Onze oudste van anderhalf heeft weer een driftbuien-periode. Binnen is dat geen probleem. Dan zorg ik ervoor dat hij ergens op een veilige plek zit of ligt en negeer ik hem. De driftbui is dan zo over. Sinds een week heeft hij ontdekt dat hij ook buiten een driftbui in kan zetten. Dat is natuurlijk een heel ander verhaal, want vaak is het niet veilig als ik bijvoorbeeld gewoon doorloop. Bovendien voel ik me ook behoorlijk opgelaten als wildvreemden staan te kijken naar de situatie. Het enige dat werkt is hem optillen en meenemen. Hij laat zich op zo'n moment niet meer op de grond zetten. Optillen is vaak niet praktisch, omdat ik de jongste ook nog mee moet krijgen in maxi-cosi of wandelwagen. Het meest veilige is als hij gewoon aan mijn hand loopt. Het gaat met name om korte stukjes, bijvoorbeeld van de voordeur naar de auto (we wonen aan een weg waar best hard gereden wordt) of van de parkeerplaats naar de winkel.

Het vervelende is dat hij nog niet kan praten. Hij begrijp wel heel goed wat wij zeggen, maar hij kan zichzelf nog niet uitdrukken. Ik vermoed dat dit ook de oorzaak van de driftbuien is. Heeft iemand hier ervaring mee en wat kan ik in zo'n situatie doen om hem toch in de benen te krijgen zodat hij een stukje verder loopt? 

De oorzaak is inderdaad vaak omdat ze zich niet goed kunnen uitdrukken. Het gaat ook over.
echt tips heb ik niet voor je, mijn kinderen hebben nooit van die driftaanvallen gehad.

Wellicht is het een idee om voordat je in situatie komt (van voordeur naar auto)  of voordat je auto uitgaat al stap voor stap zeggen wat je gaat doen.. Uitleggen wat je gaat doen, en wat je van hem verwacht. En als dat goed gaat hem de hemel inprijzen.

Geen idee of het werkt, maar het schept wel duidelijkheid.

Dat doe ik eigenlijk standaard al. Bij alles wat we doen, vertel ik precies wat er komen gaat. Meestal eindig ik met een vraag waar hij met "ja" op antwoord en dan pas gaan we het doen.

Soms kan ik de dingen verklaren vanuit het feit dat iets niet gaat volgens het standaard-patroon. Laatst was hij bijvoorbeeld meegeweest naar de bakker. Met Jeroen gaat hij daarna altijd naar de supermarkt, maar dat deed ik die dag dus niet met hem. Hij liep richting supermarkt en ik zei dat we naar huis gingen..... Driftbui!

Maar de laatste week is het dus al zodra hij naar buiten loopt. De voordeur gaat open, hij zet 1 voet buiten en het is raak. Ik bedacht me net dat hij ook al best lang met zijn schoentjes doet. Deze week maar eens langs de schoenwinkel. Misschien is dat de oorzaak wel.

Je weet dat de peuterpuberteit rond 1,5 jaar kan beginnen he?! Grote kans dat-ie daarin verzeild is geraakt inmiddels.

Nou, dan vrees is de "grote-kinder-pubertijd" ;-)

Het is verder wel een schatje hoor, maar die driftbuien.... 

Ja, Sje weet je zo lekker een hart onder de riem te steken

Ach, volgens mij is het zo dat het elkaar opheft: een kind met flinke peuter-puberteit gaat gemakkelijker de grote puberteit door, en andersom. Dus Sje staat nog een en ander te wachten...

Kijk, en Pepo weet ook een hart onder de riem te steken. ;-)

@Louise, ik ben gewoon realistisch en ik weet dat Miriam dat ook is dus ik weet ook dat ze mijn berichtje niet verontrustend ervaart.

Edited by - Sje on 27-4-2008 10:01:48

citaat:
@Louise, ik ben gewoon realistisch en ik weet dat Miriam dat ook is dus ik weet ook dat ze mijn berichtje niet verontrustend ervaart.


Ga je daar nou nog serieus op in ook...?

Wat denk je dat die smiley betekent? ;-)

Doe mij dan maar liever een puberende peuter. Die kun je tenminste nog oppakken en in een hoek zetten .

 Maar goed, vervelend is het wel. Vanochtend moest hij weer met Jeroen meelopen naar de auto en bij de deur ging het al bijna mis. Jeroen heeft hem maar direct opgepakt en in de auto gezet om te voorkomen dat er een driftbui zou komen. Echt vreemd, want hij liep altijd heel lief naar de auto en zwaaide dan nog een paar keer "da da" naar mij. Zo schattig! Hopelijk verdwijnt het puberduiveltje snel weer en krijg ik mijn eigen ventje terug.

citaat:
Miriam wrote:
Doe mij dan maar liever een puberende peuter. Die kun je tenminste nog oppakken en in een hoek zetten .
Dat lukte me met 1.90 meter puberzoon inderdaad niet....   En nu met 1.80 meter puberdochter ook niet!
Jammer dat hij niet vrolijk zwaaiend de deur uitgaat...
Gisteren was hier even een dametje van 18 maanden, met haar oma. Oma zei: haar moeder denkt nog steeds dat ze een pop in huis heeft, maar daar komt ze nog wel achter. Toen ze dan toch echt weg wilde gaan en dametje bedacht dat ze terug wilde naar het konijn, bleek dat ook wel ;P



Edited by - Louise on 28-4-2008 10:00:19

Deze leeftijd heeft ook wel wat. Het is eigenlijk ook wel heel gezond dat ze een eigen willetje hebben en hun zin willen doordrukken en het is vaak ook erg grappig. 

Ik las ergens een tip, ik dacht dat het hier was maar kennelijk toch elders, om het kind op het moment van een potentiële driftbui af te leiden door hem heel overdreven op iets anders te wijzen, bijvoorbeeld "Kijk! Wow wat een mooie, grote vogel vliegt daar!!". Dat ga ik morgen maar eens proberen! Het lijkt me wel lastig hoor als die pubers boven je uit torenen. Gelukkig duurt dat voor ons nog ongeveer 1 meter ;-)

Hahaha, Oudste was ook een flinke peuterpuber en al héééél vroeg aan het prépuberen, dus ik dacht ook dat the real thing een "eitje" zou zijn. Nee, dus. Het gaat niet altijd op, blijkbaar.

En inderdaad, hij is 1.91, die zet je niet even in een hoek of op een strafbankje (hij ziet me aankomen) Dat is dus andere koek dan peperkoek, zeggen ze hier.

Dat afleiden wilde bij hem nog wel eens werken, maar soms ook juist niet: "Nee mama, hoef niette vogel kijke!!!"
Toevallig hetzelfde voorbeeld als wat jij aanhaalde, Miriam!

Groetjes, Anja

Hoi Miriam
Hoe gaat het met je oudste en zijn driftbuien?
Heb je zijn voetjes nog laten opmeten?


Willy 

De voetjes hebben we laten opmeten en we hebben 2 paar nieuwe schoentjes gekocht, want zoals ik al dacht waren ze gegroeid. De meneer van de winkel dacht dat ons ventje ondanks zijn stoere jongenskleren een meisje was en probeerde roze lakschoentjes te slijten, maar uiteindelijk hebben we hem toch maar verteld dat we graag jongensschoentjes wilden ;-)

Ondanks de nieuwe schoentjes gooit hij nog steeds driftbuien in de strijd. Gisteren probeerde hij het weer en heb ik doorgepakt. Bij het uitstappen uit de auto wierp hij zich direct op de grond. Ik heb hem de kans gegeven om op te staan en, toen hij niet wilde, weer terug in de auto gezet en zijn we zelf doorgelopen naar binnen. 2 Minuten later weer terug naar de auto, weer eruit getild en op de grond gezet en er volgde weer een driftbui. Dus weer terug in de auto en wij weer naar binnen. 2 Minuten later nog een keer terug. Hij verwelkomde met een allerliefste "haaaaaaiiiiii" en een grote lach. Weer op de grond gezet, maar weer een driftbui. Gelukkig was het een veilige omgeving, dus ben ik gewoon doorgelopen, terwijl Jeroen hem in de gaten hield vanachter een boom. Een paar minuutjes later stond hij op en kwam lachend naar binnen toe. Eindelijk gewonnen dus!!

De rest van de middag hebben we geen last meer gehad. Ook niet toen we later thuiskwamen en hij van de auto naar huis moest lopen. Ik hoop maar dat hij zijn lesje heeft geleerd.... 

Goed bezig Miriam! Goed volgehouden dat jij de baas bent. En nu eens afwachten of hij volgende keer nog 4x driftig wordt of dat-ie inmiddels terug gaat naar 3x om het zo nog verder af te bouwen naar 0!

Beroerd is dat als mensen je kind voor het andere geslacht aanzien. Mijn broer werd vroeger ook altijd voor meisje aangezien. Zo mondig als-ie thuis was, zo durfde hij in winkels nooit iets te zeggen en dan sprong ik er altijd tussen "dit is mijn broertje hoor!".

Wat goed zeg, Miriam!
En wat dom van die roze schoentjes...
(hoewel: een jongetje hier in de buurt, van 6, zou ze het liefste hebben!!)

Esther wordt nog vaak voor jongetje aangezien, omdat ze nog steeds zo weinig haar heeft. Ook als ze roze kleren aan heeft denken ze dat wel eens.

Ik had onze oudste in de babytijd met een gebloemd broekje en een knalroze vestje in de wandelwagen liggen en dan nog kreeg ik de vraag "Is het een jongetje of een meisje?". Zucht........................

@Louise, een jongetje bij onze jongste op de peuterspeelzaal heeft als lievelingskleur roze, lievelingsband is K3 en hij loopt het liefst in prinsessenjurken. Kwam ook verkleed als Sneeuwitje naar het carnaval. Net zo makkelijk! Haha!