Onze zoon was vanaf dag 1 (nou eigenlijk dag 3 ;-)) een heel goede eter. Alles wat je hem voorschotelde ging er heerlijk in. Tot en met vorige week donderdag. Die dag heeft hij nog gesmuld van zijn allereerste potje macaroni met ham en kaas. De dag erna wilde hij het potje na ongeveer 20 happen niet meer. Kan gebeuren, dus heb ik de rest maar weggegooid. Zaterdag had hij het na 10 happen al bekeken en zondag na 1.

Maandag op de creche ook niet gegeten en die avond kreeg hij hoge koorts, dus weten we het daar aan. Dinsdag had hij nog steeds koorts, dus heb ik het groente-happendrama maar overgeslagen en een gewone fles gegeven, zodat hij ook voldoende vocht kreeg.

In de hoop dat hij vandaag zijn hap wel zou willen, dacht ik slim te zijn en hem de macaroni met kaas te geven die hij vorige week nog zo lekker vond. Eén hap en toen begon het drama weer. Kaken stijf op elkaar, kokhalzen, spugen.....Ik heb hem om schoot klemgezet en zo nog 3 hapjes naar binnen kunnen krijgen, maar na een half uur ben ik er mee gestopt. Ik wil het eten graag positief houden, dus zo'n legeroefening lijkt me daarbij geen goede oplossing.

Ik heb besloten dat we het over anderhalf uur nog een keer gaan proberen en tot die tijd geef ik hem niets. Ook geen drinken dus. Hopelijk heeft hij straks honger, maar ik vrees het ergste. Heeft er iemand goede tips?

Groetjes,
Miriam

Edited by - Sje on 7-12-2009

O ja, al het andere eten (flesjes, pap, brood, soepstengels en rijstewafels) gaat er nog steeds prima in.

Ik weet eerlijk gezegt ook niet wat ik hiervan moet denken... vooral omdat het eerst wel goed ging, en de andere dingen er ook ingaan...
misschien eens een ander merk proberen of zelf iets maken?

De verandering is begonnen op het moment dat we naar potjes voor 8 maanden zijn overgegaan, dus wat grovere structuur. Als hij gewoon met ons mee-eet, is er geen probleem. Dat gaat er prima in. Maar dat is helaas niet elke dag mogelijk omdat we zelf vaak pas om 6 uur of later eten en dan ligt hij al weer in bed. 

Hij is de laatste tijd sowieso al veranderd. Veel mopperiger en zeurderiger. Hij was altijd ontzettend vrolijk en lachte de hele dag, maar de laatste weken is het net alsof hij zich amper een half uur alleen kan vermaken en dan begint het gejammer al weer. Het slapen gaat gelukkig wel goed.

Misschien is het wel gewoon een "sprongetje". Ik hoop het maar..... 

Groetjes,
Miriam

Kan het niet zijn dat hij last heeft van doorkomende tandjes of kiezen?
Esther eet dan vaak ook slechter (en meestal is dat niet met een paar dagen over). Nu ook weer: komen er onder 2 kiezen tegelijk door. Ze eet al weken slecht (bij haar gaat er geen brood in) en ik heb ondertussen geleerd om me daar niet al te druk over te maken. Ze gaan vanzelf weer eten als ze honger krijgen. En als ze maar genoeg drinken en voldoende aankomen dan is er niet zoveel aan de hand.

Al denk ik zelf ook niet altijd zo gemakkelijk, want je wilt het liefst gewoon dat ze lekker eten.

Veel succes en in ieder geval geen strijd van maken. Heb ik ook weleens geprobeerd hoor, maar dat werkt totaal niet. Tegenwoordig laat ik Esther zelf eten (ze wil bijna niet meer geholpen worden) en zie ik wel hoeveel ze naar binnenkrijgt en ik geef er ook geen aandacht aan als ze zit te eten. Wel eens een keer dat ik zeg dat ze goed gegeten heeft, maar ik ga haar niet bij elke hap de hemel in prijzen. Maar ik zeg ook niet dat ze moet eten.

Ik heb er tot nu toe ook geen drama van gemaakt. Ik denk maar zo, als hij niet eet, zal hij wel niet genoeg honger hebben. Maar nu het een week duurt, begin ik me wel een beetje zorgen te maken. We kennen hem zo gewoon niet. Het is net alsof ons vrolijke mannetje is verandert in een boos ventje. Ik was wel benieuwd of er "trucjes" zijn om hem tenminste een paar happen te laten eten. 

Het zou inderdaad goed kunnen komen door doorkomende tandjes. Hij kwijlt behoorlijk en het zou ook de koorts verklaren. Een uur geleden had hij weer wat lichte verhoging.


We blijven het eten maar gewoon aanbieden en eet hij niet, dan maar niet. Hij zal vast niet verhongeren. Maar ik vind het wel jammer dat hij niet meer zo heerlijk geniet van zijn hap.

Groetjes,
Miriam

Edited by - Sje on 11-7-2007 10:20:33 PM

En ja, tandjes zou heel goed kunnen

Esther is vaak wel prikkelbaarder (dus sneller huilen enzo) als ze tandjes of kiezen krijgt. En ze heeft ook vaak verhoging, is wat verkouden, en heeft al 2x een oorontsteking gehad in de periode dat er tanden of kiezen doorkwamen. Dus kan maar zo dat ie daar gewoon niet helemaal lekker van is en dan dus ook niet wil eten.

Eens kijken of ik nog iets kan toevoegen. Eigenlijk weinig, behalve 1 hele belangrijke gouden tip: geen alternatieven aanbieden!

Veel moeders worden ongerust of hun kind wel genoeg voedingsstoffen binnenkrijgt en gaan dan maar boterhammen smeren op groentehappentijd en dan is het eind zoek.

Niks anders aanbieden dan die warme hap.

Dat klinkt heel spartaans, maar hij is tenslotte op een leeftijd dat-ie uit begint te proberen en jouw grenzen gaat verkennen.

Hou je vast aan die grenzen en laat hem daar niet overheen komen.

Ik heb het geloof ik al eens eerder geschreven hier. Mijn maatstaf met de meiden was altijd: als ze 's ochtends hun pap niet extra gulzig eten, dan zijn ze blijkbaar niet met honger naar bed gegaan.

Onze oudste heeft vrijwel altijd moeilijk gedaan met avondeten. Als ze 5 happen eet is het veel. We hebben nooit een strijd van het eten gemaakt en besteden er nu ook geen aandacht aan wat ze wel of niet eet. Ze kan eten zolang wij eten en daarna wordt haar bord opgeruimd.

Als je toch wilt proberen om er meer warme hap in te krijgen, dan kan de speentjestruc goed werken. Wij hielden de oudste een speentje voor, dan ging dat mondje heel wijd open en dan stopten we er snel een hap eten in. Zag je haar heel betrapt kijken, want ze baalde ervan dat ze erin getuind was. Maar ook die truc kreeg ze na een tijdje goed door en toen was het weer opnieuw drama met eten.

Alle sterkte en succes met de kleine man!

De speentjestruc hebben wij ook al gedaan, maar dan met een lepeltje. Hij krijgt een lepeltje en op het moment dat hij die in zijn mond wil steken, trekken we die terug en doen we het lepeltje met eten erin. Daar trapte hij een paar keer in, maar nu niet meer.

Verder peins ik er niet over om hem wat anders te geven. Dan maar honger ;-)

Kleine slimme deugnieten zijn het!

Ik kan me vaag herinneren dat ik ook zo'n probleem heb gehad met de overgang van de fijnere potjes naar de grovere potjes. Er waren maar één of twee soorten die mijn dochters lekker vonden. En om eerlijk te zijn, ik proefde weleens en vond het ook niet echt lekker.
Ook vond ik de aardappelblokjes die erin zaten wel erg grof. Zou het niet helpen om het eten nog even met een vork te prakken, net zoals je bij een verse hap doet?

Deed ik inderdaad ook weleens, toch nog wat fijner prakken. Want inderdaad die brokjes aardappel zijn wel een grote omschakeling van helemaal fijn gepureerd bijna drinkbaar 6-maanden-spul naar brokkerig eten.

Even een kleine update: ons ventje eet sinds enkele weken weer al nooit tevoren! Alle potjes gaan er met smaak in. Zelfs de pompoen die hij de vorige keer met een vies gezicht uitspuugde. Onbegrijpelijk ;-). En inmiddels......4 nieuwe boventandjes erbij!

Groetjes,
Miriam

Fijn dat hij nu weer goed eet! Volgens mij eten ze allemaal slechter als er tanden doorkomen en dan een tijdje later eten ze heel goed om alles weer in te halen.

Tof dat het weer stukken beter gaat!

Fijn dat het weer beter gaat met het eten. Je maakt je als moeder al gauw zorgen als je kindje niet wilt eten. Meestal komt het allemaal vanzelf wel weer goed, en is er (achteraf) een verklaarbare reden. Succes met jullie kleine man.

citaat:
Miriam wrote:
^{De verandering is begonnen op het moment dat we naar potjes voor 8 maanden zijn overgegaan, dus wat grovere structuur. Als hij gewoon met ons mee-eet, is er geen probleem. Dat gaat er prima in. Maar dat is helaas niet elke dag mogelijk omdat we zelf vaak pas om 6 uur of later eten en dan ligt hij al weer in bed.} 

Hoi,

Ik las toevallig je stukje omdat ik iets aan het zoeken was op google.
Bij mijn dochtertje was dit ook zo en bij ons op het cb zeiden ze dat dit heel vaak voorkomt bij de potjes van 8 maanden!
En ze gaf de uitleg dat 6 maanden potjes nog helemaal gepureerd zijn en de 12 maanden potjes "geprakt".
Maar de 8 maanden zit er tussen en kindjes vinden het soms vies dat ze iets gemalen in hun mond  hebben gemengd met stukken. 

Ik vond het wel aannemelijk klinken. Zou het eigenlijk zelf ook  wel vies vinden!
Dus haar advies was in nood potje voor 6 maanden geven en anders zelf koken en prakken en dan eventuele restjes steeds invriezen. Misschien heb je er wat aan.

Of probeer eens een potje van 12 maanden misschien gaat dat wel goed  en volgens mij is het enige verschil in de potjes dat ze grover van structuur zijn.

suc 6!



Edited by - Sje on 15-3-2008 1:15:31 PM

Nou, volgens mij eet de kleine man inmiddels alles wat los en vast zit, of niet Miriam? ;-)

Ja echt wel! We kunnen hem de hele dag door wel eten geven, want hij eet echt alles. 

In de tijd dat dit speelde zijn we een weekje weer overgegaan naar 6 maanden potjes. Daarna weer de 8 maanden aangeboden en op een gegeven moment accepteerde hij dat gewoon. Overigens eet hij nog steeds geen vers fruit met uitzondering van banaan. Verder weigert hij al het fruit dat niet uit een potje komt. Heel apart! 

En als je vers fruit prakt, in potje doet en dan geeft? Trapt-ie daar niet in?

Hoi
Nou lekker slim van mij he!!!
Ik had helemaal nooit gezien dat dit al een oud bericht was.
Was iets te entheusiast in het willen delen van mn advies.
Sorry en veel geluk met de nu al grote vent.

Edited by - Sje on 15-3-2008 10:40:10 PM

@Smurf: geeft niet hoor! Misschien heeft iemand anders wat aan onze reactie.

@Sje: die kleine vent is echt slim. Daar trapt 'ie dus ook niet in. Ik heb het ook al geprobeerd met kleine stukjes door de yoghurt. De yoghurt eet hij op en de stukjes spuugt hij uit. Het vreemde is dat hij bij het avondeten wel alles in stukjes eet. Stukjes paprika, stukjes stoofpeer...het maakt hem niks uit en alles is lekker. Prik ik 1 stukje stoofpeer aan een vorkje dan weigert hij dat. Typisch peutergedrag denk ik. We laten het maar gewoon gaan. Er komt vast wel een dag dat hij het wel wil eten.

Ja komt vast wel goed. Wel leuk hoe slim die kleine moppen zijn. Die laten zich echt niet voor de gek houden hoor!

Ja en ergens is het ook wel weer grappig zo'n eigen willetje. Hij heeft in ieder geval een eigen mening ;-)

Alleen maar goed. Het moeten ook geen watjes worden, toch?

Zo werd de oudste afgelopen dinsdag in het museum geplaagd door 2 jongetjes uit haar klas. Was echt gewoon plagen en niet pesten.
Ging ze toen we op het punt stonden terug naar school te gaan naar 1 van die jongetjes toe en ze vroeg "Waarom waren jullie mij net zo aan het plagen?".

Die gaat er dus gewoon op af in plaats van dat ze in een hoekje weg gaat zitten kwijnen. Dat heeft ze niet van mama! Maar mama is wel blij dat ze dat lef heeft!

Lekker, zo'n mondige meid! Ik hoop dat onze kindjes ook het mondje durven open te trekken als dat later eens nodig is. 

Ja, want je moet er niet aan denken dat het de pispaaltjes van de klas worden. Maar goed dat is een heel ander topic!

Terug naar voeding 8 maanden! ;-)

Vraag van Kimrenee:

Beste allen,

Wij hebben een dochter van tien maanden die heerlijk eet bij haar vader, maar zodra ik het aanbied sproeit ze, spuugt ze en eet ze zeer matig. Blijkbaar is het een spelletje maar hebben jullie ideeen om dit op te lossen?

 Kim

Hoi Kim,

Allereerst welkom op de site.

Ik hou het op puur uitproberen! Ze is gewoon met jullie aan het sollen en ze lacht zich helemaal suf.

Er is maar 1 oplossing naar mijn idee: als ze niet eet als jij het aanbiedt, dan eet ze maar niet. Ze komt niet om van de honger met wat ze door de dag heen aangeboden krijgt. Dus eet ze niet als ze het van jou krijgt, dan bord wegzetten en klaar ermee. Ook geen alternatieven (die ze veel lekkerder vindt!) aanbieden, want dan ben je nog verder van huis. Ze kan eten wat je haar voor zet en waarvan je weet dat ze het lust en anders maar niet. Klinkt heel hard maar het werkt wel.

Kost je een paar dagen of een weekje en dan weet ze dat er niet met je te sollen is, en dan gaat ze vanzelf weer gewoon eten.

Dezelfde soort trucjes zal ze in de komende tijd uit gaan halen met andere zaken waar ze invloed op heeft: in bad gaan, luier verschonen, slapen etc.

Toverwoord is: negeren! En consequent vast blijven houden aan gedrag dat jij wenselijk acht.

Sterkte met de pittige dame.

Ik denk ook negeren.

Zelfde mening. Hier gaat het bordje gewoon weg met de opmerking "volgende keer beter". Soms leidt het tot een brulpartij, maar de volgende avond eten ze echt wel. Verder geen aandacht aan schenken. Dat zien ze alleen maar als beloning.

Wij hebben hier ook een avondeten-probleem sinds geruime tijd.

De KV begint vrolijk met eten en na een paar happen slaat hij de lepel weg, draait zijn hoofd af etc.

Wij eten altijd gezamenlijk 's avonds aan tafel, maar nu is ons opgevallen als dat eens een keer niet gebeurd en de KV voor ons uit eet en wij later op de avond hij zonder morren zijn hele prak op eet!

Nu zou je zeggen, nou geef dan gewoon voortaan zijn prakje eerst en eet zelf later als hij naar bed is ofzo, maar we willen hem ook deel uit laten maken van het avondeten en leren erbij te zitten aan tafel.

Hij krijgt altijd een bordje pap na het warme eten, ongeacht of hij goed of slecht gegeten heeft. Nu vraag ik me af, als hij slecht gegeten heeft (zijn eten dus wegslaat enzo) zou ik dan zijn pap ook niet moeten geven? Enerzijds biedt ik dan een alternatief wat hij lekker vind, maar anderzijds krijgt hij dat gewoon altijd.

Overigens zit hij dus als hij niet meer wil eten ook 'gezellig' bijna de hele maaltijd te brommen en te 'gillen".

Iemand tips hoe we hier het beste mee om kunnen gaan, avondeten is hier al een tijdje niet meer het meest gezellige moment van de dag zeg maar ;-)

Avondeten is nogal eens survival met kleine kinderen. Vreselijk! En de gezelligheid is vaak erg ver te zoeken. Bah!

Hier geldt altijd al "niet eten, geen toetje, weinig eten, weinig toetje". Er wordt gezegd "ja maar het toetje is onderdeel van de maaltijd", maar dat vind ik persoonlijk onzin. Hier kunnen ze een toetje verdienen. En omdat ze zo slecht eten, koop ik al een paar jaar geen toetjes meer omdat ik ze elke keer over de datum weg kon tjoepen.

Dus ik zou persoonlijk dat toetje weglaten als-ie weigert te eten.

En verder, begrijpelijk dat je hem niet voor altijd apart wilt laten eten omdat-ie dan wel goed eet. De maaltijd is een gezins-aangelegenheid (tenzij je in de toekomst te maken krijgt met voetbaltrainingen op ongelegen tijdstippen etc.).

Wat ik zou doen is tegelijk met jullie eten aanbieden. Eet-ie niet (meer), jammer dan. Bord wegzetten en verder negeren! Hoe moeilijk dat ook is. Hooguit nog 1x bord terugpakken als-ie aangeeft wel te willen eten. Maar als-ie daar een spelletje van maakt zou ik daar ook mee stoppen.

Laten merken dat er niet met je te sollen is en geen alternatieven aanbieden waarvan je weet dat-ie het wel lekker vindt. Mijn schoonmoeder heeft de meiden eens een boterham als alternatief aangeboden omdat ze hun warm eten daar niet wilden. Grrrrrrrrrrrr...............

"Ja maar ze moeten toch iets eten?". Nooit doen, want die kleine moppen eten echt wel als ze echt honger hebben en ze krijgen door de dag heen ook zat aan voedingsstoffen binnen. Ze lachen zich suf als het ze lukt om iets te krijgen wat ze veel lekkerder vinden.

Wat wij hier ook doen is geen extra ontbijt geven de volgende dag. Daar hebben ze hier nogal eens een handje van om dan bij het ontbijt meer brood te vragen dan ze normaal eten. Trap ik ook niet meer in. Klinkt hard maar als ik ze 's avonds bij het eten zeg dat ze de volgende ochtend echt geen extra ontbijt krijgen, dan zijn ze namelijk vaak wel geneigd om meer van hun avondeten te nemen.

Dat werkt natuurlijk bij de KV nog niet, maar mocht-ie over een paar jaar nog steeds moeilijk doen met eten dan is het wel evt. een truc om hem wel aan het eten te krijgen.

Edited by - Sje on 11-4-2012

Vandaag hebben we zelfs iets uitgeprobeerd. Hij zit altijd met zijn kinderstoel aan de kop van de tafel. Ik zit links van hem en meneer L. rechts.

Nu heb ik hem gewoon 'aan' tafel gezet naast meneer L. en wat denk je? Zijn bord zonder ook maar 1 keer te morren leeg!! We gaan natuurlijk testen of dit stom toeval is of dat we hier echt iets 'doorbroken' hebben.

De rest van de tips zijn en blijven welkom, want daar kunnen we zeker wat mee! Zo ontzettend jammer soms dat avondeten survivalen is, want na een dag werken kun je juist verheugen om een momentje met het gezin. Maar die verwachtingen moeten we nog maar een aaaaantal jaar uitstellen misschien :-)

Zou het kunnen dat vermoeidheid meespeelt? Je zou hem eerder kunnen laten eten en dan later gezellig bij jullie aan tafel met een bordje met beetje eten, bijv alleen groente en als jullie klaar zijn zijn toetje.

Ik denk niet dat vermoeidheid meespeelt. Hij is soms wel moe hoor, maar we eten eigenlijk altijd rond dezelfde tijd. Dus ook als hij eerder eet dan ons eet hij op dezelfde tijd, wij eten dan gewoon een keer erg laat omdat we eters hebben en lekker lang willen tafelen ofzo.

Maar de ene dag is hij wel moeier als de andere dag natuurlijk, maar daar kan ik geen verschil in ontdekken. Wel zoals gezegd tussen samen en alleen eten. Maar goed, vandaag ging het subliem :-)

citaat:
Lianne wrote:
Maar goed, vandaag ging het subliem :-)

Alsof-ie hier meeleest........................................... de fopperd!

Toetjes zijn hier ook niet standaard. Gewoon omdat Maria al niet zo'n toetjesmens is en Esther er ook niet altijd behoefte aan heeft (wij zelf ook niet trouwens). Dus die gebruiken wij niet om te verdienen.

Wat wij wel doen als we aardappelen groente vlees eten is dat ze eerst de aardappelen en de groente op moeten hebben voordat ze vlees krijgen. Want vlees willen ze altijd wel (Maria ook sinds ze aan de keelamandelen geopereerd is, voor die tijd nooit zo heel veel), maar groenten en aardappelen zouden hier blijven liggen als ze eerst het vlees zouden mogen eten. Dit werkt dus uit niet bij de eenpansgerechten. Maar onze meiden eten sowieso wel graag rijst of pasta. Wel eens zonder saus, maar dat moeten ze zelf maar weten. Ter compensatie van groenten geef ik ze regelmatig voor het eten al een stuk rauwe paprika om te eten, en daar smullen ze van!

Succes. Mijn grootste tip: niet continue gaan zeuren over het eten, probeer het gezellig te houden. Dan eten ze maar een keer wat minder. Als ze honger krijgen gaan ze vanzelf meer eten.

Precies wat Karin zegt: niet over zeuren, eten geven en ze eten zelf wel wat ze willen. Geen probleem, kinderen krijgen wel binnen wat ze nodig hebben, als je het maar aanbiedt. 

En ik vind het jammer dat ik het nooit kon en er wel altijd een strijd van maakte, maakte de maaltijden niet gezelliger (en nog heb ik er een die vaak niet wil eten wat ik kook...)