Wat vinden jullie het ideale moment voor een tweede kindje? Een jaartje ertussen of liever wat meer? Ik ben erg benieuwd naar jullie ervaringen. 

Wij hebben 1 junior rondkruipen van 5-en-een-halve maand. Het is zo'n makkelijk ventje dat wij denken dat we er met gemak twee van aankunnen ;-). Aan de andere kant krijgt hij dan natuurlijk wel ineens een stuk minder aandacht.  

Onze twee meiden schelen op een paar uur na exact 18 maanden.

Leuk omdat ze veel met elkaar deden, minder leuk omdat er ook concurrentie is en was.
Leuk omdat we maar kort in de luiers enz. zaten, minder leuk omdat we ook met de kosten in een keer dubbel zitten: schoolboeken, studie, noem maar op.
Eigenlijk heeft het voor- en nadelen, zoals zoveel in het leven...

Ik denk dat per persoon en per kind verschilt.

Je kunt daar niet een pasklaar antwoord op geven.

Ik zat met 6 meiden op zwangerschapszwemmen. De peuters zijn allemaal tussen de 13 en 15 maanden oud. Twee dames zijn inmiddels weer zwanger en verwachten hun volgende kindje over 2-3 maanden.

En een paar anderen zeggen: van mij hoeft het nog niet, want de eerste periode verliep niet zo lekker, dus we willen nog wachten, want nu genieten we pas echt van ons kindje.

En zelf: zou ik het nu echt wel weer willen, omdat ook Esther heel makkelijk is en er momenten zijn dat ik tijd over heb, en dus genoeg aandacht zou kunnen besteden aan zowel Esther als aan een baby. Dat ik voldoende tijd had kon ik nog niet zeggen toen ze een half jaar oud was.

Volg je eigen gevoel!

Oh ja, ik kom zelf uit een gezin van 4 kinderen. Ik ben de oudste. Mijn broer is 11 maanden jonger dan mij en dan komt er een broer die weer 13 maanden jonger is. Mijn zus is 4 jaar jonger.
Mijn moeder had dus de eerste 3 kinderen heel erg vlot op elkaar en dat was behoorlijk zwaar. Ook denk ik dat ik daarom nu zo'n sterk verantwoordelijkheidsgevoel heb, omdat ik voor mijn gevoel (en misschien door mijn moeder aangemoedigd) op mijn kleine broertjes moest letten.

Het was wel leuk dat we altijd met elkaar konden spelen en dus eigenlijk de eerste jaren niet echt vriendjes en vriendinnetjes nodig hadden, want je had altijd wel iemand om mee te spelen.

Edited by - karin185 on 22-4-2007 7:47:11 PM

Bij ons zit er 16 maanden tussen. En ik vind het heerlijk zo'n klein leeftijdsverschil. Zeker nu merken we dat ze ontzettend veel aan elkaar hebben. Eigenlijk gaan ze grotendeels gelijk op nu.

Maak je niet druk om de aandacht die de oudste dan zou moeten missen, die mist geen aandacht.

Ja, tuurlijk als de baby er net is, is het voor het hele gezin omschakelen en zal de oudste zo af en toe proberen waar de grenzen liggen, maar als ik zie hoe leuk onze meiden het ook samen hebben, dan is de aandacht van een broertje of zusje ook aandacht! En dat is soms zelfs nog veel leukere aandacht want dat broertje of zusje heeft de hele dag de tijd om te spelen en papa en mama hebben dat niet.

Dus de aandacht van papa en mama moet wel gedeeld worden, maar er komt ook iets voor in de plaats. Er is ruime compensatie.

Wat jaloezie betreft kun je de tweede het beste krijgen voordat de oudste 2 jaar wordt. Als er tussen het 2e en 4e levensjaar een baby bij komt is de kans op jaloezie veel groter omdat de oudste zich dan bewuster is en omdat dat de leeftijd is waarop de peuterpuberteit zich het duidelijkst laat zien.

En verder, net wat Karin zegt, gewoon op je gevoel af gaan. Als je er nog niet klaar voor bent, gewoon nog even wachten.

Het voordeel van een groter leeftijdsverschil is weer dat de oudste veel meer mee moedert over de baby. Ik zie dat nu met onze meiden en hun neefje van 6,5 maand. Ze zijn gek op die kleine knul en die kleine knul is nog gekker op de meiden. Dus in die zin is het ook eigenlijk wel weer leuk om er meer tijd tussen te hebben.

Allebei de opties hebben voor- en nadelen.

Een vriendin van mij is zwanger van de 3e. De jongste gaat in september naar school. Dan heb je dus net heel dat traject van luiers, middagslaapjes etc. gehad en dan begint het hele circus van vooraf aan. Ik zou er persoonlijk niet aan moeten denken. Ik ben blij dat wij over niet al te lange tijd niet meer gebonden zijn door een middag-slapende-peuter. Eindelijk weer eens hele dagen op pad kunnen in plaats van elke keer zorgen voor een slaapplek. En dat doen we graag natuurlijk want je wilt wel het allerbeste voor die kleine mop. We hebben er altijd voor gezorgd dat ze in een bedje hun dutje konden doen, geen gehannes in kinderwagens enzo.

Maar op een gegeven moment ben je er weer aan toe om dat middagslaapjes-verhaal af te sluiten.

Kun je hier iets mee of heb ik je alleen nog maar meer aan het twijfelen gebracht?!

(Overigens Miriam, het zoontje van mijn zus is net ietsje ouder dan jullie kleine man en mijn zus had ook al lang weer zwanger willen zijn hoor. Ook omdat die kleine man zo'n makkelijk knulletje is. Dus je bent niet de enige die aan het nadenken is over een nieuwe kleine mop! ;-))

Haha, nou wij hebben nog geen concrete plannen hoor, maar mocht er een tweede binnen korte tijd op komst zijn, dan is het zeker welkom! Maar dat verwachten we zeker niet. De eerste zwangerschap heeft ook nogal lang op zich laten wachten. Ik vroeg me alleen af wat goeie argumenten voor en tegen zijn. Het lijkt me wel leuk voor die kleine om een broertje (of zusje natuurlijk) te hebben die qua leeftijd niet al te veel verschilt.

Groetjes,
Miriam

Nou ja, mocht je nog iets nodig hebben wat je over de streep trekt: ik heb er nooit spijt van gehad dat we de dames zo kort na elkaar gekregen hebben.

Nu achteraf als ik kindjes van 7 maanden zie, denk ik "Jeetje, en ik was alweer zwanger toen de oudste 7 maanden was". Dan zie je pas hoe klein die oudste eigenlijk was en hoe kort je dan pas moeder bent. En eerlijk is eerlijk, als die zwangerschap een half jaar later was gekomen, had ik het destijds ook niet erg gevonden.

We hadden zoiets van, "We zien wel!", maar we hadden niet gedacht dat ik vrijwel meteen alweer zwanger zou zijn. Dus het was even omschakelen, maar wel meteen superleuk natuurlijk.

Maar nu achteraf, helemaal top die 2 meiden met elkaar. Eigenlijk merken we vrijwel geen leeftijdsverschil in omgang met elkaar.

Ik heb er zelf geen ervaring mee maar het lijkt mij ook leuk om weer echt een kleintje te hebben. Dat als de oudste 2-3 jaar oud is en je raakt weer zwanger dat je wel weer een baby hebt om voor te zorgen. Anders heb je misschien na een jaar of 4-5 het gevoel van is dit nu alles? Begrijp je wat ik bedoel?

Ja, ik snap wel wat je bedoelt. Hoewel als de laatste naar school gaat dat ook weer een fase is waar je naar toe groeit en aan toe bent. En ook de fase van alle kinderen naar school heeft weer z'n nieuwe leuke kanten.

En eens zal een kindje toch je laatste kindje moeten zijn. Je kunt niet die leegte blijven "opvullen" met een baby zodra de jongste naar school gaat.

Maar het is gewoon zo dat zo'n heel kleintje dat alles nog moet leren altijd gewoon leuk blijft. Ik denk dat je dat gevoel nooit helemaal kwijt raakt.

Ik twijfel niet eens over een 3e, maar heel soms denk ik ook "Jeetje wat worden onze meiden eigenlijk al groot, we zijn de baby/peuter-fase zo ongeveer al aan het afsluiten".

En dat is best confronterend als je heel veel jaren er naar toe geleefd hebt om moeder te worden, want voor je het weet is die dromerige periode van zwangerschap, bevalling, baby dus voorbij. Soms zou je de tijd dan wel weer eens een keertje terug willen draaien. Gewoon om weer even van dat kersverse moederschap te kunnen proeven en die sfeer van net moeder zijn.

Ik kan nog wel elke keer jaloers worden als er iemand in mijn omgeving net bevallen is en kraamhulp heeft. Ondanks dat er een wildvreemde je huishouden op de rails komt houden, heeft die kraamweek toch iets sentimenteels. Dat kun je niet uitleggen, moet je gewoon zelf ervaren. Ik vond het altijd suf als ik moeders hoorde zeggen dat ze moesten huilen toen de kraamhulp haar laatste dag had, maar ik heb me er zelf ook schuldig aan gemaakt.....................

Die kraamhulp komt bij je in een hele intieme emotionele periode en die hoort op de een of andere manier bij je baby (snap je hoe ik het bedoel?). En dan na een week gaat ze weg. Een heel raar gevoel is dat.

Dus zo'n kraamweek bij een ander, daar kan ik nog weleens jaloers op zijn.

Edited by - Sje on 28-4-2007 10:28:16 AM

Zo heeft elke baby-fase wel wat. Als ik zie hoe trots ik nou ben op het feit dat de box hier op de lage stand mag En dan die 2 tandjes die doorbreken. Of al die hapjes die hem zo lekker smaken. Ik denk dat ik al die nieuwe dingetjes nog wel het leukste vind. Vanaf een maand of 2 is het een echt mensje dat op je reageert en je overduidelijk herkent. 

Ze zeggen altijd "Het wordt steeds leuker" en dat is ook zo.

Sje, ik weet niet goed of je het nou uitlegt wat ik me afvroeg..

Ik heb ook de twijfel wanneer het een ideaal moment is voor een tweede (voor zover je het kunt plannen natuurlijk). Ikzelf ben vaak vermoeid door omstandigheden en ik zou in de middag graag nog even slapen, tegelijk met mijn dochter. Maar wanneer houden de middagslaapjes ongeveer op? Is per kind verschillend natuurlijk.. Maar wat is in mijn geval wijsheid?

Alvast bedankt! 

Het ophouden van de slaapjes is per kind verschillend. Er zijn kinderen die met 2 jaar al niet meer 's middags slapen en er zijn er ook die, net als onze oudste, bij 3,5 jaar nog 2-3 keer per week een middagslaapje doen.

Dus daar is helemaal niks over te zeggen eigenlijk.

Kijk, als je er echt nog van wilt kunnen profiteren dat alletwee je kindjes 's middags een slaapje doen, dan moet je niet te lang meer wachten met een zwangerschap. Als je nu zwanger zou raken dan is je oudste bijna 2 als de baby komt en grote kans dat de oudste dan nog een slaapje heeft 's middags.

Als je nog een jaar wacht met een nieuwe zwangerschap dan kan het zijn dat de oudste ongeveer van het slaapje af aan het komen is en dan heb je tijdens je zwangerschap geen mogelijkheid meer om 's middags te gaan liggen en ook na de bevalling is die mogelijkheid helemaal weg. Dan heb je 's middags de baby in bed liggen en je oudste is klaarwakker!

Als je praktisch gaat denken, dan zou ik de keuze niet moeilijk vinden, dan is zo snel mogelijk een nieuwe zwangerschap de beste optie.

Onze dochters schelen drie jaar en ik vind dit een heel leuk leeftijdsverschil. 
De eerste paar jaar hebben we genoten van het samen zijn met zijn drietjes. Daarna waren we reuze blij toen onze jongste dochter erbij kwam.
De oudste was groot genoeg om het een en ander te beseffen. Ze vond het heerlijk om mee te helpen bij het voeden en badderen van de jongste. Toen de oudste naar school ging was het weer fijn om de jongste even voor jezelf te hebben.
Het zijn twee heerlijke meiden die nu nog steeds (ze zijn 12 en 9) heel erg veel samen doen en samen spelen.
Ik heb er wel altijd voor gewaakt dat de oudste niet over de jongste is gaan moederen. Ik ben haar moeder en zij is de grote zus. Dat heb ik van mijn moeder meegekregen; ik ben de jongste uit een gezin van negen kinderen.

Ik denk dat het ideale moment is wanneer je er zelf aan toe bent  en dat verschilt per persoon. Ook moet je maar afwachten of het allemaal "gewoon" lukt.
Ik houd niet zo van al dat geplan. We zijn reuze blij dat we twee gezonde dochters hebben mogen krijgen en dat de zwangerschappen voorspoedig zijn verlopen.

Enne wat dat middagslaapje betreft. Ik doe nu stiekum nog wel eens een dutje, maar dat komt onder andere doordat ik te lang achter de pc op verschillende fora zit te rommelen....
Mijn meiden sliepen 's middags tot ze naar de kleutergroep gingen. Dus tot een jaar of vier.

Edited by - kôlleke on 10-5-2007 00:46:24

Tussen de beide kinders van mij zit 3 en een half jaar. Dat was niet zo "gepland". Toen de oudste anderhalf was zijn we gaan oefenen op een volgend kindje maar helaas kreeg ik na 13 week een miskraam en hebben we het even rustig aan gedaan en ruim een half jaar later was ik toch weer zwanger en is gelukig alles goed gegaan. Vandaar dat er dus ruim 3 jaar tussen zit. Je kunt bepaalde dingen wel "willen" maar het moet ook lukken.

Je hebt helemaal gelijk Janny.

Is helemaal waar.

Dank Sje voor het antwoord!