Dag allemaal !

Een goede vriend van me heeft me gevraagd om hem te helpen bij de voorlichting van zijn 11-jarige dochter. Zijn vrouw, haar moeder, is enkele jaren geleden overleden en sindsdien zorgt hij alleen voor zijn twee dochtertjes, de jongste is 7. Ik heb zijn dochtertjes nog nooit ontmoet, maar wil hem absoluut helpen.  Hijzelf weet ook niet goed hoe hij de dialoog moet openen. We dachten alletwee om haar eerst een koffertje cadeau te doen met een voorlichtingsboek voor pubers - het puberboek van Sanderijn van der Doef en Marian Latour - en de spulletjes die ze zal nodig hebben als jonge vrouw (een eerste behaatje, maandverband, een kalendertje, een dagboek, etc...) Hoe zouden jullie dit aanpakken ? Alle tips zijn van harte welkom.

 

      

Bij het aanmaken van dit topic is iets misgegaan. Ligt inmiddels melding bij de webmaster. Wordt dus aan gewerkt.

Het lijkt mij dat zo'n kado enz. een wat erg serieus en beladen onderwerp ervan maakt. Ik zou het eerder wat losjes en niet te "officieel" aanpakken. Wel in ieder geval een boekje in huis halen wat ze kan pakken als ze er zelf behoefte aan heeft.

Ik snap dat je vriend het zelf (als man zijnde) moeilijk vindt om erover te beginnen maar als hun band goed is moet dat toch gewoon kunnen. Als jijzelf de kinderen zelfs nog nooit ontmoet hebt zou ik toch niet die taak op me nemen. Het lijkt mij beter dat een andere vrouw (oma, tante, buurvrouw?) die het kind goed kent er eens een gesprekje bij de thee over begint. Grote kans trouwens dat ze al van alles weet (hier geven ze op de basisschool al in groep 7 voorlichting, wat ik trouwens erg goed vind).

Ik zou het zeker niet op die manier doen. Misschien is het meisje er nog helemaal niet aan toe en vindt ze het heel genant. Ik zou ook gewoon zorgen voor een leuk boek in de kast, wat ze kan pakken als ze er iets meer van wil weten.  Wij hebben dit boek. Maar zeker niet er niet zomaar over beginnen als ze er zelf niet naar vraagt. Ik heb mijn kinderen nooit uitgebreid apart voorgelicht. Gaandeweg vroegen ze steeds meer en overal kregen ze een antwoord op. Ook hoeft een meisje niet per definitie door een vrouw voorgelicht worden. Ik heb mijn jongens ook altijd voorgelicht, inclusief het gebruik van voorbehoedsmiddelen.

grtz

Marion

|Ik zou het als man gewoon zelf doen, wij zijn nog samen maar ik doe de dagelijkse opvoeding en verzorging, en heb de voorlichting ook gedaan, voor zover nodig. Bij ons gebeurt dat in de dagelijkse gesprekken, en zeker niet via een dergelijke officiële weg.

 

Ik sluit me volledig bij Marion en Margreeth aan. Ik zou er ook niet teveel bombarie van maken, dat werkt juist averechts. Gewoon zorgen dat er een boekje in huis is voor als ze interesse heeft om er wat meer over te weten en als ze tot nu toe niet al te preuts of geheimzinnig is opgevoed komt ze vanzelf met vragen.

Mijn ouders zijn ook nooit helemaal speciaal met ons gaan zitten om van alles uit te leggen. Ik kan me herinneren dat bij ons de vragen vaak kwamen n.a.v. wat we op TV aan onbekende woorden tegenkwamen.

Ik kan me herinneren dat ik eens de soapserie Dallas zat te kijken en dat er sprake van was dat een van de mannelijke spelers impotent was. Geen idee wat het was en ik heb het meteen aan mijn moeder gevraagd en duidelijk uitleg gekregen. En zo heb ik heel wat geleerd over wat er allemaal speelt in de grote-mensen-wereld.

Wij zijn er met onze meiden ook niet echt voor gaan zitten. We zijn heel open in die dingen en zelfs tijdens het eten gaat het gesprek er weleens over. Trouwens onze badkamerdeur gaat niet eens op slot, vaak staan we er met zijn vieren (het voordeel van een flinke badkamer). Als onze meiden ergens mee zitten komen ze er gewoon mee en tot nu toe hebben ze altijd nog antwoord gekregen.

Ik denk dat als je het toch wat officieel gaat aanpakken, het toch zeker de taak van de vader is, het lijkt me voor die meisjes verschrikkelijk als er ineens een vreemde vrouw het hele verhaal over de bloemetjes en bijtjes gaat vertellen!!

Zoiets doe je spelenderwijs, de vragen komen vanzelf en dan geef je een eerlijk antwoord.

Zo'n koffertje is een heel slecht plan denk ik. Ik zou het op die leeftijd niet op prijs gesteld hebben. Als je als meisje voor het eerst ongesteld word wil je niet dat dat wereldnieuws wordt.

Ik kan me namelijk nog herinneren dat mijn moeder dat grote nieuws had doorverteld en ik aan alle kanten werd "gefeliciteerd" op je 14de is dat erg genant, zal zeker ook nooit deze "fout" maken.

Oh Kristel, ik krijg ook weer helemaal de bibbers! Toen ik net voor het eerst ongesteld was geworden stonden er toevallig een paar nachtjes logeren bij mijn oma in de planning. Ging ik met mijn oma naar het winkelcentrum en iedereen die mijn oma daar kende kreeg te horen "Ze is deze week voor het eerst groot meisje geworden!". Echt, alsof het wereldnieuws was!

Oh wat mega-genant was dat zeg! En ik was net als jij iets van 14 ofzo. Dan voel je je al heel erg volwassen en word je door je oma voor paal gezet.

En tuurlijk snap ik wel dat het alleen maar een goed teken is als je menstruatie op gang komt, maar je zit al in een preutse periode en je vindt het al "stom" dat je voortaan ongesteld wordt en dan moet het zo ongeveer in de krant!

M3 heeft het ons niet eens verteld, omdat ze dacht dat wij het aan iedereen zouden vertellen... ;-))

Nou, gelukkig heb je je daaraan gehouden door het nu op een openbaar forum te plaatsen! Goed bezig papa! Haha!

Nee, zonder gekheid, was ze daar echt bang voor? Had je dat wel gedaan toen het voor M2 zover was dan en was ze daardoor bang geworden? Of zag ze gewoon spoken?

Ik werd er bij jongste nogal door overvallen, veel eerder dan ikzelf en haar oudere zus. Maar dat heb ik eigenlijk alleen een keer, later, gedeeld met een vriendin met een dochter in dezelfde fase: ook net naar de brugklas.
Ik logeerde bij mijn oma toen het zover was, maar no way om het haar te vertellen. Ik zou gaan zwemmen met een vriendin die daar tegenover woonde. In plaats daarvan zijn we samen naar mijn moeder gegaan. Ik vond het wel stom dat mijn moeder mij oorbelletjes cadeau gaf om het te "vieren".
Over de beginvraag van dit topic is al genoeg geschreven... het kan inderdaad veel beter spontaan komen... Ik was met middelste toen ze in de 2e zat naar Grease en merkte dat ze veel meer street-wise was dan ik... Ze is nu 15 en heeft af en toe echt een vertrouwelijke bui. Gouden momenten zijn dat. En zo tussendoor kun je dan iets van je normen en waarden laten horen, maar niet te opvallend ;P

Louise, hier was onze jongste het zelfs eerder dan haar oudere zus, die was een half jaar later aan de beurt, terwijl ze anderhalf jaar ouder is. Wij hebben het nooit aan de grote klok gehangen, toch was het een speciaal moment in ons gezin. Nou moet ik wel zeggen dat onze meiden er zelf ook totaal niet geheimzinnig over doen, niet tegenover ons maar ook niet tegenover vriendinnen.

Hier showde onze oudste vorige week aan papa haar nieuwe zwart met roze lingerie-setje met string ;-)

Haha Gompy, zoiets als dat showen van die string zie ik hier in de toekomst ook nog wel gebeuren met onze meiden!

Maar goed, on-topic weer: Anna.Tina, wat ga je doen nu je al onze reacties gelezen hebt?

Wij hebben het bij M2 aan oma verteld, die wil zulke dingen weten.. Nee, ik had echt geen idee dat ze er zo moeilijk over was, leeftijd eigen blijkbaar, en M2 zit anders in elkaar, was er veel opener over.

Misschien is het wel verstandig als die vader alvast een pakje verband/inlegkruisjes in huis haalt, maar dat zou ik het meisje niet zo onder haar neus wrijven. Maar er is daar natuurlijk niks achter de hand. En het komt vaak nét als er geen winkel open is. En het is echt méga-genant als je vader naar meerdere buurvrouwen moet om een paar verbandjes te "lenen". Is meteen de hele straat op de hoogte, inclusief die leuke buurjongen...

Sprak ze uit ervaring....

Groetjes, Anja

Goeie tip Anja, het meisje heeft er tenslotte de leeftijd voor, onze jongste werd het een week voor haar 12e verjaardag!

Haha, die Anja! Helemaal getraumatiseerd! Wel goeie tip van je!

Ik kreeg al toen ik op m'n elfde bij oma ging logeren maandverband mee. Heb ik met m'n meiden ook altijd gedaan. Zo ook naar school: let op dat je even een pakje bij je hebt! Voor de jongste zelfs een speciaal extra vakje in haar tas gemaakt, "want anders rolt het eruit als ik m'n brood pak". Ik werd zelf een keer onverwachts op school ongesteld, had niets bij me en het ging hard.... die ervaring (helemaal doorgelekt) wil ik ze besparen. Middelste zou er geen moeite hebben bij een vriendin aan te kloppen, maar jongste weet ik niet.

Goede tips hier, die ga ik wel onthouden voor als mijn meiden zover zijn.

Da's een goeie tip Louise! Die ga ik onthouden.

Mijn moeder is/was van de tampons. Toen ik voor het eerst ongesteld werd kreeg ik een pakje maandverband en een doosje OB. Mijn moeder vertelde me nog dat ik in het doosje OB een goede gebruiksaanwijzing kon vinden. Nou, ik ben aan de slag gegaan en moest daarna 15 km fietsen naar school. Drama was dat, ik heb blijkbaar iets niet goed gedaan, en ben ook gelijk van de OB afgestapt. Hooguit als ik moet zwemmen.

Mijn moeder ging wel iets verder: zij raadde me aan om mezelf gewoon eens te bekijken met een handspiegel, zodat ik goed kon zien hoe alles in elkaar zat... je vindt dat raar als puber, maar het was wel goed!
Mijn middelste is uit zichzelf begonnen met tampons, ik denk door vriendinnen, en heeft wel aan mij gevraagd hoe dat moest. Om te beginnen heb ik die met inbrenghuls aangeraden, dan breng je makkelijker ver genoeg in.

In mijn tijd had je nog geen maandverband met plakstrips en leken die dingen meer op inlegluiers. Vreselijk vond ik het. Toen de 1e OB mini op de markt kwam bracht mijn moeder die voor mij mee. Een verademing vond ik het. Ben er gelijk nooit meer van afgestapt van de tampons. Mijn dochter heeft ze jaren niet willen gebruiken, pas vanaf dat ze een jaar of 18 is.

grtz

Marion

Onze oudste gebruikt eigenlijk vanaf het begin al tampons (OB mini), onze jongste wil er maar niet aan. Jammer, want in de vakanties kan het toch wel eens heel erg gemakkelijk zijn. Hoogst zelden gebruikt ze een tampon.

Mij krijg je alleen maar aan het maandverband als ik net bevallen ben. Moest in de eerste jaren ook niks van tampons hebben (net als Kristel heb ik in mijn jeugd ook iets niet helemaal goed gedaan tijdens een dagje strand), maar toen ik met het atheneum een week in Berlijn zat en te vroeg ongesteld werd, had ik geen andere keus dan me in eerste instantie te redden met tampons die anderen bij zich hadden.

Vanaf dat moment wat ik om.

Wat ik in ieder geval aan mijn eigen meiden ga vertellen is dat tampons er in verschillende maten zijn. Dat wist ik niet. Mijn moeder bracht altijd de kleinste mee voor mij, maar die moest ik dan zo ongeveer elk uur verwisselen, omdat ik anders doorlekte. Zo vervelend!

Ook schaamde ik me enorm toen ik de eerste keer ongesteld werd en mijn onderbroek dus helemaal vies was. Ik wilde die helemaal zelf gaan uitspoelen. Ik ga dus ook aan mijn meiden vertellen dat ook dat helemaal niet erg is en erbij hoort.

Goed van je Karin. Zo zie je maar dat je ook dit soort dingen meeneemt uit je eigen jeugd om voor je eigen kinderen beter te doen.

Zie je, ook allemaal trauma'tjes! :-))

Ik vond de eerste tampon echt vreselijk moeilijk, zat dus ook niet goed. Ik denk dat ik Jongste tegen die tijd ook een tampon met inbrenghuls zal adviseren. Dat is wat gemakkelijker.

Groetjes, Anja