dreumes van 1jr die niet in eetstoel wilt
Laatste Bericht 02-04-2009 10:30 door Andreja. 47 Reacties.
Printer Vriendelijk
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
Sorteer Berichten:
VorigVorig VolgendeVolgende
U bent niet gemachtigd om te reageren.
Pagina 2 van 3 << < 123 > >>
AuteurBerichten
liek
New Member
New Member
Posts:


--
08-20-2006 8:58
ja ja daar zijn we weer, nou mijn kleine driftkikker begint weer een beetje in het gareel te komen. Meneer wil zelf eten en geen geprakt eten. En we proberen zo min mogelijk prikkellingen in zijn omgeving te geven (honden in de bench) want het is altijd leuk die te voeren onder het eten. Radio uit, en we gaan er een beetje een spelletje van maken. Als hij iets doed wat niet mag zoals eten op de grond gooien negeren wij hem en als hij iets doet zoals zelf met de vork eten prijzen we hem uitbundig (vind ie fantastisch) Zodra die zich gaat vervelen en uit z'n stoel wilt verzinnen we iets om hem weer met de aandacht erbij te houden en we houden en eten aan tafel zo kort mogelijk. Onder onze bezigheden gaat er toch veel eten in en zo krijg onze man toch voldoende binnen.ontzettend bedankt allemaal voor jullie tips en adviezen (ik zal ze ongetwijfeld nodig hebben)
Sje
Posts:75548


--
08-20-2006 9:30
Wat goed Liek dat het de goede kant op gaat. Hou vol en vooral hou ons ook op de hoogte he?! Ik ben al lang blij dat we je niet bang gemaakt hebben met onze spookverhalen. Dus tof om weer iets van je te horen!
roco
New Member
New Member
Posts:


--
08-21-2006 9:36
Hoi, Wat is het toch lastig opvoeden... Mijn man zegt altijd: Wat is een opvoeder... een stakker die in het duister tast. Deze uitspraak van de man van emotutje ga ik echt inlijsten! Ik vind hem echt sterk. Een paar weken terug hadden wij hier ineens ook heisa met eten. Bleek die kleine (1,5) ook ineens zelf te willen eten maar dat ging natuurlijk nog voor geen meter. Dan at hij te weinig en werd hij vervelend van de honger. Grrr... En dan gaf ik maar weer toe als hij van mijn bord wilde eten want dat vindt hij ook altijd leuk. Mijn man geeft dan niet toe. Je eet van je eigen bord en anders niet. En het duurt even maar hij gaat vanzelf eten. Nu ben ik toch ook weer wat strikter geworden en gaat het een stuk beter met eten. Hij heeft ook geen interesse meer (tijdelijk, komt vast wel terug) om het zelf te doen op het moment. Groetjes Roco
Anja1966
New Member
New Member
Posts:


--
08-21-2006 11:42
Of je geeft om de beurt een hapje: die kleine een lepeltje in z'n knuistje, jij eentje en happen maar! En aanmoedigen, natuurlijk: Nou jij zelf weer, en dan mama een. Dat snappen ze snel genoeg en ze krijgen veel meer binnen. Sneller ook. En geen discussie gaan voeren! Jongste probeerde mijn hand wel eens weg te duwen, maar dan pakte ik haar lepel af en dat vond ze natuurlijk helemáál niks en meestal koos ze eieren voor haar geld. Op dit moment is ze 6 en zit ze in de wat-is-dat-nou-weer-dat-lust-ik-niet-fase, maar uit de ervaring die ik inmiddels met Oudste en Middelste heb, weet ik dat dat maar even duurt. Ze eten over het algemeen heel goed en hebben niet zoveel dat ze niet lekker vinden. Ze mogen het overigens van mij niet meer zeggen aan tafel, als ze iets niet lekker vinden. De afspraak is dat ze het mogen zeggen als ze iets wèl lekker vinden, graag zelfs! En als ze iets niet zo lekker vinden moeten ze er maar niks van zeggen, dan weet ik genoeg, zonder het aan te hoeven horen. Dit is bedacht in een periode waarin ze alle drie tegelijk wat minder enthousiast waren. Dat duurde gelukkig maar een week of twee, maar de afspraak bleef staan. Ze vinden het nu ook zielig voor mij als ze iets niet zo lekker vinden... Ik had er namelijk bij uitgelegd dat het voor mama's en papa's die hebben gekookt helemaal niet leuk is als ze hun best hebben gedaan, om dan gemopper te horen van de kindjes. Net zoals het voor kindjes niet leuk is als mama zegt dat een tekening niet mooi is, terwijl je die je voor haar hebt gemaakt, en er ook je best op hebt gedaan. De boodschap was wel duidelijk, hoor! Ik draaf een tikkeltje door, jouw ventje is hier nog veel te klein voor, maar het kwam even omhoog geborreld! Groetjes, Anja
karin185
New Member
New Member
Posts:


--
08-22-2006 8:07
Die tip over dat eten ga ik onthouden Anja! Al duurt het nog wel even voordat mijn dochter zover is. Vind het goed bedacht over die tekening.
Marion60
New Member
New Member
Posts:


--
08-22-2006 9:27
Hallo jonge ouders, Opvoeden is inderdaad moeilijk. Wat je als ze jong zijn nog een mega probleem lijkt valt als ze groter zijn allemaal wel mee. Wat ik zelf altijd deed als ze de boel aan tafel wilden gaan regeren, ze vooraf eten geven. Dus eerst de kleine branieschopper z'n hapje geven en daarna pas samen met de rest van het gezin eten. De kleine kon dan weer gewoon lekker gaan spelen of bleef met een speeltje in z'n stoel erbij zitten. Ik had zo'n stoel die je ook klein kon maken en dan ging ik meestal bij de bank zitten met de kleine. Hadden ze niet het gevoel dat ze aan tafel moesten eten maar zaten toch op een stoel. Ik zette ze overigens altijd in hun stoeltje als ze iets gingen eten. Dus ook met een koekje ofzo. Maar als je ze dan eerst had gevoerd kon je zelf ook lekker rustig eten, beter voor je spijsvertering ook . En gezelliger voor de overige gezinsleden. Probeer van het eten maar niet zo'n enorm probleem te maken.... dat gaat vanzelf over. Mijn kinderen zijn nu tussen de 10 en 24 jaar oud en ik wou dat ze maar eens wat minder aten ik sleep me suf uit die supermarkt! Ik zeg altijd maar, als ze 18 zijn dan gillen ze de boel niet meer bij elkaar aan tafel, kruipen ze niet meer bij je in bed en plassen ze niet meer in hun broek. Tuurlijk moet je opletten dat het geen kleine hooligans worden maar met een beetje consequent en duidelijk zijn kom je een eind. En regels kunnen ook aangepast worden maar dan gewoon op een manier waar zowel jij als je kind er weer vrede mee hebben. Er leiden vele wegen van Rome... grtz Marion
roco
New Member
New Member
Posts:


--
08-22-2006 9:28
Hoi, Anja, maakt niet uit dat soort tips zijn echt leuk voor later. Ik denk alleen dat ik ze maar op ga schrijven want ik onthou het nooit allemaal. Gelukkig gaat het nu weer gewoon normaal. Dus weer wachten op de volgende fratsen die hij verzint. Groetjes Corine
liek
New Member
New Member
Posts:


--
08-22-2006 8:23
Hoi hoi allemaal Ik zit met veel plezier jullie verhalen te lezen (over de kleine drifkikkertjes die jullie hebben) en het doet toch wel goed om te horen dat ik niet de enige ben die dit meemaakt. Je weet dat er meer mensen zijn met deze "probleempjes" maar even weer bevestiging en tips krijgen is toch fijn. Ik moet zeggen dat ik op zich heel sterk in mijn schoenen staat met mijn mannetje maar er zit echt een kop op (en een nadeel is dat ie z'n smoeltje mee heeft en dat weet ie volgens mij zelf ook) dus iedereen verwend hem (wat ik niet wil) Ik stond vorige week helemaal confuus toen een wild vreemdevrouw hem een zoen gaf!!! hoe vind je die?? Maar goed, het eten gaat beter maar ik moet er wel de hand in houden. Groetjes liek
Sje
Posts:75548


--
08-22-2006 9:38
Wel een compliment dat een wildvreemde zo gecharmeerd is van een kindje, maar ik vind het al vervelend als ze over de wangetjes aaien ofzo. Heb er nooit zo van gehouden dat wildvreemden helemaal in de kinderwagen gingen hangen en aan die kleine moppen gingen zitten. Het is allemaal wel erg goed en lief bedoeld, maar toch.............
liek
New Member
New Member
Posts:


--
08-22-2006 10:39
Ik weet precies wat je bedoeld waarom denk je dat ik gelijk z'n gezichtje gewassen heb. Een vreemde notabene het word steeds gekker.Net zoiets dat als je zwanger bent en ze gaan aan je buik zitten "jasses". groetjes liek
chichi
New Member
New Member
Posts:


--
08-22-2006 11:18
En toch kan ik het van een lief oud stelletje eerder hebben dan van iemand anders, raar he??? Nou ja, ik vind het normaal gesproken ook niet echt fris. gr, chichi
Emotutje
New Member
New Member
Posts:


--
08-22-2006 11:41
Sje en Liek, jullie hebben me enorm geholpen, hoera hoef niet naar een psychiater. Zoals jullie inmiddels wetem zijn mijn kids al volwassen. Maar toen ze zo klein waren als die van jullie had ik er ook zo;n hekel aan. Kijken mocht, maar aankomen alsjeblieft niet. En ik denk dus al 26 jaar, dat ik daarin niet normaal was :)))))))))))
karin185
New Member
New Member
Posts:


--
08-23-2006 7:32
Ik heb hetzelfde met mijn dochter. Ook ik houd er niet van als vreemden aan mijn dochter zitten. Maar afgelopen zaterdag waren we met mijn familie uit eten in een pannenkoekenrestaurant en aan de tafel vlakbij ons zat een groep gehandicapten. Ze zaten heel erg te kijken naar Esther toen we al langs liepen. Later nog een paar keer. Dus uiteindelijk ben ik opgestaan (moest Esther toch even uit de wagen halen) en met Esther naar die mensen toegegaan. Ze vonden het geweldig dat ze een baby een handje mochten geven en over haar bolletje aaien en ze werden er helemaal enthousiast van. Een vrouw vertelde gelijk dat ze die week tante was geworden en de volgende dag op kraambezoek ging. In zo'n situatie vind ik het dus niet erg als vreemden aan mijn kindje zitten, maar wordt ik juist blij als ik zie hoeveel plezier je hen er mee doet om even wat dichterbij te komen met je kindje. Dit is wel een beetje off-topic trouwens, maar vond het wel mooi om te vertellen.
Sje
Posts:75548


--
08-23-2006 8:50
Oh ja, inderdaad, mensen die zomaar ongevraagd hun hand op je zwangere buik leggen. Zelfs mannelijke collega's die die neigen hadden! Doen ze normaal toch ook niet? En ineens is het blijkbaar wel toegestaan als er een kind in zit. Mijn zus is hoogzwanger en nog elke keer als ik aan haar buik wil voelen vraag ik het haar eerst. En dan praten we over mijn eigen zus! Jouw verhaal is inderdaad wel mooi Karin, maar inderdaad, dan is het op een heel andere manier gegaan dan wanneer mensen op je kind afstormen en het beginnen te knuffelen. In het verzorgingshuis waar mijn oma op de afdeling voor dementerende bejaarden zat, vonden die ouwe mensjes het ook prachtig als ik met mijn oudste dochtertje kwam. Dan vond ik het ook niet erg als ze even een handje wilde geven of over het wangetje wilden aaien.
karin185
New Member
New Member
Posts:


--
08-24-2006 8:39
Ik hield er ook niet van dat mensen ineens allemaal aan je buik wilden zitten. Ze doen dat normaal ook niet, dus waarom ineens wel als je zwanger bent. Het maakt inderdaad heel veel uit of mensen ongevraagd op je kind afstormen of dat je mensen zelf de gelegenheid geeft je kind te bewonderen en even een handje te geven. Ik houdt er niet van als wildvreemde mensen zomaar aan Esther gaan zitten.
Sje
Posts:75548


--
08-24-2006 2:21
Wat een oer-moedergevoel eigenlijk he?! Hihi!
karin185
New Member
New Member
Posts:


--
08-24-2006 2:25
Ik denk inderdaad dat het een oer-moedergevoel is. Je wilt je kind beschermen tegen anderen. De ene moeder zal dat misschien ook sterker hebben dan de anderen. Ik geloof eigenlijk dat ik zelf soms misschien wel te beschermend ben. Wil ook als we bij familie zijn nog het liefst Esther zelf vasthouden. Komt misschien ook wel doordat ze al vroeg eenkennig was en ze meteen ging huilen als ze een vreemde zag. Dat wil ik voorkomen, dus vandaar dat ik nu nog steeds wel voorzichtig daarin ben.
Sje
Posts:75548


--
08-24-2006 2:45
Niks mis mee hoor als je je kindje graag wilt beschermen. Kan me wel iets voorstellen bij je gedachtengang. Zo beschermend ben ik nooit geweest met de meisjes. De oudste vond het heerlijk om bij iemand te zitten/liggen en als je haar dan weglegde had ze het na 5 minuten gezien in de box en begon te huilen. Dus daar hebben we heel wat uurtjes mee rondgesjouwd door de huiskamer. Dus toen vond ik het eigenlijk niet zo erg als iemand het eens van me overnam. Hihi! Probeer overigens zo af en toe om Esther wel uit handen te geven als je bij familie bent. Gewoon uitproberen of ze nog steeds begint te huilen of dat ze het dan wel naar haar zin heeft. Als ze zo gewend is om altijd bij jou te zijn, loop je het risico dat het over een tijdje moeilijker wordt om haar wat van je los te weken en voor je het weet heb je altijd een kind aan je broekspijp hangen omdat het eenkennig blijft. Zal in het begin niet makkelijk zijn, maar het went echt en het is voor de ontwikkeling van Esthers persoonlijkheid ook goed. Hoor mij nou lesgeven, ouwe rot in het vak. Onze oudste moet nog 3 worden. Hihi! Nee, maar zonder gekheid, vrienden van ons hebben een dochtertje wat nu net 2 is en daar zijn ze ook altijd heel beschermend mee omgegaan. Ze hebben bijvoorbeeld nog steeds een babyfoon op haar kamertje 's avonds en 's nachts en bij elke kick die die kleine meid geeft ligt die vriendin al oplettend in haar bed af te wachten of die kleine gaat huilen. Dat werkt heel onrustig. Ook hun jongste (is in mei geboren) krijgt de kans niet om te huilen. Leggen ze hem in bed, na 1 minuut 1 huiltje op de babyfoon en die kleine knul wordt er weer uitgehaald. Terwijl hij het misschien wel nodig heeft om even 10 minuten alles van zich af te huilen. Aan die oudste merk je ook dat ze heel beschermd is opgegroeid tot nu toe. Die hangt zo ongeveer alleen maar half achter mama's been. Ze begint nu ietsje toenadering te zoeken naar onze meisjes, maar dat heeft echt wel een tijd geduurd. Dus meissie, in training, en lekker die kleine meid bij Tante Annie op schoot zetten. Je merkt vanzelf of ze het leuk vindt of niet! ;-)
Emotutje
New Member
New Member
Posts:


--
08-24-2006 3:12
In het verhaal van Sje, herken ik de dochter van mijn man. Toen ik hen leerde kennen was haar eerst pas een paar maanden, maar als ik zag hoe ze daarmee omging, dacht ik: Dat gaat nooit goed. Ze was de hele dag met het kind bezig, 1x een jengel,gelijk bij het kind, kind wilde niet slapen, lekker op schoot. Ik dacht wel eens: Ze gaat met dat kind om alsof het haar lievelingsspeeltje is. Ik weet nog wel dat ik het eens over de peuterspeelzaal had, nou haar ogen schoten vuur. Haar kind ging niet naar de peuterspeelzaal, zij zorgde voor haar kind en niemand anders. Dan komt er een tweede, oudste is een jaar of 2 en eist alle aandacht, kan niet wachten alles moet gelijk. En moeder wordt knettergek van haar. Maar dat kindje is toch niet anders gewendt. Een gesnauw op dat kind, niet meer normaal. Helaas hebben ze het financieel niet breed. Maar omdat we het fout zien gaan bieden wij aan de peuterspeelzaal te betalen. Want moeder wilde nu niets liever.Maar wij deden het niet voor moeder,maar voor het meisje even heerlijk bij leeftijdgenootjes. Op de vraag, hoeveel dagen ze in gedachten had, antwoordde ze; Het liefst vijf. Het meisje is nu 5 erg druk en vraagt nog altijd veel aandacht en wat doen de ouders, ze laten haar testen op ADHD. Ik heb hier geen woorden voor, jullie wel? Ik bedenk me ineens, misschien was HHP heel goed voor haar geweest..................ik vrees dat ze daar te eigenwijs voor is :) Edited by - Emotutje on 24/08/2006 15:17:00 Edited by - Emotutje on 24/08/2006 15:19:04
karin185
New Member
New Member
Posts:


--
08-24-2006 4:22
Hoi, Ik geef Esther ook echt wel uit handen hoor, maar niet gelijk bij binnenkomst. Ik vind dat ze eerst even moet wennen en als we er dan even zijn dan probeer ik wel of ze bij iemand op schoot wil zitten. Meestal gaat dat wel goed, behalve op mannen heeft ze het nog niet erg voorzien. Vind vooral mijn vader niet zo leuk ;-) Verder laat ik haar gerust even huilen als ik ergens mee bezig ben. En sta ik niet gelijk bij elke kik naast haar.
U bent niet gemachtigd om te reageren.
Pagina 2 van 3 << < 123 > >>