukkig van. Belang van het kind staat voorop, dus kortom, dan ben ik nu de slechte moeder... Bijna 15 jaar lief en leed weggegooid.

Trouwens sorrie voor het ellenlange bericht maar moest even mijn hart luchten.

Hallo Janne,

Allereerst welkom op OK.

Wat een verhaal zeg. Ik weet niet goed wat je hiermee moet. Je weet niet bij wie ze is? Is melding van vermissing misschien een idee? 15 is toch veel te jong om zomaar weg te gaan? Ik zou het er ook zeker niet bij laten zitten.

Begrijp ik het goed dat je alleenstaand bent? Is er, als dat zo is, iemand in je directe omgeving die je kan en wil helpen bij het gesprek met jeugdzorg? Veel advies kan ik niet geven, maar mijn gevoel zegt, houdt het gesprek positief, laat je niet meeslepen in valse beschuldigingen en verwijten en benadruk dat je op een positieve manier de toekomst samen met haar aan wil pakken. Vraag op een onverwachts moment of haar vriendje daar in de buurt woont. Heel terloops, misschien kom je er dan achter. Als dat zo is, kun je aangeven dat jullie best iets kunnen regelen zodat ze hem, nadat jij hem hebt ontmoet, kan blijven zien.

Geef het niet op. Ze is minderjarig en jij bent de moeder.

Sterkte vanmiddag! Onbegrijpelijk trouwens dat de persoon bij wie ze verblijft, denkt dat een moeder zomaar even afstand doet van haar kind.

Sterkte!

Een toch wat prettige update...

Ik heb het gesprek heel positief kunnen houden. Gewoon niet in de verdediging gegaan en laten zien dat ik weet hoe een puber denkt. ook heb ik verteld hoe ik aankijk tegen dezgene waar ze nu is. Mijn dochter zal niet bij deze mevrouw mogen blijven wonen. Volgens de man die ik sprak is ze bijzonder gek bezig een kind zo te voeden en voor te stellen dat ik afstand doe van mijn kind. De keuze gaat worden: problemen oplossen! Of thuis, of in een woongroep, ze is te oud voor een pleeggezin namelijk.

Hoe dan ook pogingen doen om de onderlinge relatie (die nu natuurlijk helemaal verstoord is) te herstellen. Nu dus afwachten, ze wilde niet meer thuis wonen omdat ze liever daar woont, zal dat ook nog zo zijn als ze dus naar een woongroep moet? Met strenge regels, waar ze allergisch voor is?

Éen ding is zeker, ik ga een stuk positiever het weekend in dan verwacht! Uiteindelijk zal alles wel goedkomen.

Nogmaals bedankt voor de bemoedigende woorden. Deze hebben me gesterkt in hoe ik er al tegenover stond! (ondanks wanhopige buien uiteraard)

 

Dat klinkt in elk geval erg positief.

Persoonlijk zou ik alles op alles zetten om haar niet naar een woongroep te laten gaan. Probeer zo snel mogelijk uit die hulpverleningssfeer te komen, want in zo'n woongroep komt ze in contact met andere pubers met weer heel andere problemen waar je haar liever vandaan wilt houden. Daar komt m.i. alleen maar narigheid van.

Fijn dat het gesprek positief verliep. Alle sterkte met het vervolgtraject Jannej.

Ik sluit me bij Miriam aan. Probeer haar zo snel mogelijk uit de hulpverleing te halen. 

Allemaal bedankt!

Uiteraard neem ik nu een gok, ze wil perse daar wonen, ik ben me daarvan bewust. Ik hoop dat zodra ze inziet dat deze keuze er niet inzit, ze gewoon ziet wat ze thuis heeft. Het gras is niet groener aan de andere kant, voor je het weet is het opgedroogd.

Ik zal er alles aan doen wat in mijn macht ligt om te voorkomen dat t zover moet komen dat ze verplicht in een woongroep zal komen te leven. Ik wil graag dat ze inziet dat ze deze keuzes nog niet kan maken. Niet bij haar? Dan maar thuis.... Zolang ze maar beseft dat dit niet door mij komt maar haar is ingepraat door een derde.

Niet zomaar een derde hoor, een ex-stiefmoeder die nu probeert om zoals ze altijd al wilde mijn kind 'in te pikken'. Zij had toen ik ging scheiden van mijn exman, zo'n 15 jaar geleden, haar zinnen al op mijn kind gezet. Had allang een verhouding met mijn man, de reden waarom hij ook het kind niet wenste. Ik heb voor mijn kind gekozen en toen hield t op, hij ging zijn weg verder met haar, degene waar mijn kind zich nu bevindt.  Haar gezegde na de geboorte was: Fijn he! nu heeft ze twee moeders. Met moederdag verlangde ze ook een kado, bijvoorbeeld. Niemand wil weten wat ik in al deze jaren met hen al heb moeten doorstaan, nu zijn ze gescheiden. Ik heb onlangs, zo'n 3 a 4 weken terug een verklaring afgelegd zodat zij haar zoon kon terugkrijgen, via een rechtzaak, die bij zijn vader woonde. Ik vond en vind dat t kind beter af was bij zijn moeder. Als dank neemt ze mij mijn kind af?  

Zij gaat een concurrentiestrijd aan die ik niet wens, ik heb het contact tussen hen alleen gestimuleerd, het gaat over je broertje en zusje....Ik heb het verleden achter me gelaten maar blijkbaar is dit nu wat je ervoor terugkrijgt... haar ideaalbeeld van het perfecte gezin: mijn kind en beide van haar kinderen.

Ik besef dat het een bijzonder verwarrend verhaal is, maar gelukkig keek de man die ik vandaag sprak er recht doorheen. Zij, de vrouw, heeft grove leugens verkondigd aan jeugdzorg. Zo zou ik mijn kind eerder aan haar hebben toevertrouwd. Ze zou eerder bij hen hebben gewoond. Nou never nooit niet! Nogmaals wil ik herhalen dat ik me niet in een slachtofferrol begeef, want dat is een makkelijke gedachte na hetgeen ik net vertelde. Het gaat hier, ook volgens de man die ik vandaag sprak, over iemand die heel raar bezig is. Ze zijn reeds bij een advocaat geweest? Wat dacht ze nu? Dat ze mij onder mijn ouderlijke macht vandaan kan halen?

Ik vecht voor mijn kind, tot het bittere einde!

Nee, dat is nog schadelijker dan wat dan ook. Ik had het verleden opzij gezet om haar gezin te redden en krijg dit terug...Maar geeft niks, ik wapen me wel (eindelijk).

Edited by - Jannej on 6-5-2011

Edited by - Jannej on 6-5-2011

Sorrie, alweer zo'n lang verhaal

Dat is zeker een heel verhaal. Ik vind het knap dat je het zo helder kunt verwoorden zonder rancuneus te klinken. Petje af hoor.

Heel veel sterkte de komende tijd. Ik hoop dat je dochter snel weer tot zichzelf komt en ziet dat ze het niet zo beroerd getroffen heeft. Laat je ons nog weten hoe het af loopt?

Jannej, je klinkt heel krachtig en door alles heen toch positief. Knap! Fijn dat degene met wie je gesproken hebt samen met jou er doorheen prikt. Sterkte!

Er is een gesprek geweest met mijn dochter en de man van stichting Juvent. Het ene argument van tafel? Dan gooit ze het andere erop. Ofwel, deze man heeft ook door wat er gaande is. Zo slaat ze heerlijk puberaal door in haar argumenten waarom het thuis zo slecht is. Ik koop de verkeerde kleren voor haar (die ze al een eeuwigheid zelf uitzoekt) en ze mag niks!

Ik weet inmiddels dat ze dus werkelijk een vriendje heeft, ofwel een vriend! Hij is 18 en een problematisch geval. Vandaar dat mijn dochter ineens ook allerlei problemen heeft. Ik zie het zo voor me...Ik hou van hem...mijn moeder vindt dat nooit goed, let maar op! Dus dan maar dit hele drama, liever dit dan de confrontatie aangaan. Ik denk dan maar bij mezelf: meisje meisje, waar ben je aan begonnen, het had zo anders gekund. Maandag a.s zullen we met z'n drieën in gesprek gaan. Ik ben benieuwd!!!!

ps: ja ik houd jullie op de hoogte, als je iets post moet je er ook vervolg aangeven vind ik.

Sterkte Jannej, hoop dat het gesprek goed verlopen is.

Even een update!

Ik heb goed nieuws, mn meissie komt weer naar huis! We gaan natuurlijk wel gepaste hulp zoeken om dit soort drama's in de toekomst te voorkomen. Alle positiviteit die ik gelukkig nog kon vinden gaven mij de kracht hierdoorheen te komen. Dat is ook haar opgevallen en ze is daar erg blij mee. Mama, jij bent zo sterk! En dat is heel fijn want dan kan ik op je leunen. Momenteel worstelt ze uiteraard met gezichtsverlies en schaamte, maar daar slepen we ons wel doorheen.

Nogmaals allemaal bedankt voor zowel de bemoedigende woorden als voor de mogelijkheid hier je hart te luchten.

Groetjes Jannej

Fijn dat ze weer thuis komt.

Fijn Jannej, en sterkte! Ik hoop dat de hulp die je vindt ook echt opschiet, en dat je er snel op kunt terugkijken als een heftige periode waar zij èn jij sterker uit zijn gekomen, ook samen sterk!