Onze Grote kleine dame (GKD) van bijna 5 heeft in het verleden al het een en ander aan oorontstekingen gehad (incl. doorbraak van het trommelvliesje). Binnen een jaar tijd nu 5x. En daarvoor was het ook al verschillende keren raak (of mis, maar net hoe je het bekijkt).

Vanochtend naar de huisarts geweest om te laten checken of het trommelvliesje na de laatste doorbraak weer goed genezen is. En aangezien ze deze keer al voor de doorbraak erg slecht hoorde en het nu het trommelvliesje weer dicht is niet veel beter is met haar gehoor heb ik een vervolgtraject aangekaart.

Tot nu toe zei mijn moedergevoel "het komt wel goed", maar nu zegt mijn moedergevoel iets anders. Die "doofheid" zit me deze keer verre van lekker.

Uitgebreid door de huisarts ondervraagd over spraak (=goed), openmond-gedrag (=goed behalve bij verkoudheid), eten (=goed behalve 's avonds), snurken (=snurkt niet), verkoudheden etc. En zij vindt het nu zelf inderdaad ook tijd worden dat de KNO-arts er eens naar kijkt. Ze gaf zelfs aan dat de kans groot is dat de GKD buisjes gaat krijgen. Geen punt, als ze maar van die ontstekingen af is en als daarmee de kans op blijvende gehoorbeschadiging maar van de baan is.

Volgende week dinsdag 16 september hebben we 's ochtends een afspraak bij de KNO-arts. Ik zal dit topic als soort weblogje gaan gebruiken om steeds te updaten hoe het verder gaat.

Edited by - Sje on 8-9-2008

Fijn dat je nu toch bij de KNO-arts terecht kunt. Spannend hoe het nu verder gaat lopen.

Doe jij je dame in bad als ze met haar oortjes zit? Ik twijfel al een paar dagen of Maria last heeft van een oortje en weet ook niet of ik haar in bad kan doen. Vroeger ging ik zelf dan altijd met watjes in mijn oren, maar aangezien er wel meer veranderd is, weet ik niet zo goed wat wijsheid is.

Ergens toch fijn dat je nu naar KNO-arts kunt, veel beter voor je eigen gemoedsrust. En als buisjes inderdaad nodig zijn, dan is het gewoon zo, als het daarna maar stukken beter met de oortjes gaat.

Succes en ik zal hier regelmatig even kijken voor een up-date.

@Karin, als het oortje niet doorgebroken is (en dat merk je vanzelf als er gekleurd vocht in het bedje ligt) mag je haar gewoon in bad doen. Zodra een oortje doorgebroken is (dus scheurtje in het trommelvlies) dan geen water in laten komen i.v.m. bacteriën.

@Gompy, inderdaad beter voor mijn gemoedsrust. Ideaal is anders, liever ging ik niet die medische molen in met de kleine meid, maar als ik moet kiezen tussen 2 kwaden dan liever deze dan nog meer oorontstekingen met alle gevolgen van dien.

@Karin, ik las in een foldertje bij de huisarts dat je kunt zien of een baby oorontsteking heeft. Ze rollen dan met het hoofdje en/of ze pakken naar het oortje. Moeilijk want pakken naar het oortje betekent ook vaak gewoon vermoeidheid.

Druk anders aan de voorkant van de gehooringang. Dus zeg maar net voor het flapje kraakbeen wat daar nog ietsje uitsteekt. En dan drukken op het randje waar de schedel ophoudt. Als ze dan duidelijk laat merken dat ze pijn heeft, heeft ze een oorontsteking. En bij twijfel gewoon naar de huisarts! Beter 10x teveel gegaan dan 1x te weinig! Alle sterkte met de kleine meid.

Gewoon voor de zekerheid een propje vette watten erin doen Karin, kwaad kan het in ieder geval niet.

En inderdaad, als je voor de gehoorgang tegen het oortje drukt merk je het snel. Dat vinden ze dan niet leuk.

grtz

Marion

Sterkte Sje bij de KNO-arts. Fijn dat je al zo snel terecht kan.  En buisjes is inderdaad geen punt. Ze merken er helemaal niets van en het doet ook geen pijn. Alleen zal een opname en de narcose even vreemd zijn maar daar kun je haar goed op voorbereiden. En dat is jou wel toe vertrouwt ;-)

Ik had je al eens vertelt dat mijn 2e zoon 11x buisjes heeft gehad. Die weet er nog weinig van en het gehoor is daardoor wel altijd goed gebleven.  Oudste zoon heeft 3x buisjes gehad en m'n dochter 2x. Redelijk wat buisjeservaring hier inmiddels.

grtz

Marion

Vervelend voor de Grote kleine dame dat ze steeds last van haar oortjes heeft, maar wat superverstandig dat je je meissie zo goed in de gaten houdt en met haar het vervolgtraject in gaat.
Heel veel succes en sterkte voor de kleine mop!

@Marion, Dank! Dat komt inderdaad wel goed, dat voorbereiden op de narcose. En ik denk ook dat ze in het ziekenhuis wel speciale brochures zullen hebben hoe je een kind goed kunt voorbereiden.

Een van haar beste vriendinnetjes heeft een paar maanden geleden buisjes gekregen en die vond het heel erg meevallen dus zou ook goed zijn als die 2 eens uitgebreid met elkaar bijpraten.

@Kôlleke, dank!

Sje, goed dat je de molen nu ingaat. Beter buisjes dan doof, en viujf keer per jaar een oorontsteking is ook niks voor je GKD. Sterkte voor jullie, maar natuurlijk vooral voor de GKD!

Ik heb als kind ook veel oorontstekingen gehad, ik ben links ook slechthorend, rechts hoor ik overigens veel te veel!!!

Maar door de littekens op mijn trommelvlies heb ik nu contineu een dicht oor, alof je in het vliegtuig zit. En ik praat graag, maar ik hoor mezelf nu constant en dat is niet fijn. Ik ben  zo doof (70%) aan mijn linkeroor, en dat is net het oor waarmee ik de telefoon aanneem, omdat ik rechts schrijf. Erg vervelend. Soms zo erg dat ik staat ben een naald in mijn oor te prikken... Om de boel maar "open" te krijgen.

In "mijn" tijd waren buisjes niet zo "in", maar ik zou willen dat ik ze had gekregen, want door het doof zijn wordt je erg beperkt in je sociale leven en vooral in een groep mis je erg veel van het gezellige geklets.

Beroerd Kristel dat jij zo'n nasleep hebt van die oorontstekingen! Dat hoop ik dus voor de GKD nog te voorkomen. Ik wil er op tijd bij zijn.

Succes Sje, met de GKD. Steeds oorontstekingen is ook erg beroerd dus heel verstandig om er eens mee langs een KNO-arts te gaan.

Kristel, zou voor jou een gehoorapparaatje niets zijn? Heb ik ook, en ook door veel oorontstekingen in het verleden.

Had jouw tip al geprobeerd, Sje, met dat flapje, maar daar reageerde ze niet echt sterk op. Dus ik heb het nog even zo gelaten. Omdat ik de vorige keer al voor niets was geweest, twijfelde ik nu ook erg, en de signalen waren ook niet echt duidelijk. Ze huilt alleen nogal als ze in bed gelegd wordt, maar dat kan op deze leeftijd van alles zijn.

Dan zal ze waarschijnlijk geen oorontsteking hebben Karin, anders had ze wel heel duidelijk laten merken dat ze het niet tof vond. Gewoon in de gaten blijven houden.

Je zou evt. kunnen proberen of ze minder huilt als je haar hoofdeind "telefoonboekdik' ophoogt. Dus iets onder de pootjes aan het hoofdeind leggen. Als ze ietsje schuin liggen vermindert dat blijkbaar ook de druk op de oortjes.

Dus mogelijk zit ze er wel tegenaan ofzo met die oortjes (omdat de andere signalen erop duiden) en huilt ze daarom zo. Als ze minder of helemaal niet huilt als het hoofdeind ietsje opgehoogd is, zou het kunnen dat de druk er net genoeg af is.

@ karin, ik heb wel eens een gehoorapparaat geprobeerd, maar dat blikkerige geluid was nog erger dan wat ik nu hoor. Volgens de winkel moest ik er aan wennen, maar ik ben zo'n tiep dat als het na een week niet went, de boel in de kliko verdwijnt......

Als ik dacht dat mijn kinderen oorpijn hadden deed ik ook altijd een kussen onder hun matras. Maar gelukkig hadden ze er weinig last van. Mijn dochter iets meer dan mijn zoon, en mijn dochter is ook vaker verkouden, maar tja, meer dan de snottepier wegvegen kun je ook niet doen...

Ze moeten er doorheen.... Mijn zoon ging niet naar een kinderopvang en was niet vaak ziek, mijn dochter ging 2 dagen per week en was vaak verkouden. Nu is het omgedraaid. Het lijkt wel alsof mijn meisje meer weerstand heeft gekregen.

Nou, vanochtend met de GKD naar de KNO-arts geweest. Eerst heel vragenvuur over verkoudheden, openmondgedrag, etc. Het bekende verhaal eigenlijk wat we bij de huisarts ook gewend zijn.

Toen oortjes, neus en keel goed bekeken. Dat vond de GKD allemaal prima, ze was erg ontspannen. De KNO-arts had het al snel gezien en gaf aan dat ze buisjes wil gaan plaatsen. Nou, niks nieuws want dat hadden we al verwacht, sterker nog, eigenlijk hadden we daarop gehoopt om eindelijk van die ontstekingen af te zijn.

Beide oortjes gaven nu een onrustig beeld terwijl de doorbraak vorige maand het rechteroortje betrof. En aangezien die doorbraken in de afgelopen paar jaar in beide oren hebben plaatsgevonden krijgt ze dus ook aan alletwee de kanten buisjes.

Bij de assistente afspraak gemaakt voor de 25e november (en aansluitend even langs de poli anaesthesie geweest om vragenlijst m.b.t. de narcose in te vullen).

We konden op de KNO ook al een fotoboek inzien over hoe het precies in z'n werk gaat die dag. We hebben vast even gekeken maar het is voor de GKD blijkbaar toch nog iets te ver van haar bed want het grote hobbelpaard wat in de wachtruimte stond was veel interessanter.

Geen punt, want in de week voordat ze buisjes krijgt heeft ze een ADV-dag van school dus die ochtend wil ik met haar terugrijden naar het ziekenhuis om het fotoboek nog eens in te zien. Dan leeft het iets meer en is ze waarschijnlijk geïnteresseerder.

Verder ga ik eens in de bieb kijken wat ze aan interessant voorbereidend materiaal hebben. Via het ziekenhuis kun je ook infokoffertjes ter voorbereiding huren maar we zien nog wel of we dat doen. Een mondkapje en een operatiemutsje heb ik bijv. hier ook nog wel liggen om te laten zien, ze heeft vorig jaar die ochtend urinewegonderzoeken van haar kleine zusje van dichtbij meegemaakt en verder is de GKD altijd erg geïnteresseerd in ziekenhuisprogramma's op TV (Ingang Oost etc.) dus helemaal onbekend terrein is het niet voor haar en zo'n infokoffertje is ook alleen maar algemeen materiaal.

Voorlopig schuiven we het nog lekker even voor ons uit want het is pas over 2 maanden. Zodra er meer nieuws is geef ik weer een update!

Fijn dat ze nu gaan doen wat jullie gehoopt hadden. Toch wel spannend tegen die tijd, lijkt me.

Nou het gaat dus toch gebeuren.

Ik denk dat je toch heel blij bent dat je er werk van gemaakt hebt, anders was je kleine meid misschien nog heel lang aan het tobben geweest met d'r oortjes.
Gelukkig hebben jullie nog even om je dochter, maar ook jezelf voor te bereiden op de ingreep.

Ik ben inderdaad blij dat ik er meer werk van gemaakt heb deze keer. 5x doorbraak van het oortje binnen een jaar is gewoon echt teveel vind ik.

Zal tegen die tijd inderdaad wel spannender worden, maar we bereiden onszelf en de GKD goed voor. Het is een ingreep van iets van 5 of 10 minuten blijkbaar dus zo gepiept. Gelukkig niet dat je uren op de gang moet wachten met je ziel onder je arm. Pfffffffffffff..................

Een van haar beste vriendinnetjes heeft in het voorjaar ook buisjes gekregen dus we gaan tegen die tijd eens met die mama en dat vriendinnetje praten om te horen hoe zij het ervaren hebben. Ik weet dat dat toen goed gegaan is, dus grote kans als de GKD hoort dat het vriendinnetje het erg mee vond vallen, dat ze dan zelf er ook rustiger onder is.

Gelukkig ben je met zo'n narcose-mondkapje zo van de wereld, dus als ze op het moment suprème al tegen zou sputteren dan duurt dat gelukkig maar een paar seconden. Die ingreep is voorbij voordat we er erg in hebben.

Op het moment zie ik er meer naar uit dan dat ik er tegenop zie. Gewoon denk ik omdat het al langer in de lucht hing en dat we als het goed is daarna van die vervelende ontstekingen af zijn. Het is nu een soort opluchting.

Dat kan ik me wel voorstellen dat je van die ontstekingen af wilt zijn, want dat is gewoon niet leuk. Ik weet overigens dat ik nog wel eens ontstekingen had met buisjes, maar geen pijn eraan, omdat de rommel zo door dat buisje weg kon.

En die narcose met zo'n kapje gaat echt heel snel, weet ik uit ervaring. Ik kan die lucht nog ruiken als ik er aan denk.

Ik denk dat het voor jou als ouder misschien erger is die ingreep dan voor het kind zelf. Want ik kan me niet herinneren dat het veel pijn deed. Maar het lijkt me heel raar om je kind onder narcose te moeten laten brengen.

Fijn dat er gebeurt waar je op gehoopt had, al is en bl.ijft het jammer dat het nodig is natuurlijk. Sterkte voor jou en de GKD, en voor meneer Sje ook natuurlijk.

@Karin, ik heb ook ooit zo'n kapje op gehad toen mijn keelamandelen verwijderd moesten worden. Ik ben van de generatie bij wie dat verwijderen nog gewoon standaard gebeurde. Last of niet.

Ik kan die geur ook nog terughalen! Brrrrrrrrrrr.........

In het fotoboek bij de poli vanochtend stond erbij dat het nu de geur van frambozen heeft (hiervoor was het blijkbaar pepermunt, maar ik herinner me alleen een ether-achtige lucht van mijn mondkapje destijds). Dus dat vindt de GKD dan wel leuk aan het geheel dat dat kapje naar Yogho ruikt. Haha!

Het lijkt me inderdaad heel raar om erbij te zijn als je kind onder narcose gaat. Gewoon dat weg zien glijden van zo'n kleintje. Lijkt me best ingrijpend. Een van ons mag er in elk geval bij blijven tot ze in slaap is, weet niet of we er allebei bij mogen blijven. Lijkt me niet gezien de drukte in de behandelkamer. De GKD mag kiezen wie er bij haar blijft. En vandaag valt haar keuze op papa. Wie weet verandert dat nog, maar ze mag lekker zelf kiezen wie ze naast haar bedje wil hebben.

Alle beetjes helpen om haar op haar gemak te stellen, denk ik dan maar.

@Pepo, het is inderdaad niet ideaal, het blijft jammer dat het nodig is, maar als we dan moeten kiezen tussen 2 kwaden dan is de keuze niet moeilijk en gaan we "lekker" voor die buisjes.

Als die KNO-arts ons weer weggestuurd had met een "kijk het nog maar een tijdje aan" had ik me er (ondanks haar verstand van zaken) veel minder lekker bij gevoeld dan nu.

Fijn Sje dat er nu wat gaat gebeuren. Ik mocht er altijd bij blijven tot ze onder narcose waren. En werd dan weer geroepen als ze op de uitslaapkamer lagen. Is dat nu ook nog zo?

Grappig dat jullie je die lucht ook nog herinneren. Mijn zoon had dat ook. Ik weet nog dat ik een keer gebeld werd door school dat hij flauw gevallen was in de klas. Ik gauw hem opgehaald en toen ik thuis vroeg wat er nou was gebeurd zei hij: Mamma, ze gingen ons smincken als zwarte piet en dat spul rook net als het kapje in het ziekenhuis! Ze hadden een flesje met vloeibaar zwart gebruikt! Bleek dus dat hij van de lucht alleen al compleet onder zeil ging ;-) Zo diep geworteld kan dat dus zitten.

grtz

Marion

Onze jongste kreeg op haar vierde bij een oogoperatie ook zo'n kapje, ik herinnerde meteen weer mijn eigen amandeloperatie toen ik het zag en de lucht in mijn neus kreeg.

En ja, Sje het is echt wel heftig hoor, je dierbaarste bezit zo weg te zien glijden, wat heb ik gehuild zeg........ en dan dat wachten....... de tranen waren net opgedroogd en als je dan zo'n hummel weer in je armen sluit komen de tranen weer opnieuw.

@Marion, ja dat is nog zo!

Wat een grappig verhaal van je zoon die onderuit ging van dat zwarte-pietenspul. Kun je nagaan wat zo'n herinnering met je kan doen!

@Gompy, ik ga er ook al blindelings vanuit dat ik in tranen ben zodra ze wegzakt. Ik heel erg mijn best doen om dat tegen te houden zolang ze wakker is, maar zodra ze wegzakt weet ik nu al dat ik de tranen gewoon ga laten lopen. Gelukkig zal het wachten als het goed is meevallen, want het is blijkbaar maar een ingreep van 5-10 minuten. Maar dat zal ook wel uren lijken!

Kun je nagaan als je kind voor een aantal uren onder zeil moet. Dan ga je echt niet rustig een boekje zitten lezen volgens mij. Bjek.

Dus blij dat het maar om een korte ingreep gaat.

Ik herinner me ook die ether-lucht en geen pepermuntachtig iets ofzo.

Met buisjes heb je geen tijd om te huilen, dus ga maar vast oefenen met inhouden... Tenminste de eerste 2 keer was het slapen, mama naar andere kamer en dochter vrijwel direct er weer bij. In Leiden ging het ietsje anders en behandelden ze het meer als een "echte" operatie met operatiehemdje, plakkers op enz.  (bij die andere gewoon schoentjes uit en meer niet). Het moeilijkst vond ik het, dat het in slaap vallen zo lang duurde! Dat verzet in dat kleine (nog baby) lijfje.... (per infuus is wat dat betreft veel "prettiger", en met Emla zalf voelen ze er niets van).
Het lange wachten heb ik ook 3x meegemaakt. Tja, wat je dan doet.... eerst even bijkomen en uithuilen met een kop thee op de afdeling, dan naar het station om mijn man op te halen (ik ga die 4 uur echt niet alleen zitten hoor, je komt maar!! toen hij vond dat hij wel thuis werken kon.... ) en dan maar even de stad in - wat doen we hier eigenlijk?!?!?!?!?
Sje, sterkte, en hopenlijk vindt je GKD het allemaal zo interessant en spannend dat ze er geen nare ervaring aan overhoudt. Het kapje hebben wij een keer geoefend met een wasmiddelbol ;P  (ook als speelgoed in het dokterskoffertje voor de knuffels).

Ze vertelde gisteravond dat ze al wat gepraat had met het vriendinnetje wat in januari buisjes (voor de 3e keer in haar leventje!) heeft gekregen.

"Het deed helemaal geen pijn en ze mocht een cadeautje uitzoeken: bellenblaas!".

Hopen dat die positieve ervaringen haar wat meer geruststellen.

Wat dat in slaap vallen betreft, heb ik juist het idee dat dat heel snel gepiept is. Ik kan me van mijn keelamandelen herinneren dat ik maar een keer of 3 ingeademd heb met dat kapje op en dat ik toen weg was.

Sje, dat gevoel heb ik ook met het in slaap vallen. Dat het snel is gebeurd.

Misschien was het ook wel zo, dat mijn kleintje nog zonder het zelf te weten protesteerde, maar al lekker sliep? Het went nooit, om dit mee te maken met je kind, maar toch "went" het...

Even weer een update. De spanning begint hier te stijgen want dinsdag a.s. is het zover: trommelvliesbuisjes.

Afgelopen maandag ben ik met de GKD terug geweest naar het ziekenhuis. Op de poli KNO nog eens een keer het fotoboek bekeken wat beschikbaar is ter voorbereiding op de ingreep. Daarna even langs de afdeling gelopen waar we dinsdag moeten melden. Dan is het dinsdag allemaal niet meer zo nieuw voor die kleine meid.

Zo af en toe komt het ter sprake. Ze geeft aan dat ze het eng vindt en eigenlijk niet durft, maar ze zegt ook dat ze geen oorontstekingen meer wil. Dus heel dubbel eigenlijk voor haar. We blijven haar geruststellen dat ze er niks van gaat merken omdat ze slaapt tijdens de ingreep en dat ze snel slaapt zodra ze dat mondkapje op heeft.

 Maar ja, allemaal heel makkelijk gezegd, want het blijft gewoon spannend, hoe je het ook wendt of keert. En niet alleen spannend voor haar, zeker ook voor ons. Ik zal heel blij zijn als het dinsdagmiddag is en alles achter de rug is.

En aangezien we pas om 10.30 in het ziekenhuis hoeven melden, ga ik gewoon net als altijd op dinsdag mijn boodschappen doen en mijn strijk wegwerken. Ik ga niet tot 10 uur zitten wachten tot we eindelijk weg kunnen. Dat merkt die kleine meid dan ook dat ik niet rustig ben.

Sterkte Sje, ook voor de GKD

Heel veel sterkte voor jullie allemaal. Het is echt niet gek dat zij en jullie dat spannend vinden.

Ik zit op jullie schouder. En ik kan wel zeggen dat het allemaal meevalt, maar daar heeft die kleine meid van jullie ook niks aan, want spannend blijft het.

Sterkte Sje, en KKD (die zal het ook in haar hoofdje hebben morgen) en papa en opa en oma en allemaal! Voor je het weet is het voorbij, trouwens.... en speelt en doet ze weer alsof er nix gebeurd is.

Nou, we hebben ons spannende dagje achter de rug.

De KKD hebben we gisteren onverwacht nog aan mijn ouders meegegeven die de GKD nog even succes kwamen wensen. KKD helemaal blij dat ze een keer helemaal alleen bij opa en oma mocht gaan logeren en GKD helemaal blij dat ze ons voor zichzelf had.

Vanochtend was ze heel ontspannen en vrolijk. Aangezien het haar speciale wensdag was, heeft ze eerst heerlijk in het grote bed TV liggen kijken met de logeerbeer van school. Die mocht bij uitzondering nu door de week ook een keertje mee de klas uit om de GKD te steunen!

Rond tienen waren we in het ziekenhuis. Eerst even in de speelkamer en toen naar het bed van de GKD. Aansluitend samen met een gastvrouw in de OK kijken, kregen we wat uitleg, ze mocht het mondkapje vast een keer zien en vasthouden, kreeg de buisjes te zien.

Toen ze bijna aan de beurt was, liep de spanning wel op in dat kleine lijfje en kwamen er net in de laatste 5 minuten wat traantjes. Vooral het mondkapje daar zag ze erg tegenop. Heeft iets benauwds voor haar ofzo denk ik.

Op het OK-bed was ze heel stil, maar wel een gespannen lijfje. Ze kneep heeeeeeeeeel hard in papa's hand. Ik mocht er ook bij blijven trouwens. Had verwacht dat maar 1 ouder erbij mocht.

Na een half minuutje zakte ze weg en zijn wij richting koffie gegaan. Een minuut of 10 later werden we alweer geroepen dat ze op de uitslaapkamer lag. Toen ze wakker was, kreeg ze een ijsje en wat drinken (en dat sap was zo op natuurlijk want ze had vanochtend alleen maar een bekertje thee gedronken.

De KNO-arts kwam nog zelf langs om te laten weten dat alles goed gegaan was. De GKD gaf aan dat haar oortjes wel ietsje vervelend voelden, maar dat was heel normaal zei de dokter. Ze hebben er tenslotte aan zitten friemelen.

Bij het vertrek kreeg ze een dapperheidsdiploma en mocht ze een cadeautje uitzoeken en toen mochten we alweer naar huis.

Het is haar speciale verwendag, dus ze heeft op de bank onder haar dekbed (want ja, dat hoort erbij als je "ziek" bent) lekker al 2 dvd's liggen kijken en toen ze mocht kiezen wat ze wilde eten, zei ze "Bij de friettent!". Dus we gaan zo richting snackbar! Ze heeft helemaal nergens last van, is gewoon de GKD die we gewend zijn. Dus fijn dat het achter de rug is en nu maar hopen dat we van die oorontstekingen verlost zijn!

Ik moet zeggen dat het me alles meegevallen is. Ik was erop voorbereid dat het in slaap vallen aangrijpend was, maar ik vond het wakker worden eigenlijk veel aangrijpender. Beetje paniekerig werd ze wakker en ze wilde meteen gaan zitten terwijl dat niet mocht vanwege de narcose.

Dank voor jullie meeleven en steun!

Fijn dat het weer achter de rug is. Eindelijk verlost van de ooronstekingen. Verwen jullie kleine meisje maar lekker, het is tenslotte toch een hele ingreep voor zo'n kleintje!

Fijn dat het klaar is, en dat ze helemaal zichzelf alweer is!! Mijn ervaring met buisjes is ook, dat als ze eenmaal goed wakker zijn het ook over is.

Fijn hoor dat het allemaal goed verlopen is.

Sje, lekker gegaan dus, pak van je hart!

Ik ben blij dat het zo goed gegaan is, heb wel aan jullie moeten denken maar nog niet de gelegenheid gehad om iets te laten weten. Hopelijk gaat het nu vooruit met de oortjes van de GKD!

Groetjes, Anja

Wat fijn dat het zo is meegevallen Sje. Het klinkt bijna als en feestje ;-)

Vanochtend hebben we nacontrole bij de KNO-arts gehad.

Alles zag er prima en keurig uit! Buisjes zitten mooi op hun plek en de rest van de oortjes ziet er ook keurig uit! Helemaal tevreden dus!

Geen vervolgafspraak. Alleen bellen als zich toch nog complicaties voordoen. Verder gewoon afwachten hoe de oortjes reageren nadat de buisjes eruit zijn. Toch weer oorontstekingen dan nieuwe buisjes. Geen oorontstekingen dan lekker zo laten!

Nou, super! Gefeliciteerd met deze overwinning van de kleine dame!

Hartstikke mooi Sje, dat alles goed is. Die buisjes vallen er dus vanzellf een keer uit, toch? Tja ik heb helemaal geen ervaring met buisjes dus een leek op dat gebied.

Ja die buisjes zitten blijkbaar op een bepaalde plek in het trommelvlies en met een maand of 10-12 groeien ze blijkbaar steeds meer naar beneden in dat trommelvliesje tot ze er uiteindelijk onderaan uitgedrukt worden.

Sje, dat is goed nieuws. Fijn voor je grote meid!

Fijn dat het er goed uitziet.

Goed bericht Sje.

grtz

marion

Goed nieuws Sje!

Deze maar weer even naar boven halen. Volgende week donderdag worden bij Esther buisjes geplaatst en tegelijkertijd ook haar neusamandelen geknipt. Ik zie er als een berg tegenop, ook al weet ik dat het noodzakelijk is na 4 oorontstekingen binnen een paar weken tijd.

Oh wat snel al zeg!

Ik kan me heel goed voorstellen dat je er als een berg tegenop ziet. Geen idee of dit je geruststelt, maar ik probeer het toch: het valt echt heel erg mee!

Het zijn 2 hele korte ingrepen. Wij hebben bij de GKD de buisjes meegemaakt en bij de KKD de neusamandel. We mochten mee de OK in tot de narcose z'n werk deed (en dat wegzakken vonden we minder akelig dan we verwacht hadden) en toen naar een wachtruimte waar we koffie konden pakken. We hadden onze koffie nog maar half op en toen was het al gepiept.

Die kleintjes zijn na de ingreep ook weer heel snel de oude over het algemeen. Na het knippen van de neusamandel zijn ze nog wat langer suf in het ziekenhuis en dan vallen ze nog voor een uurtje ofzo in slaap. (Dus neem iets te lezen ofzo mee!).

Na dat slaapje was onze KKD weer helemaal gezellig en spraakzaam. 2 dagen toetjes en ijsjes eten en dat was het. Niks meer gemerkt van pijn of last.

Natuurlijk stelt dit je nooit helemaal gerust, want ze gaan aan je kind zitten prutsen en dat is nou eenmaal geen ideale situatie, maar weet dat ze daarna als het goed is van al die pijnlijke oorontstekingen verlost is voor minimaal een jaar!

Ik kom vanaf nu gewoon op je schouder zitten en volgende week donderdag zit ik extra stevig bij je! Alle sterkte en liefs!

Hoe vindt Esther het zelf of ben je haar nog niet aan het voorbereiden? Misschien scheelt het als ze weet dat de GKD en de KKD ook diezelfde ingrepen gehad hebben.

Ik kan me voorstellen dat je er tegenop ziet, Karin. Succes met het voorbereiden komende week. Ik ben benieuwd hoe Esther het zelf vindt om naar het ziekenhuis te gaan.

Tot nu toe pakt ze het nog vrij rustig op. Toevallig vanochtend in het blaadje wat in de boodschappen zit een tekening van een oor. Aan de hand daarvan uitgelegd wat er gaat gebeuren en ook buisjes erbij gepakt die ik nog van vroeger had.

Ze lijkt het allemaal prima te vinden. Ook toevallig vanochtend klaagde ze weer over oorpijn. Gelijk gezegd dat dat na volgende week niet zo snel meer zal gebeuren, omdat ze daarvoor die buisjes krijgt.

Bedankt voor je verhaal, Sje. Ik hoop dat ik er ook zo op terug kan kijken over een paar weken.

Ik hoop het ook Karin dat je er net zo ontspannen op terugkijkt als de ingrepen achter de rug zijn. En zeker als die kleine meid eindelijk van haar klachten af is, zul je heel blij zijn dat je het hebt laten doen.

Mooi voorbeeld inderdaad dat ze toevallig vanochtend weer oorpijn had. Kon je mooi als handvat gebruiken om nog beter voor te bereiden op volgende week.

Heb je ook al iets van een boekje bij de bieb gehaald over ziekenhuis? Of hadden ze in het ziekenhuis iets ter voorbereiding? Hier hadden ze bijv. een fotoboek waar je precies alles al in kon zijn. Hebben ze gewoon een meisje gevolgd op zo'n ziekenhuisochtend.

Op de website van het ziekenhuis staan foto's. Die ga ik volgende week laten zien.

Goed plan!

@ Karin, morgen gaat het dus gebeuren bij Esther! Heel veel sterkte voor jullie allemaal, verwen de kleine meid na de ingreep maar lekker. Gelukkig weet je waarvoor je doet, de ooronstekingen zijn dan verleden tijd!

Alle liefs en sterkte morgen Karin!

Karin, we denken aan jullie!

Dank jullie wel voor het meeleven.

De ingreep is allemaal vlot verlopen. Om half 8 waren we in het ziekenhuis, om 10 uur alweer thuis. Esther klaagde in het ziekenhuis nog over pijn, maar zodra we thuis waren was dat zo ongeveer over.

Nu maar hopen dat het resultaat goed is en ze van de klachten af is.

Voor mezelf vond ik het behoorlijk heftig. Vooral het moment van wakker worden. En ook bij Esther merkte ik 's middags een moment op van op schoot zitten bij me met een heel strak gezichtje en even niks willen zeggen. Nadat ik nog een keer met haar de dag had doorgenomen zoals het allemaal gegaan was, was het ook weer goed.

Super dat het zo goed gegaan is! En heel fijn voor jullie dat het achter de rug is.

Hou ons op de hoogte hoe het verder gaat he?! Ben benieuwd of ze van de oorontstekingen af is.

Karin, ik lees nu pas dat Esther geholpen is (ik kom hier veel te weinig...). Fijn dat het allemaal goed gegaan is.
Ik duim met jullie mee dat de oorontstekingen nu verleden tijd zijn.
Dikke knuffel voor Esther.